Barbara Mamińska
 Barbara Mamińska w 2009 roku | |
| Imię i nazwisko urodzenia | Barbara Osińska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy na Powązkach kwatera K II, rząd I, grób 16[1] |
| Zawód, zajęcie | urzędnik państwowa |
| Edukacja | |
| Stanowisko | dyrektor Biura Kadr i Odznaczeń w Kancelarii Prezydenta RP |
| Rodzice | Tadeusz Osiński |
| Małżeństwo | Krzysztof Mamiński |
| Dzieci | Radosław Sosiński |
| Odznaczenia | |
  | |
.jpg)
Barbara Mamińska, z d. Osińska (ur. 10 listopada 1957 w Pruszkowie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – urzędnik państwowy, dyrektor Biura Kadr i Odznaczeń w Kancelarii Prezydenta Polski.
Życiorys
Jej ojciec, Tadeusz Osiński, ps. „Tek”, był żołnierzem oddziału Mariana Bernaciaka, ps. „Orlik”, dowódcy zgrupowania partyzanckiego AK i WiN na Lubelszczyźnie[2].
Barbara Mamińska była absolwentką krakowskiej AWF, kierunku rehabilitacji ruchowej[3]. W latach 1995–1998 kierowała sekcją Ośrodka Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, następnie w Krajowym Urzędzie Pracy była rzecznikiem prasowym i dyrektorem generalnym[4]. Później pracowała jako dyrektor Biura Spraw Pracowniczych w Dyrekcji Generalnej PKP[5]. Po odejściu z PKP, w latach 2002–2005 współpracowała z Lechem Kaczyńskim podczas piastowania przez niego stanowiska prezydenta miasta stołecznego Warszawy[6]. W stołecznym ratuszu była dyrektorką ds. kadr i szkoleń. Od roku 2005 była Dyrektorem Biura Kadr i Odznaczeń w Kancelarii Prezydenta RP.
Zginęła 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[7]. Pochowano ją 20 kwietnia 2010 w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[8].
Była żoną Krzysztofa Mamińskiego[9], działacza kolejowej „Solidarności”, prezesa Kolejowego Przedsiębiorstwa Turystyczno-Wypoczynkowego „Natura Tour” i prezesa Związku Pracodawców Kolejowych (późniejszego – już po jej śmierci – prezesa Przewozów Regionalnych i prezesa PKP). Miała syna Radosława Sosińskiego.
Odznaczenia i wyróżnienia
- We wrześniu 2008 została odznaczona portugalskim Orderem Zasługi w stopniu Wielkiego Oficera[10].
- 16 kwietnia 2010 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[11].
- 9 września 2010 roku otrzymała pośmiertne wyróżnienie „Zasłużony dla Warszawy”[12].
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2016-02-11].
- ↑ Jan Fusiecki: Barbara Mamińska. Gazeta Wyborcza, 12 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14].
- ↑ Nekrolog na stronie głównej Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. [dostęp 2010-04-14].
- ↑ redPor: Nowi dyrektorzy i biura. Gazeta Wyborcza, 10 stycznia 2003. [dostęp 2010-04-14].
- ↑ Wśród ofiar osoby związane z koleją. Związek Zawodowy Administracji PKP, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2016-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-15)].
- ↑ Nigdy Was nie zapomnimy. 11 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14].
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14].
- ↑ Na Wojskowych Powązkach uroczyście pożegnano Barbarę Mamińską (pol.). rmf24.pl, 2010-04-20. [dostęp 2010-07-16].
- ↑ Wśród ofiar osoby związane z koleją. kow.com.pl – portal kolejowy, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 kwietnia 2010)].
- ↑ Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas (port.). dre.pt. [dostęp 2010-09-12].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
- ↑ Zasłużony dla Warszawy”. warszawa.pl, 8 września 2010. [dostęp 2012-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 sierpnia 2014)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Pogribow, Robert Danieluk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barbara Mamińska na terenie Muzeum Powstania Warszawskiego.
Baretka: Wielki Oficer Orderu Zasługi – Portugalia.
Autor: Kuba622006, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Barbary Mamińskiej (28 lipiec 2017)