Armand de Périgord

(c) Odejea, CC BY-SA 3.0

Herb rodowy hrabiów de Périgord

Armand de Périgord (ur. w 1178, zm. prawdopodobnie 17 października 1244 pod Harbijją) – szesnasty wielki mistrz zakonu templariuszy w okresie od ok. 1232 do 1244 lub 1247.

Urodził się w 1178. Pochodził z hrabiowskiej rodziny Périgord. Był preceptorem Akwitanii, Sycylii i Kalabrii w latach 1205-1232.

Za jego rządów jako wielkiego mistrza odbudowano zamek Safita, będący jednym z głównych warowni chrześcijańskich w Ziemi Świętej. Prowadził politykę sojuszu z sułtanem Damaszku As-Salihem Isma’ilem (1237 - 1246) przeciwko sułtanowi Egiptu As-Salihowi Ajjubowi (1238 - 1249), będąc obok patriarchy Jerozolimy i wielkiego mistrza joannitów najbardziej wpływową osobą w Ziemi Świętej.

Poległ najprawdopodobniej w bitwie pod Harbijją koło Gazy wraz z 300 innymi rycerzami-templariuszami, mógł też zostać schwytany i umrzeć w niewoli.

Wielcy mistrzowie zakonu templariuszy Hugues de Payns (1118–1136) Robert de Craon (1136–1147) Évrard des Barrès (1147–1151) Bernard de Tramelay (1151–1153) André de Montbard (1153–1156) Bertrand de Blanquefort (1156–1169) Philippe de Milly (1169–1171) Eudes de Saint-Amand (1171–1179) Arnaud de Toroge (1181–1184) Gérard de Ridefort (1185–1189) Robert de Sablé (1191–1193) Gilbert Hérail (1193–1200) Philippe du Plaissis (1201–1208) Guillaume de Chartres (1209–1218) Pierre de Montaigu (1218–1230) Armand de Périgord (1232–1244) Richard de Bures (1245–1247) Guillaume de Sonnac (1247–1250) Reynald de Vichiers (1250–1256) Thomas Béraud (1256–1273) Guillaume de Beaujeu (1273–1291) Thibaud Gaudin (1291–1292) Jacques de Molay (1292–1314)