Antoni Julian Motz

Antoni Julian Motz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia23 lutego 1904
Warszawa
Data i miejsce śmierci17 września 1940
Palmiry

Antoni Julian Motz (ur. 23 lutego 1904 w Warszawie, zm. 17 września 1940 w Palmirach) – polski lekarz, działacz Komendy Obrońców Polski.

Życiorys

Był synem Antoniego i Zofii z Kiedrzyńskich, absolwentem z 1921 Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1920 służył w 9 Dywizjonie Artylerii Konnej. Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskiem w latach 1923- 1926. Po studiach został adiunktem w szpitalu Dzieciątka Jezus oraz pracownikiem Pogotowia Ratunkowego. W latach 30. współwłaściciel kliniki lekarskiej “5555″. W czasie okupacji niemieckiej pracował w II Oddziale Chirurgicznym Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, organizator służby zdrowia ZWZ. Zaangażowany w tajne nauczanie na UW w zakresie nauk medycznych. Aresztowany przez Gestapo za ukrywanie i leczenie rannego oficera. Więziony w alei Szucha[1], od 26 czerwca 1940 na Pawiaku[2], rozstrzelany w zbiorowej egzekucji w Palmirach[3].

Przypisy

  1. ↑ Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 431.
  2. ↑ lista więźniów Pawiaka
  3. ↑ notka biograficzna na stronie korporacji akademickiej Aquilonia

Media użyte na tej stronie

Antoni Motz.jpg
Antoni Motz (1904-1940) – lekarz, asystent oddziału chirurgicznego Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie. Zamordowany przez Niemców w Palmirach w dniu 17 września 1940.