Antoni Tymoteusz Stadnicki

Antoni Tymoteusz Stadnicki

Antoni Tymoteusz Ignacy
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1774 Łososina Dolna
Data i miejsce śmierci	11 maja 1820 Kraków
Ojciec	Feliks Stadnicki
Matka	Kunegunda Ożarowska
Żona	Anna Magdalena Teresa Męcińska
Dzieci	Tomasz Adam Ignacy Euzebiusz Franciszek Salezy

Antoni Tymoteusz Ignacy Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 25 stycznia 1774 w Łososinie Dolnej, zm. 11 maja 1820 w Krakowie) – polski ziemianin, działacz edukacyjny i sejmowy w Księstwie Warszawskim i Wolnym Mieście Krakowie, mason.

Był jedynym synem Feliksa Stadnickiego kawalera Orderu św. Stanisława, od 1789 hrabiego austriackiego i Kunegundy Ożarowskiej. Nabył Czulice koło Krakowa. W 1809 zaangażował się w działalność nowych struktur administracyjnych, tworzonych po przyłączeniu do Księstwa Warszawskiego części z dawnego zaboru austriackiego. Został radcą Wydziału Edukacyjnego cyrkułu krakowskiego.

W 1812 występował jako radca departamentu krakowskiego z powiatu hebdowskiego, 23 września 1814 jako radca Rady Departamentowej witał w imieniu obywateli Krakowa cesarza Aleksandra I zmierzającego przez Kraków do Wiednia. Wraz ze swoim imiennikiem Antonim Stadnickim ze Żmigrodu został 15 listopada 1816 powołany na członka honorowego Krakowskiego Towarzystwa Naukowego.

W 1817 wybrano go na posła na sejm Wolnego Miasta Krakowa. W styczniu 1818, jako reprezentant gminy Kościelniki został asesorem marszałka Izby, potem wszedł do komisji legislacyjnej, pracującej nad nowym kodeksem praw. Z ramienia sejmu został delegatem Zgromadzenia Reprezentantów w powołanej 16 czerwca 1818 Wielkiej Radzie UJ. Był także członkiem i fundatorem powstałego w 1818 Towarzystwa Przyjaciół Muzyki. W styczniu 1820 brał jeszcze udział w posiedzeniach sejmu, przewodnicząc komisji skarbowej, zmarł 11 maja. Czulice po jego śmierci zlicytowano.

Był żonaty z Anną Magdaleną Teresą hr. Męcińską herbu Poraj, z którą miał córkę Teofilę oraz czterech synów: Tomasza Adama (1793 - zginął w 1812 pod Możajskiem), Ignacego Euzebiusza Edwarda, (ur. 1795), Franciszka Salezego (Seweryna) (1801 -1862) oraz Henryka^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Maria Czeppe i Jerzy Wyrozumski: Stadnicki Antoni. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 376–378. ISBN 83-88909-02-9.wersja elektroniczna