Aravane Rezaï
.jpg) | |
| Państwo |  Francja |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1987 Saint-Étienne |
| Wzrost | 165 cm |
| Masa ciała | 62 kg |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 1 stycznia 2005 |
| Zakończenie kariery | aktywna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 4 WTA, 8 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 15 (11 października 2010) |
| Australian Open | 3R (2008) |
| Roland Garros | 4R (2009) |
| Wimbledon | 3R (2007) |
| US Open | 4R (2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 118 (9 marca 2009) |
| Australian Open | 1R (2010) |
| Roland Garros | 2R (2011) |
| Wimbledon | 1R (2010, 2011) |
| Strona internetowa | |
Aravane Rezaï (ur. 14 marca 1987 w Saint-Étienne) – francuska tenisistka pochodzenia irańskiego, zwyciężczyni czterech turniejów WTA.
Kariera tenisowa
W 2003 roku zanotowała niezbyt udany sezon juniorski, a także nieudany start w kwalifikacjach do dwóch turniejów ITF.
W sezonie 2004 przegrała z Kaią Kanepi w eliminacjach do French Open. Wygrała dwa turnieje ITF, jednocześnie pierwsze w karierze, w Castel Gandolfo i Settimo San Pietro.
W roku 2005 zadebiutowała w turnieju głównym kobiecych na kortach French Open w Paryżu, gdzie dotarła do drugiej rundy (grała z dziką kartą, jako 244 zawodniczka świata, pokonując rodaczkę Camille Pin, przegrywając z wysoko rozstawioną Mariją Szarapową). Już w pierwszej rundzie zakończyła swój udział w turnieju w ’s-Hertogenbosch. Odpadła w kwalifikacjach do imprezy w Paryżu (hala) oraz Hasselt. Wygrała dwa kolejne tytuły ITF-owskie.
Przełomowy sezon 2006 nie zaczął się jednak dobrze – Rezaï odpadła kilkakrotnie w kwalifikacjach do turnieju (m.in. do Australian Open). W marcu zdobyła piąty, kolejny tytuł ITF. Na kortach Rolanda Garrosa osiągnęła życiowy sukces, wygrywając z Ai Sugiyamą oraz Nicole Vaidišovą. Potem jednak odpadła w kolejnych kwalifikacjach do turniejów na kortach trawiastych (Eastbourne, Birmingham oraz Wimbledon). Dotarła do pierwszego ćwierćfinału w karierze, w Palermo, ogrywając po drodze Michaëllę Krajicek. Druga runda turnieju w Budapeszcie, po raz pierwszy w czołowej setce rankingu kobiet. W US Open 2006 doszła aż do czwartej rundy, znów eliminując z turnieju znane zawodniczki, m.in. Annę-Lenę Grönefeld i Mariję Kirilenko.
W 2007 roku jej największym sukcesem był występ w turnieju WTA w Turcji na nawierzchni ziemnej. Dotarła tam do finału, gdzie przy stanie 6:7, 0:3, skreczowała. Jej rywalką była Rosjanka Jelena Diemientjewa.
Na początku 2008 dotarła do finału turnieju w Auckland. Przegrała tam z Lindsay Davenport 2:6, 2:6. W pierwszej rundzie wielkoszlemowego Australian Open pokonała Katerynę Bondarenko, a w drugiej wygrała z rozstawioną z numerem 13 Tatianą Golovin. W trzeciej przegrała z kwalifikantką Hsieh Su-wei 6:2, 6:7, 4:6.
W 2009 wygrała 2 turnieje WTA − Internationaux de Strasbourg po wygranej w finale Lucie Hradecką oraz Commonwealth Bank Tournament of Champions 2009, gdzie w finale pokonała Marion Bartoli (skreczowała przy stanie 7:5 dla Rezaï).
16 maja 2010 roku zwyciężyła w Mutua Madrileña Madrid Open, pokonując w finale Venus Williams 6:2, 7:5. Pod koniec lipca wygrała turniej Collector Swedish Open. W finale wygrała z Giselą Dulko 6:3, 4:6, 6:4.
W 2011 roku osiągnęła finał zawodów w Dallas, ulegając w meczu mistrzowskim Sabine Lisicki wynikiem 2:6, 1:6.
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| WTA Tournament of Champions | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 7 (4-3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 26 maja 2007 | Stambuł | Ceglana |  Jelena Diemientjewa | 6:7(5), 0:3 krecz |
| Finalistka | 2. | 5 stycznia 2008 | Auckland | Twarda |  Lindsay Davenport | 2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 23 maja 2009 | Strasburg | Ceglana |  Lucie Hradecká | 7:6(2), 6:1 |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 listopada 2009 | Bali | Twarda (hala) | Marion Bartoli | 7:5, krecz |
| Zwyciężczyni | 3. | 16 maja 2010 | Madryt | Ceglana | Venus Williams | 6:2, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 4. | 10 lipca 2010 | Båstad | Ceglana |  Gisela Dulko | 6:3, 4:6, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 27 sierpnia 2011 | Dallas | Twarda |  Sabine Lisicki | 2:6, 1:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 2 listopada 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 2 listopada 2013].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 2 listopada 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
