Anicety Renier

Anicety Renier

Anicety Renier (także Renjer, Regnier, Reniger, Renjé, lit. Anicetas Renjé, ur. ±1804, zm. 24 grudnia 1877 w Wilnie) – polski lekarz zdrojowy i przyrodnik, uczestnik powstania listopadowego, działacz polityczny, bibliotekarz Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego.

Życiorys

Urodził się prawdopodobnie w Lublinie. Syn Feliksa (nie Mikołaja, jak podają błędnie niektóre źródła)[1]. W 1831 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Wileńskim ze stopniem kandydata medycyny i chirurgii. Brał udział w powstaniu listopadowym. Od 1832 do 1842 lekarz zdrojowy w uzdrowiskach Birsztany i Druskieniki. Prowadził tajną bibliotekę polską w Wilnie, stanowiącą główne ognisko antycarskiej propagandy w tym mieście[2]. W lutym 1846 aresztowany za działalność polityczną, skazany przez sąd wojenny na piętnaście lat ciężkich robót, zesłany do Aleksandrowskiego Zawodu pod Irkuckiem (według innych źródeł do Nerczyńska[3]). W 1857 objęty amnestią, powrócił do Wilna. Zmarł w 1877 roku, pochowany jest na Cmentarzu na Rossie.

Żonaty z Reginą z Bennetów (1820–1905)[3].

Wybrane prace

  • Postrzeżenia nad krytyką historii litewskiej. Bibljoteka Warszawska, 1842
  • O wodach mineralnych Druskiennickich. Tygodnik Petersburski nr 42, ss. 231-234 (10/22.6.1842)

Przypisy

  1. ↑ Krystyna Kowalska. „Renier, Anicety” W: Stanisław Feliksiak (red.): Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987 ​ISBN 83-01-00656-0​ ss. 449-450
  2. ↑ Dawid Fajnhauz: Anicety Renier – zapomniany działacz tajnego bibliotekarstwa polskiego w XIX wieku. Przegląd Biblioteczny 26 (1), ss. 173-180, 1958
  3. ↑ a b Teresa Ostrowska: „Renier Anicety (1804-1877)” W: Polski Słownik Biograficzny T. XXXI, 1988, s. 109-110

Media użyte na tej stronie

Anicetas Renje.jpg
Wileński lekarz Anicety Renier (1804-1877)