Andrzej Miączyński

Andrzej Miączyński
pułkownik łączności pułkownik łączności
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1876
Stachur

Data śmierci

24 grudnia 1937

Przebieg służby
Lata służby

do 1927

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek Wojsk Wielkopolskich.svg Armia Wielkopolska

Jednostki

3 Pułk Łączności
Obóz Szkolny Wojsk Łączności

Stanowiska

dowódca pułku łączności
komendant obozu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Andrzej hrabia Miączyński (ur. 22 stycznia 1876 w maj. Stachur, zm. 24 grudnia 1937) – pułkownik łączności Wojska Polskiego.

Życiorys

Andrzej hrabia Miączyński urodził się 22 stycznia 1876 roku w majątku Stachur (Stachór), w gminie Maciejów ówczesnej guberni wołyńskiej, w rodzinie Franciszka Ksawerego Miączyńskiego z Miączyna i Zofii z Budryńskich.

W kwietniu 1918 roku był młodszym oficerem kompanii telegraficznej batalionu technicznego 1 pułku inżynieryjnego[1]. 22 stycznia 1919 roku objął dowództwo fortecznego oddziału telegrafistów w forcie Winiary ówczesnej twierdzy poznańskiej. We wrześniu 1919 roku został szefem Oddziału IIIa Łączności Sztabu Frontu Wielkopolskiego[2].

11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w Wojskach Łączności, „w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[3]. W tym czasie był szefem łączności 7 Armii[4].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w batalionie zapasowym telegraficznym Nr II[5]. Od 1921 roku był dowódcą 3 pułku łączności w Grudziądzu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności[6]. 12 czerwca 1923 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta Obozu Szkolnego Wojsk Łączności w Zegrzu, pozostając oficerem nadetatowym 3 pułku łączności w Grudziądzu, a od 1924 roku oficerem nadetatowym 1 pułku łączności w Zegrzu[7]. 26 lipca 1926 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Departamentu V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. Z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[9]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III”[10]. Zmarł 24 grudnia 1937 roku w majątku Augustówek koło Grodna. 28 grudnia 1937 roku został pochowany na cmentarzu garnizonowym w Grodnie[11].

Pułkownik Andrzej Miączyński był żonaty z Aleksandrą O'Brien de Laçya (1895–1987), z którą miał troje dzieci: Zofię Korczak-Komorowską (ur. 24 września 1919 roku w Poznaniu, zm. 27 stycznia 2015 roku w Warszawie), Zdzisława (1921–2008) i Krystynę (1924–2008).

Zofia Korczak-Komorowska była pielęgniarką, żołnierzem AK, uczestniczką powstania warszawskiego[12].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Z. Wiśniewski, Wojska łączności ..., s. 28.
  2. ↑ Z. Wiśniewski, Wojska łączności ..., s. 46, 76.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, poz. 656.
  4. ↑ Z. Wiśniewski, Wojska łączności ..., s. 46, 77, 78, 156.
  5. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 363, 768.
  6. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 255.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 38 z 12 czerwca 1923 roku, s. 393. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 963, 967, 1530. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 874, 884, 1390.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 39.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 353, 895.
  11. ↑ „Polska Zbrojna” Nr 356 z 27 grudnia 1937 roku, s. 3.
  12. ↑ Zmarła Zofia Korczak-Komorowska.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek Wojsk Wielkopolskich.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Wielkopolskich wz. 1919