Antoni Tokarczuk

Antoni Tokarczuk

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1951 Nowa Wieś Lęborska
Minister środowiska
Okres	od 19 października 1999 do 19 października 2001
Przynależność polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność
Poprzednik	Jan Szyszko
Następca	Stanisław Żelichowski
Odznaczenia

Antoni Justyn Tokarczuk (ur. 14 kwietnia 1951 w Nowej Wsi Lęborskiej) – polski polityk, minister środowiska w latach 1999–2001, senator I kadencji, poseł na Sejm I kadencji. Siostrzeniec Ignacego Tokarczuka^[1][2].

Życiorys

Ukończył w 1974 studia na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach 80. działał w opozycji demokratycznej w ramach „Solidarności”. W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 29 grudnia 1982.

W latach 1975–1990 był zatrudniony w zakładach Romet m.in. na stanowisku zastępcy kierownika zakładu. W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw rolnictwa. Od 1989 do 1991 sprawował mandat senatora I kadencji z listy Komitetu Obywatelskiego^[3]. Następnie od 1991 do 1993 był posłem I kadencji z listy POC, reprezentującym w parlamencie okręg bydgoski. Od 1990 do 1992 zajmował stanowisko wojewody bydgoskiego.

Od 1994 do 1999 pełnił kierownicze funkcje w Przedsiębiorstwie Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej „Budopol” w Bydgoszczy. W latach 1998–2001 zasiadał w sejmiku kujawsko-pomorskim z ramienia AWS. W rządzie Jerzego Buzka od 1999 sprawował urząd ministra środowiska. W 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy AWSP.

Należał do Porozumienia Centrum (w 1999 był krótko jego przewodniczącym, został wykluczony z partii^[4]), następnie został przewodniczącym Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów. Był też jednym z liderów SKL-RNP.

Wycofał się z działalności politycznej. W 2003 był prezesem Polonii Bydgoszcz, od 2004 do 2011 był dyrektorem Izby Gospodarczej „Wodociągi Polskie”. W 2012 został wicedyrektorem Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w Bydgoszczy^[5].

Został odznaczony litewskim Medalem Pamiątkowym 13 Stycznia (1996)^[6] oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1999)^[7]. W 2011 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[8]. W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności^[9].

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2011-03-28].
• Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2011-03-28].