Artur Argiewicz

Artur Argiewicz
Data i miejsce urodzenia17 lipca 1881
Warszawa
Data i miejsce śmierci10 maja 1966
San Francisco
Instrumentyskrzypce
Gatunkimuzyka poważna
Zawódskrzypek, pedagog
Instrument
Antonio Stradivari, Cremona, 1718, the 'Argiewicz'

Artur Argiewicz (ur. 17 lipca 1881 w Warszawie, zm. 10 maja 1966 w San Francisco) — amerykański skrzypek i pedagog polsko-żydowskiego pochodzenia[1].

Młodość i edukacja

Rozpoczął naukę gry na skrzypcach w 1891 pod kierunkiem Maurycego Rosena. Rok później wystąpił z koncertem w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W wieku 13 lat występował 1894 w Polsce jako cudowne dziecko[1].

Od roku 1894 kontynuował naukę wiolinistyki w Berlinie u Josefa Joachima i Karela Halířa. Studiował też kontrapunkt u Wilhelma Tauberta.

Kariera

W roku 1894 wystąpił z koncertem w Kryształowym Pałacu w Londynie wykonując I koncert skrzypcowy Maxa Brucha. W roku 1897 był koncertmistrzem Filharmonii w Helsinkach, w roku 1898 grał w składzie Gewandhausorchester w Lipsku.

Na przełomie stuleci często koncertował w Berlinie, także z Filharmonikami Berlińskimi. Występował również wraz z pianistą i kompozytorem Zygmuntem Stojowskim (1870–1946), który w roku 1912 dedykował mu Sonatę nr 2 na skrzypce i fortepian.

W drugiej dekadzie XX wieku przeniósł się do San Francisco. W latach 1917-1925 był asystentem koncertmistrza orkiestry symfonicznej w San Francisco[2].

W latach 1911-1913 był wykładowcą w Instytucie Juilliarda w Nowym Jorku[2][3]. Był też wykładowcą na Kalifornijskim Uniwersytecie w Berkeley.

W latach 1908–1917 był właścicielem skrzypiec Antonio Stradivari, Cremona, 1718, the 'Argiewicz'[4][1].

Jego młodszy brat Bernard Argiewicz (1888—1955) był wiolonczelistą, występował w składzie Orkiestry Filadelfijskiej

Przypisy

  1. ↑ a b c Argiewicz Artur (pol.). W: Wirtualny Sztetl [on-line]. [dostęp 2017-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-08)].
  2. ↑ a b A Listing of All the Musicians of the San Franciso Symphony (ang.). W: Stokowski [on-line]. [dostęp 2017-06-08].
  3. ↑ Andrea Olmstead: Juilliard: a History (ang.). W: University of Illinois Press [on-line]. 2002. [dostęp 2017-06-08].
  4. ↑ Antonio Stradivari, Cremona, 1718, the 'Argiewicz' (ang.). W: Tarisio [on-line]. [dostęp 2017-06-08].