K-469

K-469
Ilustracja
Klasaokręt podwodny
Typprojekt 671
ProjektMalachit (SKB-143)
Oznaczenie NATOVictor I
Historia
StoczniaZakład 402
Początek budowy5 września 1973
Wodowanie10 czerwca 1974
 MW ZSRR
NazwaK-469, B-469
Wejście do służby4 września 1974
 MW Rosji
NazwaB-469
Wejście do służby1991
Wycofanie ze służby30 czerwca 1993
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu

3650 ton
4830 ton
Długość89 metrów
Szerokość10,6 metra
Zanurzenie7,2 metra
Zanurzenie testowe400 metrów
Rodzaj kadłubadwukadłubowy
Materiał kadłubaAK-29
Napęd
2 reaktory WM-4P
1 turbina parowa (31 000KM)
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

12 węzłów
33 węzły
Uzbrojenie
18 torped ZOP
Wyrzutnie torpedowe6 x 533 mm
Załoga76

K-469, później B-469radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Budowę okrętu rozpoczęto 5 września 1973 roku, 10 czerwca 1974 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 4 września 1974 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej, następnie Flocie Oceanu Spokojnego do 1993 roku.

Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.

Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.

Między styczniem a marcem 1976 roku K-469 (wraz z K-171) przebazował przez Ocean Atlantycki i Cieśninę Drake’a na Kamczatkę, w skład Floty Oceanu Spokojnego[1].

29 sierpnia 1991 roku wraz z innymi okrętami tego typu został przeklasyfikowany z krążowniczego okrętu podwodnego na duży okręt podwodny, co pociągnęło zmianę oznaczenia z litery K na B[2][3]. Po rozpadzie ZSRR okręt został przejęty przez marynarkę Rosji.

Okręt wycofano ze służby we Flocie Oceanu Spokojnego 30 czerwca 1993 roku[4].

Przypisy

  1. Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
  2. Pawłow 1997 ↓, s. 27.
  3. Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 17.
  4. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 139. (ros.)

Bibliografia

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
  • Project 671 Victor class - ship list (ang.). GlobalScurity.org. [dostęp 2017-09-24].
  • Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000 (ros.). 
  • Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997. (ros.)

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of the Soviet Union (1950–1991).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Naval Ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Victor I class SSN.svg
Autor: Mike1979 Russia, Licencja: CC BY-SA 3.0
Silhouette of soviet submarine of Victor-I class (project 671 "Yorsh").