Ariulf
| ||
| książę Spoleto | ||
| Okres | od 592 do 602 | |
| Dane biograficzne | ||
| Data śmierci | 602 | |
Ariulf (ur. ? – zm. 602) – drugi książę Spoleto[1] od 592 (gdy zmarł Faroald I[2]) do śmierci.
W 592 zajął pozycję w Spoleto i kontrolował kluczowe punkty wzdłuż Via Flaminia, głównego szlaku komunikacyjnego między Rawenną a Rzymem. By przeciąć alternatywną umocnioną Via Cassia, zdobył kilka bizantyjskich miast. Przejął kilka twierdz w Lacjum i zagroził Rzymowi, gdzie Grzegorz Wielki, odcięty od egzarchatu, został zmuszony do zawarcia oddzielnego pokoju z nim ku wielkiemu niezadowoleniu egzarchy Romanusa, który uważał się za reprezentanta cesarza w Italii i zwierzchnika papieża. Sukcesy Ariulfa były krótkotrwałe: siły egzarchatu odbiły rzymskie fortyfikacje i miasta Perugii oraz oczyściły na jakiś czas drogi.
Później towarzyszył Arechisowi w zdobywaniu Neapolu, innego ważnego miasta cesarskiej Italii. Odniósł wielkie zwycięstwo pod Camerino, gdzie według Pawła Diakona twierdził, że ujrzał świętego Sabina, męczennika i bohatera Spoleto, który wspierał go i dlatego nawrócił się na katolicyzm.
Przypisy
- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 60.
- ↑ Daty rządów Ariulfa to albo 591–601, albo 592–602
Bibliografia
- Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. tłum. Ignacy Lewandowski. Warszawa: Wydawnictwo Pax, 1995. ISBN 83-211-1452-0.
- Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.
| ||||||||