Augusto Giacometti

Augusto Giacometti

Autoportret (1947)
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1877 Stampa
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1947 Zurych
Narodowość	szwajcarska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	Art nouveau, symbolizm, naturalizm
Ważne dzieła
witraże w Grossmünster i Fraumünster w Zurychu

Augusto Giacometti: Moje miejsce urodzenia (1914)

Augusto Giacometti: Freski w Blüemlihalle (1923–1925)

Augusto Giacometti (ur. 16 sierpnia 1877 w Stampie, zm. 9 czerwca 1947 w Zurychu) – szwajcarski malarz.

Życiorys

Jego rodzicami byli Giacomo Giacometti i Marta z domu Stampa, chłopi^[1]. Augusto Giacometti był kuzynem innego malarza Giovanniego Giacomettiego, ale, wedle tego ostatniego, nie utrzymywał z nim kontaktów, podobnie jak z mieszkającym z Augustem jednocześnie w Zurychu innym krewnym, prawnikiem Zaccarią Giacomettim^[2]. Nie zawarł związku małżeńskiego^[1].

Uczęszczał do szkół w Stampie, Zurychu i Chur. W latach 1894–1897 uczył się zawodu nauczyciela rysunku w szkole sztuki użytkowej w Zurychu. Zainspirowany ilustrowanym w stylu art nouveau wzornikiem „Roślina i jej zastosowanie ornamentalne” Eugène’a Grasseta wyjechał do Paryża. Studiował w Ecole Nationale des Arts Décoratifs, Académie Colarossi i został uczniem Grasseta. W tym okresie powstały niewielkie pastele abstrakcyjne oraz prace pod wpływem sztuki japońskiej i art nouveau^[1].

W latach 1902–1915 mieszkał we Florencji, gdzie od 1908 uczył rysunku w prywatnej uczelni artystycznej. Jego twórczość z tego okresu nosi wpływy sztuki wczesnego renesansu, z którą zapoznawał się w tym mieście, oraz symbolizmu. Lata 1912–1917 są uważane za szczytowy okres jego twórczości, kiedy powstały wielkoformatowe, abstrakcyjnie dzieła zapowiadające taszyzm^[1]. W 1915 wrócił z Florencji do Zurychu, gdzie zamieszkał na stałe, okresy letnie spędzając w rodzinnej Stampie. W mieście poznał tamtejszych kolekcjonerów Richarda Kislinga i Alfreda Rütschiego. W 1917 miał kontakty z dadaistami, a między 1918 a 1920 rokiem należał do grupy artystycznej Das Neue Leben^[1].

Od 1918 roku Giacometti zmienił styl, porzucając przestrzenność i plastyczność dotychczasowych dzieł na rzecz poszukiwań czystej barwy. W jego malarstwie zauważalne były wrażenia z wyjazdów zagranicznych do Paryża, Włoch, Niemiec, Holandii, Anglii, Norwegii i północnej Afryki^[1].

Od 1929 uzyskiwał liczne zamówienia na freski i projekty witraży do budowli świeckich i sakralnych^[1]. Jego dziełem są freski pokrywające ściany i sufit Blüemlihalle – sali wejściowej miejskiej komendy policji w Zurychu, co uczyniło z niej atrakcję turystyczną^[3], a także witraże w zuryskich kościołach Grossmünster^[1] i Fraumünster^[4].

Od 1940 Giacometti powrócił do naturalizmu i zaczął malować obrazy figuratywne: martwe natury z kwiatami, krajobrazy i autoportrety^[1].

W latach 1934–1947 był członkiem Federalnej Komisji Sztuki, w tym od 1939 do 1947 pełnił funkcję jej przewodniczącego^[1].

Augusto Giacometti spoczywa na cmentarzu w Borgonovo^[5].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Centro Giacometti, strona centrum informacyjnego, dokumentacyjnego i kulturalnego, poświęconego rodzinie Giacomettich

• Fotografie dzieł Augusto Giacomettigo ze zbiorów Museum of Modern Art w Nowym Jorku