Antiquintet

Antiquintet
Inne nazwy

Antykwintet

Rok założenia

1978

Rok rozwiązania

1983

Pochodzenie

Gdańsk  Polska

Gatunek

jazz nowoczesny

Wydawnictwo

Soliton

Skład
Leszek Kułakowski
Lech Wieleba
Leszek Dranicki
Piotr Jankowski
Byli członkowie
Józef Eliasz
Antoni Śliwa
Mariusz Stopnicki
Marian Szarmach (fotografik)

Antiquintet – polski zespół wykonujący jazz nowoczesny, założony w styczniu 1978 roku w Gdańsku. Przestał istnieć w 1983 roku.

Historia

Skład zespołu:

Początkowo zespół używał nazwy „Antykwintet”, lecz ze względu na zastrzeżenia instytucji cenzury zaczął używać nazwy „Antiquintet”[1].

Formacja zadebiutowała w 1978 roku na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą, gdzie został wyróżniony Józef Eliasz. Rok później na tym samym festiwalu zespół zdobył II Nagrodę Zespołową oraz I Nagrodę Zespołową, zaś w 1980 – wyróżnienie dla pianisty za kompozycję.

Uczestniczył w wielu festiwalach i koncertach zarówno w kraju (m.in. „Dni Komedy” – kolejna nagroda, tym razem dla kontrabasisty), jak i za granicą (Berlin Zachodni, Węgry, ZSRR).

W 1980 roku wystąpił też na prestiżowym Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w Warszawie, gdzie zagrał jako kwintet z Mariuszem Stopnickim (trąbka) i z perkusistą Marianem Szarmachem, który zastąpił Józefa Eliasza.

Antiquintet zakończył swą krótką, lecz intensywną działalność w 1983 roku[2]. Ostatni skład zespołu tworzyli: Leszek Kułakowski (fortepian), Lech Wieleba (kontrabas), Leszek Dranicki (śpiew, gitara) i Piotr Jankowski (perkusja)[2].

Mimo imponujących sukcesów na festiwalach, zespół z którym współpracowała m.in. Grażyna Auguścik, doczekał się tylko jednej, zarejestrowanej w 1979 i do tej pory niepublikowanej sesji radiowej[1].

W roku 2011 na płycie kompaktowej z serii Swingujące 3-miasto ukazał się spóźniony o 30 lat fonograficzny debiut Antiquintetu[1]. Na repertuar krążka złożyły się nagrania koncertowe zespołu z festiwalu Jazz nad Odrą (z lat 1978-80)[1]. Sześć kompozycji Leszka Kułakowskiego (Stasinek, Zaduma dziadka, Prosto przed siebie, Gonitwa siódma, Music for R., Reinkarnacja) i Minor Mode z rep. Barneya Kessela[1].

W 1978 roku do Wrocławia muzycy pojechali mając około miesięczny (!) staż jako zespół. W tym szaleństwie była jednak metoda i wrócili do Gdańska z nagrodą indywidualną dla Józefa Eliasza, perkusisty zespołu. Jego kunszt potwierdza otwierający niniejszy zbiór Stasinek, gdzie z burzliwej solówki perkusisty wyłania się porywająca, latynosko zabarwiona kompozycja. Twórczość Antykwintetu, wywiedziona w prostej linii od największych nazwisk jazzu lat 60., przykuwa przede wszystkim uwagę długimi partiami solowymi. Tematy, mimo że chwilami bardzo ciekawe (Zaduma dziadka), nie pozostają na dłużej w pamięci, wyparte licznymi improwizacjami, czerpiącymi z modalnego jazzu. Bywają też momenty, gdy muzycy zapuszczają się w odważniejsze rejony free. Uwagę przykuwa specyficzne instrumentarium. Zestawienie delikatnego fletu Antoniego Śliwy (jakże daleki jest sposób jego gry od tego, co robił np. Nahorny-flecista pod koniec lat 60.) i finezyjnych partii fortepianowych Leszka Kułakowskiego kreuje wyjątkowo miękkie brzmienie zespołu. Muzycy czują się w takim otoczeniu bardzo dobrze, i niezależnie od późniejszych zmian w instrumentarium (elektryczne piano Fender Rhodes zamiast akustycznego w nagraniach z 1979 roku, pojawienie się w składzie trębacza rok później), ich muzyka dalej pozostaje subtelną, precyzyjnie kontrolowaną wypowiedzią.

Michał Wilczyński (GAD Records), Jazz Forum

Muzycy zespołu – dalszy rozwój kariery

Dyskografia

Albumy

Kompilacje

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l Soliton: Antykwintet – Swingujące Trójmiasto. www.soliton.edubawi.pl. [dostęp 2021-05-16]. (pol.).
  2. a b Mirosław Ryszard Makowski: Antiquintet. pracownia52.pl. [dostęp 2021-05-19]. (pol.).
  3. Antykwintet. rateyourmusic.com. [dostęp 2021-05-19]. (ang.).

Bibliografia

  • Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Antiquintet, s. 5, 6.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie