Batalion Zapasowy Wojsk Wartowniczych i Etapowych Nr V
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | Wojska Wartownicze |
| Podległość | |
Batalion Zapasowy Wojsk Wartowniczych i Etapowych Nr V (Baon Zap. W. Wart. i Etap. V) – oddział Wojsk Wartowniczych i Etapowych Wojska Polskiego.
Jesienią 1919 roku Batalion Zapasowy 20 Pułku Piechoty w Krakowie wydzielił tzw. kadrę wartowniczą, która posłużyła do sformowania Batalionu Zapasowego Wojsk Wartowniczych i Etapowych Nr V[1]. Batalion był podporządkowany Dowództwu Okręgu Generalnego Kraków. Stacjonował w Krakowie. 22 sierpnia 1920 roku stan bojowy oddziału wynosił 6 oficerów oraz 982 podoficerów i szeregowców. Organizacja baonu została określona w rozkazie MSWojsk. Dep. I L. 633/Mob. z 1 sierpnia 1919 roku. Stan etatowy (stały) baonu liczył 9 oficerów i 42 szeregowców oraz 4 konie i 2 wozy[2].
Batalion wydzielił wówczas ze swego składu batalion rezerwowy nr VI, który został podporządkowany dowództwu okręgu obronnego Lwów[3]. W styczniu 1921 roku znajdował się w stanie likwidacji[4][5].
Dowódcy batalionu
- ppłk Antoni Furmankiewicz (od 6 XI 1919[6])
Przypisy
- ↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 71.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 76 z 24 sierpnia 1920 roku, dodatek Służba meldunkowa dla Wydz. I Sztabu DOGen..
- ↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 86.
- ↑ Zawadzki 2000 ↓, s. 74.
- ↑ Wykaz garnizonów 1921 ↓, s. 17.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 96 z 1919 roku, poz. 3942.
Bibliografia
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-05-15].
- Wykaz garnizonów znajdujących się na terenie podległym Ministerstwu Spraw Wojskowych wg stanu z dnia 1 lutego 1921 roku, L. 11000 taj./Piech. I Ewid.. W: Adiutantura Generalna Naczelnego Wodza, sygn. 701/2/94 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1921-02-01. [dostęp 2017-10-04].
- Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca – 1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2014. Warszawa: Bellona (wydawnictwo). ISSN 1440-6281.
- Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 16406281.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).