Antofyllit

Antofyllit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	anthophyllit, antofyllin
Skład chemiczny	zasadowy krzemian magnezu i żelaza ((Mg, Fe)7(OH)(Si4O11)2)
Twardość w skali Mohsa	5,5
Przełam	muszlowy, nierówny
Łupliwość	doskonała
Pokrój kryształu	słupkowy, pręcikowy, igiełkowy lub włoskowy
Układ krystalograficzny	rombowy
Właściwości mechaniczne	kruchy, sprężysty
Gęstość minerału	2,85–3,57 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	brunatnozielona, także biała, szara, niebieskoszara, jasnozielona
Rysa	biała, jasnoszara
Połysk	perłowy, tłusty

antofyllit, obraz ze skaningowego mikroskopu elektronowego

Antofyllit (anthophyllit, antofyllin) – minerał z grupy krzemianów (amfiboli).

Nazwa pochodzi od łac. Anthophyllum = goździk (goździkowiec korzenny), używany jako przyprawa kuchenna, nawiązując do barwy tego minerału. Minerał rzadki.

Charakterystyka

Właściwości

Bardzo rzadko tworzy kryształy – najczęściej słupkowe, pręcikowe, igiełkowe, lub włoskowe. Często tworzy żyłki. Wykazuje charakterystyczną włóknistą oddzielność. Jest kruchy (włókna są miękkie i sprężyste). Czasami zawiera domieszki glinu.

Występowanie

Typowy minerał metamorficzny. Występuje w łupkach antofyllitowych oraz w serpentynitach obok hornblendy, biotytu, skaleni, flogopitu, i chlorytu.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Szwecja – Fahlan, Finlandia, Norwegia, Czechy, Włochy, Wielka Brytania.

• W Polsce: występuje na Dolnym Śląsku – okolice Bystrzycy Górnej w Górach Sowich oraz w okolicach Jordanowa.

Zastosowanie

• Surowiec do produkcji azbestu.
• Kamień poszukiwany przez kolekcjonerów. Szczególnie cenne są kryształy tego minerału pochodzące z Norwegii – Kongsberg oraz tzw. „hermanowskie kule” – unikalne kulisto-promieniste skupienia występujące w Hermanovie w Czechach.

Linki zewnętrzne

• antofyllit na stronie Webmineral.com (ang.)
• antofyllit na stronie Mindat.org (ang.)