Batalion Czata 49

Żołnierze z Batalionu „Czata 49” wyciągają z zasobników zrzutowe granatniki przeciwpancerne PIAT. Trzeci od lewej stoi kpr. pchor. Andrzej Maringe „Andrzej", w środku siedzi kpr. pchor. Stanisław Potworowski „Potwór”
Grupa żołnierzy z Batalionu „Czata 49” na ulicy Franciszkańskiej ze zdobycznym motocyklem. Na tylnym siedzeniu siedzi łączniczka Anna Wyganowska „Ewa” i przekazuje rozkaz strzelcowi „Kropka”
Żołnierze Batalionu „Czata 49" po kilkugodzinnym przejściu kanałami z placu Krasińskich do ulicy Wareckiej na Śródmieście, nad ranem 2 IX 1944. Ze zdobycznym MG 42 stoi kpr. Antoni Kłopocki „Dąbek”
Kamień pamiątkowy poświęcony batalionowi „Czata 49” przy ulicy Słomińskiego, w pobliżu wejścia na stację metra Dworzec Gdański

Batalion Czata 49, Czatabatalion Armii Krajowej, należący do Zgrupowania Radosław.

W 1942 r. powstała Centrala Zaopatrzenia Terenu (CZT), z kryptonimem liczbowym KG AK: 49. Miała ona na celu zaopatrywanie Kedywów Okręgów AK, m.in. na Kresach. Pierwszym dowódcą CZT był mjr/ppłk cc. Henryk Krajewski „Trzaska”, a od maja 1944 - mjr cc. Tadeusz Runge ps. Witold. Zastępcą dowódcy tego batalionu był Zygmunt Milewicz.

Batalion Czata 49 utworzono z personelu CZT, IV Oddziału KG AK, żołnierzy 27. Wołyńskiej DP AK, oraz Cichociemnych oczekujących w stolicy na przydziały.

Powstanie warszawskie

W powstaniu warszawskim w 1944 roku batalion przeprowadził koncentrację swoich sił w rejonie ulicy Mareckiego, przedwojennego boiska Skry i na terenie Cmentarza ewangelickiego.

Wola i Muranów

Batalion 5 sierpnia przeprowadził nieudany atak w rejonie ulicy Płockiej. Następnie walczył w rejonie Karolkowej i Żytniej. 11 sierpnia przeszedł w rejon ruin Muranowa.

Stare Miasto

W dniu 17 sierpnia batalion wycofał się na Stare Miasto w rejon ulicy Franciszkańskiej i Mławskiej[1]. Następnie walczył w obronie szpitala św. Jana Bożego, w nieudanym ataku na Dworzec Gdański i w obronie PWPW[1]. W celu umożliwienia przebicia się do Śródmieścia innym oddziałom pod dowództwem Zbigniewa Ścibora-Rylskiego ps. „Motyl” 120 żołnierzy batalionu przeszło kanałami z Placu Krasińskich i wzięło udział w nieudanym ataku na plac Bankowy, spod którego następnie powstańcy przeszli do Śródmieścia[2].

Solec (Powiśle)

Batalion następnie walczył na Solcu (tzw. Powiślu czerniakowskim) broniąc ulicy Rozbrat i Górnośląskiej, a od 13 września linii obronnej wzdłuż ulicy Zagórnej i Czerniakowskiej. Z Solca resztki batalionu ewakuowały się kanałami na Mokotów.

Mokotów

Potem część batalionu po przejściu kanałami krótko walczyła na Mokotowie w rejonie Królikarni, skąd 26 września przeszła kanałami do Śródmieścia[1].

W czasie powstania warszawskiego przez szeregi batalionu przeszło około 400 osób, z których zginęło 179 powstańców w tym 20 oficerów[2]. W jego składzie znajdowali się żołnierze 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty i Cichociemni. W batalionie Czata 49 walczyli między innymi: Jan Bienias, Cezary Nowodworski i Romuald Śreniawa Szypiowski.

Skład

  • Okupacja (Okręgi: Wołyński, Nowogródzki, Poleski, Wileński)
    • Start 1 (dow. Tadeusz Grzeszczyński)
    • Start 2 (dow. Antoni Kończal, ps. "Zawisza")
    • Start 3 (dow. Kazimierz Augustowski)
    • Start 4 (dow. Jan Rogowski)
    • Start 5 (dow. Franciszek Gramza)
  • Powstanie warszawskie
    • pluton Mieczyki z KN (dow. Mieczysław Kurzyna)
    • kompania warszawska trzy plutony, w których skład wchodzili żołnierze 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK (dow. Zdzisław Zołociński, Marek Szymański i Zbigniew Ścibor-Rylski)
    • 4 drużyny (dow. Franciszek Gramza, Józef Kaczmarek, Henryk Walewski, Jan Byczkowski)
    • pluton Ruskiego (dow. Marian Czarnecki)
    • oddział Zygmunta Jędrzejewskiego
    • pododdział por. Zgody
    • grupa kurierów
    • służba sanitarna

Upamiętnienie

  • U zbiegu ulic Słomińskiego i A. Dawidowskiego znajduje się skwer Batalionu AK „Czata 49” z kamieniem pamiątkowym.

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. a b c Batalion AK „Czata 49” - Histmag.org, histmag.org [dostęp 2019-08-01].
  2. a b CZATA 49, www.info-pc.home.pl [dostęp 2019-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-24].

Bibliografia

  • Bartosz Nowożycki, Batalion Armii Krajowej Czata 49 w Powstaniu Warszawskim, Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7399-304-4
  • Bartosz Nowożycki, Czata 49 Relacje i wspomnienia żołnierzy batalionu Armii Krajowej w zasobie Archiwum Akt Nowych, 2011, ISBN 978-83-933-2041-7

Media użyte na tej stronie

Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
Warsaw Uprising - Baon Czata with PIAT guns.jpg
Powstanie Warszawskie: Żołnierze z Batalionu "Czata 49" na Woli, wyciągają z zasobników zrzutowe miotacze przeciwpancerne "PIAT". Trzeci od lewej stoi kpr. pchor. Andrzej Maringe "Andrzej", w środku siedzi kpr. pchor. Stanisław Potworowski "Potwór".
Kamień pamiątkowy Batalion Czata 49.JPG
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Kamien upamiętniający natalion Czata 49 w Warszawie
Warsaw Uprising Batalion Zośka - Warecka 2 (1944).jpg
Powstanie Warszawskie: Żołnierze Batalionu "Czata 49" po kilku godzinnym przejściu kanałami z placu Krasińskich do ulicy Wareckiej na Śródmieście, nad ranem 2 IX 1944. Ze zdobycznym MG 42 stoi kpr. Antoni Kłopocki "Dąbek".
Warsaw Uprising - Baon Czata by Karpinski.jpg
Powstanie Warszawskie: Grupa żołnierzy z Batalionu "Czata 49" na ulicy Franciszkańskiej ze zdobycznym motocyklem. Na tylnym siedzeniu siedzi łączniczka Anna Wyganowska "Ewa" i przekazuje rozkaz strzelcowi "Kropka".