Anna Radwan

Anna Radwan
Ilustracja
Anna Radwan (2019)
Imię i nazwisko

Anna Radwan-Gancarczyk

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1966
Kraków

Zawód

aktorka teatralna i filmowa

Współmałżonek

Roman Gancarczyk

Lata aktywności

od 1990

Zespół artystyczny
Stary Teatr w Krakowie
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Anna Radwan-Gancarczyk (ur. 25 kwietnia 1966 w Krakowie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, doktor w dziedzinie sztuk teatralnych[1]. Aktorka Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie[2]. Nauczyciel akademicki Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.

Życiorys

Anna Radwan ukończyła Liceum Muzyczne w Krakowie w klasie skrzypiec (1985)[3]. Rozpoczęła studia na Wydziale Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej w Krakowie (1985/1986), a następnie studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (1987/1988)[4], skąd przeniosła się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie i została absolwentką Wydziału Aktorskiego tej uczelni (1990).

Jej spektaklem dyplomowym były Szkice z Człowieka bez właściwości Roberta Musila w reżyserii Krystiana Lupy (1990). Będąc jeszcze studentką, debiutowała na deskach Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie rolą Dianny w Fantazym Juliusza Słowackiego w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (1991). Od listopada 1991 roku jest etatową aktorką tego teatru, w którym wykreowała już blisko 50 znaczących ról[5].

Zagrała między innymi Kuzynkę Agatę u Krystiana Lupy, w spektaklu Malte albo Tryptyk marnotrawnego syna Rainera Marii Rilkego(1991), Helenę w Śnie nocy letniej Williama Shakespeare’a (1992) i, również, Helenę w Wujaszku Wani Antoniego Czechowa (1993) w reżyserii Rudolfa Zioły. A także Juliettę w Markizie O. Heinricha von Kleista w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego (1993), Celię w Jak wam się podoba (1993) i Julię w Miarce za miarkę (1998) Williama Shakespeare’a w reżyserii Tadeusza Bradeckiego oraz Gizelę w Dwojgu na huśtawce Williama Gibsona u Zbigniewa Najmoły (2000). Talent komediowy i zdolności wokalne zaprezentowała w Operze mleczanej Stanisława Radwana w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (2003). Jej Klytamnestra w spektaklu Ifigenia nowa tragedia (według wersji Racine’a), wyreżyserowanym przez Michała Zadarę, została nagrodzona na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2008). Do najwyżej ocenianych kreacji Anny Radwan należy także tytułowa, nasycona ironią i dystansem, rola w Płatonowie Antoniego Czechowa w reżyserii Konstantina Bogomołowa (2015) i niejednoznaczna, wyemancypowana Kazia w Pannach z Wilka Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Agnieszki Glińskiej (2019). Znaczące role w swojej teatralnej karierze stworzyła u Jana Klaty – m.in. Emily Hnatt w Trzech stygmatach Palmera Eldritcha Philipa K. Dicka (2006), wyniosłą Atenę i zrozpaczoną Elektrę w Orestei Ajschylosa (2007) oraz Zosię w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (2017). Jest stałą aktorką w obsadzie krakowskich, wielokrotnie nagradzanych spektakli Moniki Strzępki według tekstów Pawła Demirskiego. Była Kobietą z Poznania / Margaret Thatcher w Bitwie warszawskiej 1920 (2013), Żoną / Pankracym w nie-boskiej komedii. Wszystko powiem Bogu! (2014), Wróżką / Złym wilkiem 1 w Triumfie woli (2016) i Bóstwem Millenialsów w Roku z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej (2018).

W 2005 roku zagrała charyzmatyczną Felicję w Krumie Hanocha Levina w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego – spektaklu powstałym jako koprodukcja Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i warszawskiego Teatru Rozmaitości. Także u Krzysztofa Warlikowskiego, na scenie Nowego Teatru w Warszawie, zagrała w (A)pollonii (2009) oraz w Końcu (2010). Ponadto występowała gościnnie, m.in. w Teatrze Bagatela w Krakowie jako Natalia Pietrowna w Miesiącu na wsi Iwana Turgieniewa (1998) – oraz w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, grając Nastazję Filipowną, niedostępną femme fatale, w Idiocie Fiodora Dostojewskiego (2002). Oba przedstawienia wyreżyserowała Barbara Sass.

Anna Radwan ma na swoim koncie ponad 30 ról w Teatrze Telewizji[5]. Zadebiutowała w nim – rolą Hrabiny w spektaklu Skarby i upiory, czyli hrabia opętany u Macieja Wojtyszki – w 1990 roku. Do jej ważniejszych kreacji w Teatrze Telewizji należą: role w przedstawieniu W stronę Klarysy Roberta Musila, wyreżyserowanym przez Krystiana Lupę (1993), Liza w Dzieciach słońca Maksyma Gorkiego w reżyserii Andrzeja Domalika (1993), Celimena w Mizantropie Moliera w reżyserii Krzysztofa Nazara (1994), tytułowa rola w Heddzie Gabler Henrika Ibsena wyreżyserowanej przez Krystynę Jandę (1995), Cudzoziemka w Śmierci w Tyflisie Władysława Lecha Terleckiego w reżyserii Macieja Dejczera (1997), Wielebna Gloria Burton w Wielebnych Sławomira Mrożka u Kazimierza Kutza (2001), Pani Stockmann we Wrogu ludu Henrika Ibsena w reżyserii Piotra Trzaskalskiego (2009) i Jana ze Skutków ubocznych Petra Zelenki w reżyserii Leszka Dawida (2013), za którą to rolę otrzymała Grand Prix na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej Dwa Teatry w Sopocie (2014).

W filmie fabularnym po raz pierwszy wystąpiła w 1993 roku: jako Madzia w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza w reżyserii Kazimierza Kutza[4]. Później zagrała m.in. w Spisie cudzołożnic u Jerzego Stuhra (1994) i w filmach Jerzego Antczaka: tytułową rolę (eterycznej Małgorzaty Gautier) w Damie kameliowej (1994) i Ludwikę, siostrę Fryderyka Chopina w obrazie Chopin. Pragnienie miłości (2002). Do jej najbardziej znaczących dokonań na dużym ekranie należy także rola psychoterapeutki Romy w komedii romantycznej Zakochany Anioł w reżyserii Artura „Barona” Więcka (2005), Elżbiety w Katyniu w reżyserii Andrzeja Wajdy (2007), Eli, matki Janka, we Wszystko, co kocham Jacka Borcucha (2009), despotycznej matki przełożonej w filmie W imieniu diabła w reżyserii Barbary Sass (2011) oraz próbującej ocalić rozsypujący się świat i wartości Gerdy von Krauss w Kamerdynerze Filipa Bajona (2018) – ta ostatnia kreacja przyniosła jej m.in. nominację do Polskich Nagród Filmowych Orły 2019 w kategorii Główna Rola Kobieca[6].

Popularność zyskała również dzięki serialom, m.in. Sława i chwała w reżyserii Kazimierza Kutza, gdzie zagrała śpiewaczkę Elżbietę Szyller, siostrę Edgara (1997), Twarze i maski Feliksa Falka (2000), Na dobre i na złe (2002–2008) czy Egzamin z życia (2005−2006). Wystąpiła także jako Edyta Zajdler w Glinie Władysława Pasikowskiego (2004), Joanna Sikora, żona Pawła, w Odwróconych (2007), Beata Wolska w Bez tajemnic (2011, 2013) i Elżbieta, szefowa Działu Przestępstw Gospodarczych CBŚ w Pakcie (2015).

Zaśpiewała na płycie Herbert – Przesłanie z muzyką Stanisława Radwana i tekstami Zbigniewa Herberta (1999), a także, w duecie z Grzegorzem Turnauem, wykonała piosenkę „Meblościanka” na albumie Wisława Szymborska, z muzycznymi interpretacjami wierszy noblistki (2011)[7]. Ponadto wystąpiła m.in. na Koncertach Galowych Przeglądów Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu: Steruj krwią swoją do Oceanu Spokoju z piosenkami Marka Grechuty, w reżyserii Wojciecha Kościelniaka (2007), Z poważaniem – L. Cohen w reżyserii Andrzeja Domalika (2008) i Miłe panie i panowie bardzo mili. Piosenki Wojciecha Młynarskiego, koncercie wyreżyserowanym przez Agnieszkę Glińską (2018).

W 2019 roku zadebiutowała jako reżyserka, wystawiając w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie spektakl dyplomowy WOOD, czyli… nieznośna lekkość mikrofonu, w wykonaniu studentów IV roku Wydziału Aktorskiego specjalności wokalno-aktorskiej[8].

Życie prywatne

Córka dyrygenta Józefa Radwana. Stryjem aktorki jest kompozytor Stanisław Radwan[9].

W 1994 wyszła za mąż za aktora Romana Gancarczyka[10][11], z którym ma córkę Zofię.

Odznaczenia i nagrody

Filmografia

Przypisy

  1. ↑ dr Anna Radwan, krakow.ast.krakow.pl [dostęp 2019-07-14] (pol.).
  2. ↑ Anna Radwan, Stary Teatr [dostęp 2019-07-14] (pol.).
  3. ↑ Anna Radwan: Tylko bez uniesień, e-teatr.pl [dostęp 2019-07-14].
  4. ↑ a b FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2019-07-14] (pol.).
  5. ↑ a b Anna Radwan, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2019-07-14].
  6. ↑ Orły | Nominowani do Orłów 2019, pnf.pl [dostęp 2019-07-14].
  7. ↑ Wyborcza.pl, krakow.wyborcza.pl [dostęp 2019-07-14].
  8. ↑ WOOD, czyli... nieznośna lekkość mikrofonu | reż. Anna Radwan, krakow.ast.krakow.pl [dostęp 2019-12-14] (pol.).
  9. ↑ TVP Kultura Niedziela z.... Anną Radwan.
  10. ↑ Anna Radwan – prezentacja. TerazTeatr. [dostęp 2019-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-14)]. (pol.).
  11. ↑ Anna Radwan w ‘Barwach szczęścia’. Barwy szczęścia. [dostęp 2019-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-14)]. (pol.).
  12. ↑ Redakcja, Dwoje z Maskami, Dziennik Polski, 3 kwietnia 2001 [dostęp 2019-07-04] (pol.).
  13. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-26)].
  14. ↑ Anna Radwan, Filmweb [dostęp 2019-07-03] (pol.).
  15. ↑ Iga Rudnicka i Michał Sikorski – najlepsi aktorzy młodego pokolenia | Chodźże do teatru 2019, krakow.ast.krakow.pl [dostęp 2019-07-03] (pol.).
  16. ↑ „Jak pies z kotem” zdobywcą głównej nagrody na Festiwalu Filmów Polskich w Nowym Jorku, Onet Kultura, 3 czerwca 2019 [dostęp 2020-01-03] (pol.).
  17. ↑ Marcelina Hertmann, Werdykt 60. KST, TBK [dostęp 2020-09-29] (pol.).
  18. ↑ Opole. Zwycięzcy 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych / „Klasyka Żywa” | e-teatr.pl, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2021-09-28] (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Anna Radwan ... (33592737818) (cropped).jpg
Autor: Fryta 73, Licencja: CC BY-SA 2.0
Anna Radwan ... with Fryta 73