Balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeld

Parseval-Sigsfeld
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 102-00321A / CC-BY-SA 3.0

Balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeld na froncie zachodnim I wojny światowej (1914)
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Konstruktor

August von Parseval
Hans Bartsch von Sigsfeld

Typ

balon obserwacyjny

Załoga

2

Historia
Lata produkcji

1898–?

Dane techniczne
Wymiary
Długość

27,54 m

Osiągi
Pułap

800 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy, Francja, Polska

Balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeldbalon obserwacyjny, konstrukcji niemieckiej, z okresu przed I wojną światową. Jego aerodynamiczny kształt zapewniał stabilną pozycję dzięki sile wiatru, na podobnej zasadzie jak stabilizuje się latawce; z tego powodu znany był jako Drachenballon (niem. balon-latawiec)[1].

August von Parseval i Hans Bartsch von Sigsfeld eksperymentowali od 1893 roku z różnymi kształtami balonów; wcześniej stosowane balony sferyczne były bardzo niestabilne podczas wietrznej pogody. Około 1898 roku skonstruowali balon o wydłużonym kształcie, wyposażony w stateczniki, później zastąpione odpowiednio ukształtowanymi komorami powietrznymi. Pod naporem wiatru (dopuszczalna prędkość dla balonu wynosiła 10 m/s) ustawiał się on w stabilnej pozycji, z czaszą wzniesioną około 30–40° w kierunku na wiatr[1]. Balon produkowany był w dużych ilościach i wykorzystywany podczas I wojny światowej nie tylko przez Niemców, ale również przez Francuzów którzy podjęli jego produkcję wzorując się na zdobycznych egzemplarzach. Francuskie balony były nazywane Ballon Captif typ G i zmodernizowany typ H[2].

Dwa balony tego typu zostały przejęte przez Polaków w styczniu 1919 roku w hali sterowcowej na Winogradach (wtedy Winiarach) w Poznaniu. Jeden z nich został użyty do pierwszego wzlotu w niepodległej Polsce, który miał miejsce 23 lipca 1919 roku. Był to sprzęt przestarzały, używany do szkolenia obserwatorów w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej. W 1920 roku balony zostały wycofane z użytku i zastąpione sprowadzonymi z Francji balonami obserwacyjnymi Caquot typ R[2].

Konstrukcja

Dwuosobowy balon obserwacyjny na uwięzi o objętości 760 m³. Powłoka o średnicy 6,68 metra miała kształt cylindryczny z półkolistymi dennicami. W tylnej części powłoki znajdował się statecznik o charakterystycznym kształcie „kiełbasy”, który był napełniany powietrzem pod ciśnieniem wiatru. Kompensacja pojemności – balonetem[2].

Przypisy

  1. a b Lennart Ege, Erik Hildesheim, Kenneth George Munson: Balloons and airships 1783-1973. London: Blandford Press, 1973, s. 128-129. ISBN 0-7137-0568-X, ISBN 978-0-7137-0568-3. (ang.)
  2. a b c Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, 1997, s. 226-227. ISBN 83-11-08576-5. (pol.)

Media użyte na tej stronie

Roundel of Poland (1918-1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Roundel of Poland (1918–1921).svg
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).