Anton Hołowaty

Anton Hołowaty

Antin Andrijowicz Hołowaty, Anton Hołowaty (ur. 1744, zm. 1797) – kozacki wojskowy, Kozak zaporoski, oficer Armii Imperium Rosyjskiego, ataman koszowy Kozaków czarnomorskich.

Studiował w Akademii Mohylańskiej w Kijowie. Początkowo pełnił funkcje wojskowe na Nowej Siczy. Po likwidacji Siczy Zaporoskiej przez Katarzynę II mianowany kapitanem Armii Imperium Rosyjskiego, jednocześnie pułkownik Buskiego Wojska Kozackiego. Członek delegacji kozackich do Petersburga.

Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1787-1792 jako dowódca flotylli kozackiej. Odznaczył się przy zdobyciu Tulczy, Izmaiła i Kilii. W 1792 roku otrzymał gramotę zezwalajacą na przeniesienie Kozaków czarnomorskich na Kubań, od 1796 ataman koszowy Kozaków Czarnomorskich na Kubaniu.

Zmarł podczas działań wojennych Imperium Rosyjskiego przeciw Imperium Osmańskiemu i Persji. Pochowany w Jekaterynodarze.

Odznaczony Krzyżem św. Jerzego IV klasy i Orderem św. Włodzimierza III klasy. Autor słów kilku znanych pieśni kozackich.

Jego bratem był Pawło Hołowaty, ostatni sędzia wojskowy Siczy Zaporoskiej.

Bibliografia, literatura

• Головатый Антон w: Енциклопедія історії України: Т. 2. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2004, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2.

• Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 1, s. 393–394