At-Tira (Hajfa)

At-Tira
‏الطيرة‎
Państwo Mandat Palestyny
DystryktDystrykt Hajfy
Wysokość60 m n.p.m.
Populacja (1945)
• liczba ludności

5 270
Data zniszczenia16 lipca 1948
Powód zniszczeniaatak Sił Obronnych Izraela
ObecnieTirat Karmel, Kefar Gallim, Ha-Choterim
Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, u góry znajduje się punkt z opisem „At-Tira”
Ziemia32°45′43″N 34°58′31″E/32,761944 34,975278
Strona internetowa

At-Tira (arab. الطيرة) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Hajfy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 16 lipca 1948 roku.

Położenie

At-Tira leżała na nadmorskiej równinie, u podnóża Góry Karmel, w odległości 7 kilometrów na południe od miasta Hajfy. Była położona na wysokości 60 metrów n.p.m. Według danych z 1945 roku do wsi należały ziemie o powierzchni 45 262 ha. We wsi mieszkało wówczas 5 270 osób[1].

własność gruntówpowierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie23 940
Żydzi6 553
publiczne14 769
Razem45 262
Rodzaj użytkowanych gruntówArabowie (hektary)Żydzi (hektary)
uprawy oliwek4 6000
uprawy nawadniane3 54366
uprawy zbóż16 3041 028
nieużytki18 6384 782
zabudowane224677

Historia

Krzyżowcy nazywali tutejszą wieś St. Johan de Tire[1]. W XIII wieku we wsi powstał grecki prawosławny klasztor pod wezwaniem Jana Chrzciciela[2]. W 987 roku we wsi wybudowano meczet[3].

W 1596 roku At-Tira była częścią Imperium Osmańskiego. We wsi mieszkało wówczas 286 mieszkańców, którzy płacili podatki z uprawy pszenicy, jęczmienia i winorośli, oraz hodowli kóz i pszczół[4].

W okresie panowania Brytyjczyków At-Tira była dużą wsią. We wsi znajdowały się dwie szkoły: jedna dla chłopców i druga dla dziewcząt[1].

Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała te tereny państwu żydowskiemu. Wieś At-Tira wchodziła w obręb arabskiej enklawy położonej w rejonie góry Karmel. Arabowie odmówili uznania rezolucji ONZ i doprowadzili 30 listopada do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej stacjonowały we wsi al-Tira, wielokrotnie atakując żydowskie linie komunikacyjne w okolicy. W ramach działań odwetowych, w dniu 12 grudnia 1947 roku wieś zaatakował oddział Irgunu, zabijając 13 i raniąc 10 mieszkańców[1]. Gdy 21 kwietnia 1948 roku Hagana przystąpiła do ataku na pobliskie miasto Hajfę, żydowskie siły przeprowadziły równoczesny atak na wieś al-Tira, aby w ten sposób nie dopuścić do przyjścia z pomocą dla Hajfy. Gdy 23 kwietnia Hajfa została zdobyta przez Haganę, arabscy mieszkańcy al-Tiry poprosili brytyjskie władze mandatowe o przeprowadzenie ewakuacji kobiet i dzieci ze wsi. W dniach między 24 kwietnia a 3 maja brytyjscy żołnierze pomogli w ewakuacji około 600 osób do Dżaninu i Nablusu[1]. O świcie 25 kwietnia Hagana ostrzelała z moździerza At-Tirę, a rankiem 26 kwietnia podjęła próbę zdobycia wioski. Kompania żydowskich żołnierzy zajęła zbocze wzgórza górującego nad wsią, została jednak powstrzymana i zmuszona do odwrotu przez ogień brytyjskich żołnierzy. Po ukończeniu ewakuacji, w At-Tirze pozostało kilkuset uzbrojonych Arabów, którzy wielokrotnie atakowali żydowskie konwoje poruszające się w tym regionie[5]. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniu 16 lipca 1948 roku wieś At-Tira zdobyły izraelskie wojska. Większość domów została wyburzona, a ich mieszkańcy zmuszeni do opuszczenia wioski[1].

Miejsce obecnie

W miejscu wioski istnieje miasto Tirat Karmel i powstałe w 1952 roku wieś Kefar Gallim i kibuc Ha-Choterim. Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski At-Tira: „Teren wsi jest częściowo zajęty przez izraelskie osady. Niektóre z domów, takie jak należący do Irsan al-Dżib, nadal stoją. Cmentarz jest zaniedbany, i zachowało się na nim kilka nagrobków. Widoczne są pozostałości dwóch grobowców i szkoły, obecnie używanej przez izraelskich studentów, zarówno arabskich i żydowskich. W otaczających górskich terenach zachowało się kilka domów mieszkalnych i lasy”[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g Welcome To al-Tira (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-06-11].
  2. Denys Pringle: The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: A Corpus. Cambridge: Cambridge University Press, 1993, s. 300. ISBN 0-521-39037-0. [dostęp 2011-06-11]. (ang.)
  3. Andrew Petersen: A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine. British Academy Monographs in Archaeology, 2002, s. 306. [dostęp 2011-06-11]. (ang.)
  4. Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 196. ISBN 0-88728-224-5.
  5. Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 208-209. ISBN 0-521-00967-7.

Media użyte na tej stronie

Palestine-Mandate-Ensign-1927-1948.svg
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).