Antoni Łokuciewski
 | Ten artykuł od 2009-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji: nie wiadomo gdzie zginął - w Mińsku czy Katyniu (1941?), brak informacji o okresie 1922-1939. |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 marca 1885 |
|---|---|
| Data śmierci | 1941(?) |
| Zawód, zajęcie | marszałek Sejmu Litwy Środkowej, nauczyciel |
| Odznaczenia | |
  | |
Antoni Łokuciewski (ur. 25 marca 1885 w Cieleżyszkach, zm. 1941 w Mińsku) – marszałek Sejmu Litwy Środkowej, dyrektor gimnazjum w Oszmianie.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Tomasza, szlachcica z powiatu oszmiańskiego, i Stefanii z Rogińskich. Ukończył szkołę średnią w Wilnie i studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Moskiewskiego[1], zdobywając tytuł magistra. Po zakończeniu nauki w 1911 roku został nauczycielem matematyki w gimnazjum żeńskim w Kamiennej Stanicy nad Donem i wziął ślub z Beniaminą z Pobiedzińskich (1887–1958). Po rewolucji październikowej powrócił do Polski, zamieszkał w rodowym majątku Cieleżyszki, powiecie oszmiańskim i zaangażował się w organizację życia społecznego. Już w 1918 roku wspólnie z oszmiańskim dziekanem ks. Czesławem Górskim wystarał się u władz niemieckich o otwarcie Prywatnego Gimnazjum w Oszmianie z polskim językiem nauczania.
Łokuciewski prócz działalności społecznej zaangażował się również w życie polityczne. Wskutek buntu generała Żeligowskiego w październiku 1920 roku powstała Litwa Środkowa. Łokuciewski wystartował w wyborach, zostając posłem z Rad Ludowych, a następnie 3 lutego marszałkiem Sejmu. 22 lutego 1922 roku Sejm uchwalił przyłączenie Wileńszczyzny do Polski, a 24 marca marszałek Łokuciewski rozwiązał Sejm, oddając kompetencję środkowolitewskiego Sejmu Sejmowi RP.
11 listopada 1939 roku został aresztowany przez NKWD i osadzony w oszmiańskim więzieniu. Pod koniec 1940 roku został wywieziony z Oszmiany do Starej Wilejki, skąd przewieziono go do Mińska, gdzie w 1941 został zamordowany.
Z żoną Beniaminą doczekał się córki Zofii po mężu Szutowicz (1912–1979) oraz synów: Olgierda - który zmarł we wczesnym dzieciństwie, Witolda - asa lotnictwa w randze pułkownika, a zarazem ostatniego dowódcę dywizjonu 303, Jerzego (1923–1991) - żołnierza AK, walczącego w oszmiańskich oddziałach.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (7 listopada 1929)[2]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (20 grudnia 1938)[1]
Przypisy
- ↑ a b Oszmiańszczyzna: Antoni Łokuciewski i jego rodzina, www.oszmianszczyzna.pl [dostęp 2022-04-23].
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 615 „za zasługi na polu szkolnictwa, pracy oświatowej oraz wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę