Antonio Ruberti

Antonio Ruberti

(c) dati.camera.it, CC BY 4.0
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1927 Aversa
Data i miejsce śmierci	4 września 2000 Rzym
Zawód, zajęcie	polityk, inżynier, nauczyciel akademicki

Antonio Ruberti (ur. 24 stycznia 1927 w Aversie, zm. 4 września 2000^[1] w Rzymie^[2]) – włoski polityk, inżynier i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, od 1987 do 1992 minister odpowiedzialny za naukę, w latach 1993–1995 członek Komisji Europejskiej.

Życiorys

Z wykształcenia inżynier. Był pracownikiem naukowym fundacji Fondazione Ugo Bordoni, a od pierwszej połowy lat 60. nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza. Od 1964 profesor tej uczelni, specjalizował się w zagadnieniach z zakresu teorii sterowania oraz teorii systemów. W latach 1973–1976 pełnił funkcję dziekana wydziału inżynierskiego, a następnie do 1987 rektora uniwersytetu^[3].

W latach 1987–1992 wchodził w skład włoskich rządów, którymi kierowali Giovanni Goria, Ciriaco De Mita i Giulio Andreotti. Początkowo był ministrem bez teki odpowiedzialnym za koordynację w zakresie badań naukowych i technologii^[3], w 1989 przez pewien czas tymczasowym ministrem, a następnie od 1989 ministrem szkolnictwa wyższego i nauki. W 1992 z ramienia Włoskiej Partii Socjalistycznej uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych^[1]. Od 1993 do 1995 był członkiem Komisji Europejskiej Jacques’a Delorsa, odpowiadając za naukę, badania naukowe, rozwój technologiczny i edukację^[3]. W 1996 z listy Demokratów Lewicy ponownie wszedł w skład niższej izby włoskiego parlamentu XIII kadencji, w trakcie której zmarł^[1].

Odznaczony m.in. Orderem Zasługi Republiki Włoskiej klasy III (1980)^[4] i II (1983)^[5].

Przypisy