Astrid Williamson

Astrid Williamson

Astrid Williamson podczas koncertu w katedrze w Utrechcie (2010)
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1968 Szetlandy
Instrumenty	fortepian, syntezator
Typ głosu	muzyk
Gatunki	indie rock, muzyka elektroniczna, muzyka poważna
Aktywność	od poł. lat 90. XX wieku
Wydawnictwo	Nude Records, Incarnation Records, One Little Indian Records
Powiązania	Goya Dress, Electronic, Leo Abrahams, Stephan Eicher, Arthur Baker, John Cale, Dead Can Dance
Instrument
fortepian
Strona internetowa

Astrid Williamson (ur. 28 listopada 1968 na Szetlandach) – szkocka piosenkarka, keyboardzistka, kompozytorka i autorka tekstów. Legitymująca się wykształceniem klasycznym, związała się w połowie lat 90. z branżą rozrywkową, początkowo jako solistka zespołu Goya Dress, później jako samodzielna artystka. Współpracowała z wieloma uznanymi muzykami i zespołami, w tym z Dead Can Dance.

Życiorys

Początki

Astrid Williamson urodziła się i wychowała na Szetlandach. Tam ukończyła szkołę podstawową i średnią. W tym czasie jej rodzice rozwiedli się, po czym zawarli powtórne związki małżeńskie. Swoje pierwsze piosenki Astrid Williamson napisała w wieku 9 lub 10 lat. Wtedy też zaczęła grać na fortepianie. Pod wpływem ojczyma zainteresowała się muzyką folkową. Ojczym był organizatorem festiwalu muzyki folkowej na Szetlandach. Cenił takich wykonawców tego gatunku jak: Dick Gaughan, Pentangle, Steeleye Span i Fairport Convention. Wprowadził on przyszłą artystkę w tajniki tego gatunku. Mając 11 lat Astrid Williamson zetknęła się w klubie festiwalowym z muzykiem Dave'em Swarbrickiem, który zwrócił uwagę na jej głos. Zachęcona jego pozytywnymi opiniami postanowiła kształcić się dalej muzycznie^[1]. Studiowała w klasie kompozycji I fortepianu w Royal Scottish Academy, w tym, przez pewien okres, pod kierunkiem Judith Weir^[2].

Kariera artystyczna

Karierę muzyczną Astrid Williamson rozpoczęła w połowie lat 90. jako solistka szkockiego zespołu Goya Dress. Po rozwiązaniu zespołu pod koniec 1996 roku zdecydowała się rozpocząć karierę solową. Klasycznie wyedukowana pianistka i śpiewaczka, dorastająca pod wpływem Carole King, Joni Mitchell i The Smiths Astrid Williamson traktowała od samego początku pisanie piosenek jako formę emocjonalnej terapii w sferze introspekcji, niezależności i katharsis. Swój debiutancki album, Boy for You, wydała w 1998 roku pod szyldem wytwórni Nude Records. Kilka następnych lat wypełniła jej współpraca w charakterze wokalistki z zespołami Electronic i The Hope Blister oraz pianistki z Tarą MacLean. W 2002 roku zrealizowała swój kolejny solowy album, wydany nakładem własnej wytwórni Incarnation. W 2006 roku ukazał się jej kolejny album, Day of the Lone Wolf, wydany rok później w Stanach Zjednoczonych przez wytwórnię One Little Indian Records^[3].

W 2010 Astrid Williamson roku wzięła udział w projekcie Briana Eno, Pure Scenius, zrealizowanego w ramach Brighton Festival. W roku następnym, we współpracy z Leo Abrahamsem, zrealizowała i wydała swój kolejny album, Pulse^[4]. W latach 2010–2011 wzięła także udział w trasie koncertowej Brendana Perry’ego, w ramach której oboje wystąpili między innymi w Polsce^[5][6]. W latach 2012–2013 uczestniczyła w ogólnoświatowej trasie zespołu Dead Can Dance, promującej nowy jego nowy album, Anastasis. W trakcie koncertów grała na instrumentach klawiszowych oraz śpiewała wspólnie z zespołem^[7]. W 2013 roku wzięła udział w nagraniu solowego albumu Lisy Gerrard, zatytułowanego Twilight Kingdom^[8].

Do muzyki klasycznej artystka powróciła w 2015 roku na albumie Requiem & Gallipoli. Od dawna nosiła się z zamiarem stworzenia wielkiego dzieła klasycznego, ale nigdy nie znalazła okazji, aby zrealizować ten pomysł (10 lat wcześniej skomponowała jedynie utwór „Sanctus”). Już od czasów współpracy z zespołem Goya Dress lubiła tworzyć aranżacje smyczkowe i orkiestrowe, jednak dopiero teraz mogła podjąć próbę stworzenia aranżacji na pełną orkiestrę. Premiera dzieła miała miejsce w kościele Wszystkich Świętych w Hessle, w ramach obchodów rocznicy D-Day^[2].

Dyskografia

Astrid Williamson ma w swym dorobku 7 albumów studyjnych i 15 singli oraz współpracę z innymi artystami w realizacji ich nagrań^[9].

Albumy

• 1998 – Boy for You (jako Astrid)
• 2002 – Astrid
• 2006 – Day Of The Lone Wolf
• 2009 – Here Come The Vikings
• 2011 – Pulse
• 2015 – We Go To Dream
• 2015 – Requiem & Gallipoli

Single/EP

• 1998 – „Hozanna”
• 1998 – „I Am The Boy For You”
• 1999 – „Sans Vouloir Te Commander” (ze Stephanem Eicherem)
• 2003 – „1000 Years” (z Arthurem Bakerem)
• 2004 – „Reach”
• 2006 – „Shhh... ”
• 2006 – „Superman 2”
• 2009 – „Shut Your Mouth”
• 2009 – „Slake”
• 2011 – „Pour”
• 2012 – „Dance”
• 2012 – „Dance”
• 2015 – „Saint Saviour”
• 2015 – „Hide In Your Heart”
• 2016 – „Scattered”/„Vermillion”

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Astrid Williamson w bazie IMDb (ang.)