Bachórzec

Bachórzec
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	przemyski
Gmina	Dubiecko
Liczba ludności (2019)	944
Strefa numeracyjna	16
Kod pocztowy	37-752
Tablice rejestracyjne	RPR
SIMC	0600237
	Położenie na mapie gminy Dubiecko Bachórzec
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Bachórzec
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Bachórzec
	Położenie na mapie powiatu przemyskiego Bachórzec
	49°49′33″N 22°20′07″E/49,825833 22,335278

Artykuł	49°49′33″N 22°20′7″E
- błąd	39 m
WD	49°49'59.9"N, 22°19'59.9"E, 49°51'N, 22°17'E
- błąd	14 m
Odległość	893 m

Zabytkowy kościół św. Katarzyny w Bachórcu

Nowy kościół św. Katarzyny w Bachórcu

Dwór w Bachórcu na mapie z 1851

Bachórzec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko^[3].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 884.

Części wsi

Integralne części wsi Bachórzec^[4]^[3]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0600243	Działki	część wsi
0600250	Gamratka	część wsi
0600266	Haliga	część wsi
0600272	Łazy	część wsi
0600289	Makuchowa Góra	część wsi
0600295	Miasteczko	część wsi
0600303	Pasieka	część wsi
0600310	Podłazie	część wsi
0600326	Połanki	część wsi
0600332	Stawki	część wsi

Historia

Historyczne nazwy: Bachorzec, Bochurzec (1391), Bachorzec (1589), Bachorca (1603), Bachorzec (1745), ukr. Вахіrec (1860). Nazwa osady pochodzi od nazwy sąsiedniej miejscowości Bachórz z sufiksem -ec, która to pochodzi od podstawy bachor-, w postaci obocznej też *bochur-, co w terminologii fizjograficznej (też w języku staropolskim) oznacza bagno i błoto^[5].

Od powstania do końca XVI wieku wieś należała do Kmitów. (m.in. do Piotra Kmity, wojewody krakowskiego^[6], oraz innego Piotra Kmity, dziedzica Wiśnicza, także do Mikołaja Kmity, a następnie do Stadnickich, którzy mieli siedzibę w Dubiecku, oraz Wapowskich. Kolejnymi właścicielami (od 1648 do 1944) byli Krasiccy, po których pozostał pałacyk wybudowany w 1808. W 1808 urodził się tu Edmund Krasicki (1808–1894), syn Ksawerego Franciszka Krasickiego i Julii Teresy Wandalin-Mniszech. W 1839 na świat we wsi przyszedł jego syn Ignacy Krasicki (1839–1924), który był właścicielem Bachórca^[7].

Właścicielami Bachórca byli: Ksawery Krasicki (do około 1838 do lat 70.)^[8], Edmund Krasicki (od około 1838 do lat 70.)^[9]^[10]^[11], Ignacy Krasicki (lata 80.)^[12], Elżbieta Krasicka (lata 90.)^[13].

Przed 1640 funkcjonował tu zbór kalwiński, a do 1760 wieś należała do parafii łacińskiej w Dubiecku. W latach 1760–1763 wybudowano modrzewiowy kościół w stylu podkarpackiego baroku, a w latach 60. XX w. wzniesiono nowy murowany kościół.

Od 1340 do 1772 wieś przynależała do Ziemi Sanockiej, województwo ruskie, następnie do 1914 – powiat przemyski (tzw. sanockie Podole) w prowincji austriackiej Galicja.

O Bachórcu pisał Wincenty Pol w „Senatorskiej zgodzie”.

W 1884 w Bachórcu urodził się Józef Sosnowski, major piechoty Wojska Polskiego.

Zabytki

drewniany barokowy kościół parafialny pw. św. Katarzyny (1760–1763), wzniesiony z fundacji Antoniego z Siecina Krasickiego. Remontowany był: w XIX wieku (m.in. zyskał neobarokowy wystrój malarski wnętrza) oraz po uszkodzeniach I i II wojny światowej. Od 1961 nieużytkowany. W 2000 wyremontowany i zrekonstruowany. Zaliczany jest do zabytków Szlaku architektury drewnianej.
ruiny zespołu dworskiego Krasickich ze starszą XVIII-wieczną oficyną przebudowaną w XX stuleciu oraz nowszym dworem z 1808. Folwark dworski został przejęty przez władze komunistyczne w 1944^[14].

Przypisy

↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 10 [dostęp 2022-01-23]
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 10 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b ^c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ Nazwy miejscowe Polski, Tom I, (A-B), s. 54, 1996, ISBN 83-85579-34-6
↑ Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze 1907, cz. 1, t. 10, s. 191.
↑ † Świętego Państwa Rzymskiego hrabia Ignacy Krasicki. „Ziemia Przemyska”. Nr 1, s. 2, 3 stycznia 1925.
↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1838. Lwów: 1838, s. 220.
↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1839. Lwów: 1839, s. 239.
↑ Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 7.
↑ Konrad Orzechowski: Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi W.X. Krakowskiem i X. Bukowinie, według najświeższych skazówek urzędowych. Kraków: 1872, s. 1.
↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 11.
↑ Tadeusz Pilat: Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem. Lwów: 1890, s. 4.
↑ Z kraju. Przemyśl. Koniec obszarników przemyskich. „Rzeczpospolita”. Nr 93, s. 4, 4 listopada 1944.

Bibliografia

Olbromski Mariusz, J.Urszula Olbromska, Dorota Zahel, Rodem z Dubiecka... rodem z Bachórca... Ignacy Krasicki – książę poetów. Marcin Krasicki – wspomnienie domu rodzinnego. Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, 2006

Linki zewnętrzne

Bachórzec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 77 .

[rap-1] Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 10 [dostęp 2022-01-23]

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 10 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-3] TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].

[Dz.U._29/2013-4] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[5] Nazwy miejscowe Polski, Tom I, (A-B), s. 54, 1996, ISBN 83-85579-34-6

[6] Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze 1907, cz. 1, t. 10, s. 191.

[7] † Świętego Państwa Rzymskiego hrabia Ignacy Krasicki. „Ziemia Przemyska”. Nr 1, s. 2, 3 stycznia 1925.

[8] Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1838. Lwów: 1838, s. 220.

[9] Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1839. Lwów: 1839, s. 239.

[10] Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 7.

[11] Konrad Orzechowski: Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi W.X. Krakowskiem i X. Bukowinie, według najświeższych skazówek urzędowych. Kraków: 1872, s. 1.

[12] Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 11.

[13] Tadeusz Pilat: Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem. Lwów: 1890, s. 4.

[14] Z kraju. Przemyśl. Koniec obszarników przemyskich. „Rzeczpospolita”. Nr 93, s. 4, 4 listopada 1944.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Miasto	Dubiecko
Wsie	Bachórzec Drohobyczka Hucisko Nienadowskie Iskań Kosztowa Nienadowa Piątkowa Przedmieście Dubieckie Sielnica Słonne Śliwnica Tarnawka Winne-Podbukowina Wybrzeże Załazek
Osady	Dział
Integralne części wsi	Białka Bircza Błonie Brzezina Buraczkówka Bylacin Chełm Czerna Czerwonka Czobot Dół (Hucisko Nienadowskie) Dół (Przedmieście Dubieckie) Dolna Piątkowa Dudziakówka Dział (Nienadowa) Dział (Piątkowa) Dział (Przedmieście Dubieckie) Dział (Sielnica) Dział (Słonne) Działki Gamratka Głębokie Góra (Hucisko Nienadowskie) Góra (Przedmieście Dubieckie) Górka (Hucisko Nienadowskie) Górka (Nienadowa) Górna Piątkowa Haliga Hucisko Huta Jastrzębiec Kaliga Karczunek Kąt Kolonia Kopce Kreca Księża Łazy (Bachórzec) Łazy (Drohobyczka) Łazy (Kosztowa) Łazy (Nienadowa) Łączki Makuchowa Góra Miasteczko Nienadowa Górna Obszar (Drohobyczka) Obszar (Kosztowa) Ogrody Osz Parcelacja Pasieka Podłazie Pogorzały Połanki Poręba Poręby Potoczniówka Potok Przedsielnica Przydatki Radonówki Rędzina Serwinówka Stawiska (Bachórzec) Stawiska (Kosztowa) Śliwnica Dolna Śliwnica Górna Świnki Tarki Telegówka Widne Wielkie Pole Witryłów Witryłówka Za Potokiem Zadział Zapotok Zarąbki Zasan
Dawne wsie	Polchowa

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne