Barbara Gancarczyk
 Barbara Gancarczyk (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}       | |
Barbara Bogumiła Gancarczyk z d. Piotrowska ps. „Konarzewska”, „Pająk”, „Basia” (ur. 18 kwietnia 1923 w Warszawie) – sanitariuszka w batalionie „Wigry”, po wojnie architekt.
Życiorys
Córka Czesława Piotrowskiego i Cecylii z domu Wójcik[1]. W 1939 ukończyła Gimnazjum Sióstr Nazaretanek[1]. W okresie okupacji uczęszczała na tajne komplety, uzyskując maturę w 1941[1]. Następnie brała udział w tajnych kompletach Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1942 wstąpiła do harcerskiego batalionu „Wigry”.
Uczestniczyła w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka[1]. Od 2 do 6 sierpnia 1944 pełniła służbę w szpitalu powstańczym przy ul. Mariańskiej 1, a od 7 sierpnia w II plutonie kompanii szturmowej batalionu „Wigry” na Starym Mieście. 16 sierpnia 1944 wraz z koleżanką z oddziału Teresą Potulicką-Łatyńską pomogła wynieść z płonącej katedry Krucyfiks Baryczkowski[2]. Pozostała z rannymi żołnierzami na Starym Mieście do upadku tej dzielnicy i wkroczenia Niemców 2 września 1944[1][2].
W czasie powstania została odznaczona Krzyżem Walecznych. Po powstaniu trafiła do obozu Dulag 121 w Pruszkowie, a następnie obozu pracy we Wrocławiu[2].
Po wojnie pracowała jako architekt w Biurze Odbudowy Stolicy w Warszawie. Uczestniczyła w ekshumacjach powstańców na warszawskiej Starówce. Studia na Wydziale Architektury PW ukończyła w 1952. Następnie pracowała w biurach projektowych.
Uchwałą Rady Państwa z 16 kwietnia 1975 została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, posiadała również Krzyż Walecznych otrzymany w czasie powstania, Medal Wojska (1948), Krzyż Armii Krajowej (1971), Krzyż Partyzancki (1972), Medal za Warszawę (1973), Warszawski Krzyż Powstańczy (1982)[3], Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007)[4], Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019)[5].
14 grudnia 2015 nadano jej stopień majora Wojska Polskiego[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e Barbara Bogumiła Piotrowska. [w:] Muzeum Powstania Warszawskiego [on-line]. 1944.pl. [dostęp 2019-09-29].
- ↑ a b c Barbara Gancarczyk. [w:] Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego [on-line]. 1944.pl, 13 marca 2006. [dostęp 2019-09-29].
- ↑ Elżbieta Zawacka (red.): Słownik Biograficzny Kobiet Odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari. Toruń: Archiwum i Muzeum Pomorskie AK i Wojskowej Służby Polek, 2004, s. 194-196. ISBN 83-88693-03-4.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 czerwca 2007 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2007 r. nr 59, poz. 678)
- ↑ Ordery i odznaczenia z okazji 75. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. www.prezydent.pl, 2019-07-30. [dostęp 2019-09-05].
- ↑ Decyzja MON nr 2506.15, 6 listopada 2015.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Baretka: Krzyż Partyzancki
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Baretka: Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Barbara Gancarczyk ps. Pająk podczas spotkania w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej