Barbital

Barbital

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 5,5-dietylopirymidyno-2,4,6(1H,3H,5H)-trion Inne nazwy i oznaczenia farm. Barbitalum[1] Veronalum inne weronal
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8H12N2O3
Masa molowa	184,19 g/mol
Wygląd	biały krystaliczny proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	57-44-3
PubChem	2294
DrugBank	DB01483
SMILES CCC1(C(=O)NC(=O)NC1=O)CC
InChI InChI=1S/C8H12N2O3/c1-3-8(4-2)5(11)9-7(13)10-6(8)12/h3-4H2,1-2H3,(H2,9,10,11,12,13) InChIKey FTOAOBMCPZCFFF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,2 g/cm³ (20 °C)[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie trudno[1] w innych rozpuszczalnikach etanol: łatwo[1] eter etylowy: rozpuszczalny[1] Temperatura topnienia 188–192 °C[3][4][1][5][2] logP 0,65 Kwasowość (pKa) 8,14
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P brak zwrotów P Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22 Zwroty S brak zwrotów S NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[2] 0 2 0   Numer RTECS CQ3500000 Dawka śmiertelna LD50 600 mg/kg (mysz, doustnie)
Podobne związki
Podobne związki	malonylomocznik
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N05 CA04
Legalność w Polsce	substancja psychotropowa grupy IV-P
Farmakokinetyka Działanie nasenne, uspokajające
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Barbital, weronal (łac. Barbitalum) oraz sól sodowa barbitalu (łac. Barbitalum Natrium) – dwuetylowa pochodna malonylomocznika.

Długo działający lek nasenny, pierwszy barbituran wprowadzony do lecznictwa (w 1903 roku). W dawkach 0,3 g - 0,5 g barbital oraz jego sól sodowa wywołują długotrwały sen trwający 7-9 godzin, po którym zawsze występuje okres ponarkotyczny. Według "Farmakopei Polskiej" dla barbitalu i soli sodowej barbitalu maksymalna dawka jednorazowa wynosi 0,5 g, maksymalna dawka dobowa 1,5 g. Wchłania się dość wolno po podaniu doustnym. Działanie wyższych dawek utrzymuje się przynajmniej do dwóch dób od momentu podania. Dominuje efekt nasenny i ogólnohamujący OUN. Odczucia wywołane weronalem są zbliżone do stanu po spożyciu alkoholu.

Barbital używany był leczniczo do końca lat 90. XX w. W Polsce został wycofany ze sprzedaży w, a na świecie używany bywa sporadycznie.

Preparaty - Polska

W Polsce obecnie nie ma zarejestrowanych preparatów zawierających barbital. Dawniej dostępne były następujące preparaty:

• Veronalum solubile (sól sodowa), subst. do receptury aptecznej - ostatnim jej wytwórcą była Farmaceutyczno-Chemiczna Spółdzielnia pracy ''Galenus''
• Veronalum, subst. do receptury aptecznej - ostatnim wytwórcą były Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa.
• Veramid (Veramon), tabl. 0,4 g (preparat złożony, zawierał 0,287 g aminofenazonu oraz 0,113 g barbitalu) oraz subst. do receptury aptecznej (zawierała 71,75% aminofenazonu oraz 28,25% barbitalu) - ostatnim wytwórcą były Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa.

Preparaty dostępne na świecie

• Barbitalum Natrium, substancja do receptury aptecznej
• Barbitalum, substancja do receptury aptecznej

Przypisy

Bibliografia

• Farmakologia, Podstawy Farmakoterapii - Piotr Kubikowski, Wojciech Kostowski; PZWL 1979
• Vademecum Polfa pod red. Piotra Kubikowskiego; wyd. IV - PZWL 1972 r.
• Poradnik Terapeutyczny, wyd. II PZWL 1969 r., wyd. III PZWL 1975 r.
• Leki Współczesnej Terapii - A.Chwalibogowska-Podlewska, J.K.Podlewski; wyd. XII 1996 r.
• Leksykon Leków - Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński; PZWL 1991 r.
• Informacja na stronie internetowej wytwórcy surowca farmaceutycznego: http://www.tamda.cz/_data/omamne-a-psychotropni-latky.pdf