Antoni Beaupré

Antoni Beaupré
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1863
Krzemieniec

Data i miejsce śmierci

12 maja 1937
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Edukacja

Gimnazjum św. Anny w Krakowie

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Komandor Orderu Korony Rumunii Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Antoni Beaupré (ur. 1 maja 1860 w Krzemieńcu[1][2], zm. 12 maja 1937 w Warszawie) – polski dziennikarz.

Życiorys

Jego rodzicami byli Józef Antoni Beaupré (1800–1860, lekarz) i Seweryna z Iwanowskich. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[3]. Uzyskał tytuł doktora.

Został dziennikarzem pism „Nowa Reforma”, „Czas” (redaktor naczelny 1899–1901[4], ponownie w redakcji od 1915, redaktor naczelny 1920–1937), „Głos Narodu” (redaktor prowadzący 1901–1914). Był organizatorem i pełnił funkcje prezesa Syndykatu Dziennikarzy w Krakowie od 1906, i został członkiem honorowym tego stowarzyszenia, był wiceprezesem zarządu Związku Dziennikarzy RP od 1931, wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Dziennikarskiej (FIJ), członkiem Międzynarodowego Trybunału Honorowego Dziennikarzy w Hadze.

6 marca 1903 został wybrany członkiem wydziału Klubu Prawników w Krakowie[5]. Sprawował stanowiska prezesa klubu sportowego Wisła Kraków od 28 lipca 1911 do lipca 1912. Po wybuchu I wojny światowej został członkiem Naczelnego Komitetu Narodowego w Krakowie. W 1918 działał w rozmowach pokojowych w Paryżu. W 1920 wyjechał na Powiśle i Warmię jako korespondent krakowskiego "Czasu". Został przewodniczącym polskiego komitetu plebiscytowego na Warmię i Mazury w Olsztynie[6][3][7][8].

Związany ze środowiskiem krakowskich konserwatystów, od 1910 był członkiem Rady Naczelnej Stronnictwa Prawicy Narodowej, od 1933 do 1937 Zjednoczenia Zachowawczych Organizacji Politycznych. Od 1922 działał w Związku Obrony Kresów Zachodnich, później w Polskim Związku Zachodnim.

Jego żoną była Julia z Porębskich.

Zmarł 12 maja 1937 w Szpitalu Czerwonego Krzyża w Warszawie. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 45)[9].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Dr Antoni Beaupré, „Czas”, 14 maja 1937.
  2. ↑ Dr Antoni Beaupré, [w:] Księga pamiątkowa na dziewięćdziesięciolecie dziennika "Czas". Kraków 1848 - Warszawa 1938, Warszawa 1938, s. 30-31.
  3. ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 32.
  4. ↑ Czas. mbc.malopolska.pl. [dostęp 2019-02-01].
  5. ↑ Kronika. Z klubu prawników. „Nowa Reforma”, s. 3, Nr 55 z 8 marca 1903. 
  6. ↑ Nowy polski generalny komisarz plebiscytowy na Warmię i Mazury. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 3, 19 czerwca 1920. 
  7. ↑ W. Wrzesiński, Polska - Prusy Wschodnie. Plebiscyty na Warmii i Mazurach oraz na Powiślu w 1920 roku, s. 350–351.
  8. ↑ B. Leśnodorski, Powody przegranej, „„Komunikaty Mazursko-Warmińskie””, nr 3, 1962, s. 660–666.
  9. ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 97. ISBN 83-08-01428-3.
  10. ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644„za zasługi na polu pracy narodowej, zawodowej i obywatelskiej”.
  11. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 283 z 8 grudnia 1929. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

HUN Order of Merit of Hungary pre1945 (civ) CCross BAR.svg
Baretka: Order Zasługi Węgier (przed 1945) – odmiana cywilna – Krzyż Komandorski.
Antoni Beaupré.jpg
Antoni Beaupré