Annobór

Annobór

wieś
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	lubartowski
Gmina	Lubartów
Liczba ludności (2010-12-31)	304[1]
Strefa numeracyjna	81
Kod pocztowy	21-100[2]
Tablice rejestracyjne	LLB
SIMC	0384555[3]
Położenie na mapie gminy wiejskiej Lubartów Annobór
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Annobór
Położenie na mapie województwa lubelskiego Annobór
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego Annobór
51°25′34″N 22°35′23″E/51,426111 22,589722

Annobór – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Lubartów^[3]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa lubelskiego.

W skład sołectwa Annobór wchodzi także Annobór-Kolonia.

Przez Annobór przepływa struga Parysówka.

Annobór powstał prawdopodobnie w 4 ćwiartce XVIII wieku z inicjatywy Sanguszków, właścicieli Lubartowa i dóbr lubartowskich, jako folwark. Nazwa Annobór nadana prawdopodobnie dla upamiętnienia Anny Centerówny, żony marszałka wielkiego litewskiego księcia Józefa Paulina Antoniego Sanguszki, zmarłego w 1791 roku. Pobudowanie folwarku Annobór w granicach miasta jak i inne poczynania właścicieli dóbr lubartowskich skłoniły mieszczan Lubartowa do wystąpienia na drogę sporu prawnego. W dniu 25 maja 1802 roku mieszczanie złożyli w Carsko-Królewskiej Prokuratorii pozew przeciwko dziedzicowi Lubartowa. Informacja o tym fakcie stanowi pierwszą wzmiankę o wsi Annobór^[4]. Do 1823 roku dobra lubartowskie a wraz z nimi Annobór należały do Sanguszków. Wskutek podziału w 1823 roku pomiędzy rodzeństwem księciem Karolem Sanguszką a hrabiną Klementyną Małachowską z Sanguszków dobra lubartowskie otrzymała ta ostatnia. Następnie sprzedała je w 1839 roku hrabiemu Henrykowi Łubieńskiemu. W 1844 roku dobra lubartowskie a wraz z nimi Annobór przejęte zostały przez Bank Polski a następnie skarb państwa. W 1859 roku nabył hrabia Mycielski. Około 1860 roku folwark i wieś Annobór wyłączone zostały z dóbr lubartowskich i stały się częścią dóbr Łuck. W 1861 roku został sprzedany folwark Annobór, który w 1862 roku przeszedł w ręce drobnych -chłopów-kolonistów^[5][6]. Wraz z pobudowaniem wsi gospodarskiej wybudowano naturalnie karczmę – miejsce życia XIX wiecznej wsi.Pobudowano ją na południowym skraju starej wsi chłopskiej, przy pastwisku Białe Błoto, gdzie rozchodzą się drogi do Majdanu i lasu Lipnik. Karczma ta jest naniesiona na obrysie pomiarowym „Dóbr prywatnych Łucka i Annobór” z 1872 roku. Na początku XX wieku miejscowość opisana została jako wieś położona w Guberni Lubelskiej, powiecie lubartowskim, gminie Łuck, parafia Lubartów^[7]. Folwark uległ spaleniu w 1915 roku w wyniku walk przebiegającego tamtędy frontu. O zaciętości tych walk świadczy cmentarz wojskowy z zachowanymi grobami, położony na skraju lasu na gruntach sąsiedniej wsi Nowodwór. Na dzień 20 września 1921 r. w Annoborze znajdowały się 32 budynki mieszkalne, mieszkało 234 osób (w tym 119 mężczyzn oraz 115 kobiet). Wszyscy mieszkańcy byli wyznania rzymskokatolickiego oraz narodowości polskiej^[8]. Około 1928 roku Annobór miał powierzchnię 333 morgów (w tym 235 morgów ziemi ornej, 20 morgów łąk, 33 morgów pastwisk, 40 morgów lasów, 5 morgów nieużytków). Znajdował się 2 km od stacji kolejowej, 3 km od urzędu poczty i telegrafu, 3 km od miasta powiatowego, 4 km od urzędu gminnego oraz 3 km od kościoła parafialnego^[9]. W trakcie II wojny światowej Annobór został włączony do Generalnego Gubernatorstwa, dystryktu lubelskiego. O zakopaniu archiwum 27 Wołyńskiej Piechoty Armii Krajowej, w stodole w Annoborze wspomina Władysław Filar w rozmowie z Adamem Sikorskim z programu Było...nie minęło wyemitowanym 27 października 2014 roku^[10].

Do 1982 roku Annobór należał do parafii pw. św. Anny w Lubartowie. Potem z parafii tej wydzielono parafię Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie (parafia należy do Archidiecezji Lubelskiej, dekanatu lubartowskiego), gdzie od tej pory przynależy Annobór^[11][12].

W latach 2013-2014 została przebudowana przechodząca praz miejscowość droga powiatowa nr 1550L na odcinku Lubartów – Annobór – Nowy Staw. Inwestycje pochłonęły ponad milion złotych^[13].

Zobacz też

• Annobór-Kolonia
• Annobór, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 39 .
• Annobór, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 32 .

Przypisy