Antoine Guillaume Delmas

Antoine-Guillaume Maurailhac d’Elmas de la Coste

Kalendarium z okresu rewolucji i Cesarstwa

13 czerwca 1793 – generał brygady
19 września 1793 – generał dywizji (Armia Renu)
25 stycznia 1794 – dowódca 3. dywizji (Armia Renu)
23 września – 9 października 1794 – dowódca oblężenia ’s-Hertogenbosch
27 października 1795 – dowódca 4. dywizji piechoty
12 stycznia 1797 – przejście wraz z dywizją do Armii Italii
14 czerwca 1797 – dowódca 7. dywizji (Armia Italii)
9 listopada 1797 – dowódca 8. dywizji (Armia Italii)
1 lutego – 6 marca 1799 – tymczasowy dowódca Armii Italii
17 grudnia 1799 – ranny w bitwie pod Pastrengo, powrót do Armii Renu
2 – 8 czerwca 1800 – dowódca dywizji piechoty (Armia Renu)
16 września 1800 – przejście do Armii Italii, z-ca dowódcy armii
16 listopada 1800 – dowódca awangardy
9 kwietnia – 18 lipca 1801 – dowódca dywizji Piemontu
25 grudnia 1801 – inspektor generalny piechoty
18 kwietnia 1802 – za krytykowanie uroczystości przywrócenia kultu religijnego w katedrze Notre-Dame („...piękna kapucynada! Brakowało tylko tych stu tysięcy ludzi, którzy dali się zabić, aby to wszystko zlikwidować!”) wydalony ze stolicy i skazany na osiedlenie się w odległości co najmniej 30 lieus (1 lieu = 4,5 km) od Paryża
1802 – 1813 – usunięty z armii jako zwolennik gen. Moreau
10 kwietnia 1813 – powrót do armii
4 maja 1813 – dowódca 9. dywizji piechoty (III Korpus)
30 października 1813 – zmarł na skutek ran odniesionych w bitwie pod Lipskiem

Kamp, Generałowie Armii Francuskiej 1792–1815, https://web.archive.org/web/20021206183029/http://www.napoleon.gery.pl/index_nn.html (8.07.2008).
Danielle & Bernard Quintin, Dictionnaire des colonels de Napoleon, Paris 1996.
George Six, Dictionnaire biographique des generaux & amiraux francais de la Revolution et de l’Empire (1792 – 1814), Paris 1934.