Armin van Buuren

Armin van Buuren

(c) Vitaliy - https://www.flickr.com/photos/mrvital/, CC BY 2.0
Pseudonim	Amsterdance, Armania, Darkstar (4), E=mc², El Guitaro, Gaia, Gig, Gimmick, Hyperdrive Inc., Misteri A, Perpetuous Dreamer, Problem Boy, Rising Star, The Shoeshine Factory
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1976 Lejda
Gatunki	trance, Big room house, progressive trance, electronica, uplifting trance, progressive house, pop
Zawód	DJ, producent muzyczny, kompozytor
Aktywność	od 1995
Wydawnictwo	Armada Music
Instrument
syntezator, automat perkusyjny
Odznaczenia
Strona internetowa

Armin van Buuren (ur. 25 grudnia 1976 w Lejdzie) – holenderski DJ, producent muzyki trance, z wykształcenia prawnik^[1]. Jeden z najpopularniejszych i utytułowanych DJ-ów na świecie^[2]. W zestawieniu DJ Mag Top 100 Armin van Buuren uzyskał pierwsze miejsce w latach 2007–2010 i 2012^{[3][4][5][6][7]}, drugie w 2006, 2011 i 2013^[8][9][10], trzecie w latach 2003–2005, 2014 i 2017^{[11][12][13][14][15]}, czwarte w 2015, 2016, 2018, 2019 i 2020^[16][17], piąte w 2002^[18] oraz dwudzieste siódme w 2001 roku^[19]. Obecnie prowadzi w radiu cotygodniowy show „A State of Trance” (ASOT), które jest najchętniej słuchanym show radiowym na świecie z przeszło 30 milionami słuchaczy tygodniowo w ponad 40 krajach^[20].

Życiorys

Wczesne życie

Armin van Buuren urodził się 25 grudnia 1976 w Lejdzie w Holandii, natomiast dorastał w Koudekerk aan den Rijn. Pochodzi z umuzykalnionej rodziny. Jego ojciec był kolekcjonerem albumów muzycznych^[21], a brat Eller van Buuren jest gitarzystą^[22]. Komponowanie muzyki rozpoczął we wczesnych latach dzieciństwa od tworzenia miksów na komputerze^[23].

Zainteresowanie syntetycznymi dźwiękami nastąpiło pod wpływem fascynacji twórczością Klausa Schulzego i Jeana-Michela Jarre’a^[21][24]. Kiedy skończył 16 lat, dostał sampler Akai S-01 z wejściem mono. W 1995 roku pierwszy raz koncertował w klubie studenckim Nexus położonym niedaleko Leiden University^[24]. W międzyczasie przeniósł swoje studio nagraniowe z sypialni do studia wytwórni muzycznej, gdzie pierwszymi utworami jakie skomponował były m.in. „Touch Me” i „Communication”^[24].

Kariera muzyczna

W 1995 roku wspólnie z wytwórnią Cyber Records wydał przebój „Blue Fear”, który był jego pierwszym dużym sukcesem^[25], a 2 lata później został wydany jako singel^[26].

Wspólnie z wytwórnią United Recordings w roku 1999 założył własną markę Armind. Ich pierwszym przedsięwzięciem było zorganizowanie koncertu „One”. Drugi koncert pod hasłem „Touch me” przeznaczony był dla wypromowania wschodzących gwiazd muzyki tanecznej. W tym samym roku poznał Dave’a Lewisa – odpowiedzialnego za początek kariery m.in. Tiësto i Ferry’ego Corstena. Lewis przedstawił go jako DJ-a w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych. We współpracy z Tiësto nagrał utwór „Eternity”, który następnie został sprzedany na licencji wytwórni Paula van Dyka „Vandit Records” i powtórnie wydany tego samego roku. Armin van Buuren razem z Ferrym Corstenem skomponowali track „Exhale”, który znalazł się w albumie System F. W Armind wydawał także w 2001 Perpetuous Dreamer swój album The Sound of Goodbye. W późniejszym czasie nagrał dwa remiksy Madison Avenue „Don’t Call Me Baby” i Wamdue Project „King of My Castle”, które zostały wydane w United Recordings. W 2002 roku muzyk zajął piąte miejsce na liście TOP 100 najpopularniejszych DJ-ów według DJ Magazine^[18].

Pod koniec 2003 roku, w klubie The Hague van Buuren ustanowił światowy rekord w zagraniu najdłuższego seta, który trwał 12 godzin i 30 minut^[21][24]. W tym samym roku wydał także swój debiutancki album „76”^[27].

W roku 2005 otrzymał nagrodę za Najlepszy Show Radiowy oraz tytuł Najlepszej Kompilacji dla A State of Trance 2004 otrzymany podczas Miami Winter Music Conference Awards^[28]. W tym samym roku wspólnie z Weezer, Cocteau Twins, The Chemical Brothers, Keane, Nine Inch Nails, New Order i The Prodigy wystąpił na żywo na festiwalu LA’s Coachella. Regularnie koncertuje w Wielkiej Brytanii, w takich klubach jak: Passion, Godskitchen, Gatecrasher, Slinky, Peach. Poza Wielką Brytanią występuje również na Ibizie, Krecie, w Helsinkach, Tokio, a także w Jerozolimie. W międzynarodowym głosowaniu Trance Awards 2006 Armin van Buuren otrzymał nagrody za najlepszą kompilację („A State Of Trance 2005”), najlepszy radiowy show („A State Of Trance – Armin van Buuren”), najlepszy teledysk trance („Shivers”) oraz otrzymał tytuł najlepszego DJ-a i najlepszego rezydenta (w Amnesia Club na Ibizie)^[29]. Singel „Serenity” w 2005 roku stał się hymnem Sensation White^[30].

W niedzielę rano, 24 lipca 2011 na świat przyszła pierwsza córka Armina van Buurena, Fenna^[31].

W 2012 roku powstał film dokumentalny A Year with Armin van Buuren, którego reżyserami są Oscar Verpoort i Max Maloney. Kamera przez rok towarzyszyła Arminowi van Buurenowi w trasie, ukazując codzienne życie DJ-a – w domu prywatnym, w podróży, w hotelowych pokojach oraz na wielkich imprezach masowych^[32]. Premiera miała miejsce 30 października 2012 roku^[33].

Na początku 2013 roku wraz z wokalistką Fiorą skomponował utwór „Waiting for the Night”, który ukazał się na ścieżce dźwiękowej do holenderskiej komedii romantycznej Verliefd op Ibiza^[34]. 30 kwietnia tego samego roku muzyk z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej Koninklijk Concertgebouworkest wystąpił podczas uroczystości zaprzysiężenia króla Niderlandów, Wilhelma Aleksandra^[35].

Przed swoim występem podczas festiwalu Tomorrowland, 27 lipca 2013 roku, Armin van Buuren ogłosił, że parę godzin wcześniej na świat przyszło jego drugie dziecko – syn Remy, któremu zadedykował swój set^[36].

Życie prywatne

18 września 2009 roku Armin van Buuren poślubił Erikę van Thiel^[37], z którą ma dwójkę dzieci – córkę Fennę^[31] oraz syna Remy’ego^[36].

A State of Trance

A State of Trance jest autorską audycją Armina van Buurena w radiu Digitally Imported, do którego Holender przeszedł po rozstaniu z ID&T. Oprócz Armina podczas audycji można usłyszeć utwory innych producentów: Dash Berlin, Aly & Fila, Ferry Corsten, Above & Beyond, Gabriel & Dresden czy Markus Schulz^[38].

Dyskografia

• 2003 76
• 2005 Shivers
• 2008 Imagine
• 2010 Mirage
• 2013 Intense
• 2015 Embrace
• 2019 Balance

Przypisy

Bibliografia

• CoenC. Bom CoenC., Armin Only, EvaE. Weidema, Amsterdam: Carrera, 2009, ISBN 90-488-0323-3, OCLC 471516235 .

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Armina van Buurena (ang.)
• Armin van Buuren w bazie Discogs.com (ang.)