Bazylika Jezusa Młodzieńca w Nazarecie

Bazylika Jezusa Młodzieńca
w Nazarecie

‏הכנסייה הסלזיאנית‎

bazylika
Fasada bazyliki
Państwo	Izrael
Miejscowość	Nazaret
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Patriarchat	Łaciński patriarchat Jerozolimy
Wezwanie	Jezus Chrystus
Historia Data rozpoczęcia budowy 1906 Data zakończenia budowy 1923 Data poświęcenia 1920
Dane świątyni Styl Neogotyk Architekt Lucien Gauthier Świątynia • materiał bud. • kamień
Położenie na mapie Izraela Bazylika Jezusa Młodzieńca w Nazarecie
32°42′25″N 35°17′41″E/32,706944 35,294722

Bazylika Jezusa Młodzieńca (hebr. הכנסייה הסלזיאנית) – zbudowana w latach 1906-1923 rzymskokatolicka bazylika w mieście Nazaret, na północy Izraela.

Jeden z największych i najpiękniejszych kościołów w Nazarecie, który znajduje się na najwyższym wzniesieniu w zachodniej części miasta. Bazylika jest widoczna z daleka, a równocześnie jest doskonałym punktem widokowym na całe miasto i okolicę.

Historia budowli

Bazylika Jezusa Młodzieńca

Na szczycie wzgórza górującego nad Nazaretem widoczny salezjański sierociniec z bazyliką Jezusa Młodzieńca, początek XX wieku

Bazylika Jezusa Młodzieńca widziana ze szczytu wzniesienia

Tył bazyliki. Na pierwszym planie widoczna wieża, w której wnętrzu jest posąg młodzieńca Jezusa

Fasada bazyliki Jezusa Młodzieńca

Wnętrze bazyliki. Widoczny posąg młodzieńca Jezusa

Ołtarz w bazylice

Szkoła Don Bosco

Szkoła przy bazylice

Wejście do szkoły

Przedpokój szkoły

Tablice pamiątkowe w szkole

Portret Jana Bosko, patrona szkoły

Panorama z bazyliki na Nazaret

Pod koniec XIX wieku salezjanie rozpoczęli działalność na rzecz osieroconych dzieci w Nazarecie. W tym celu wykorzystywali tymczasową siedzibę w mieście, oraz korzystali ze wsparcia finansowego z Francji i ambasady Francji w Imperium osmańskim. W 1902 roku na najwyższym wzniesieniu w zachodniej części miasta wybudowali okazały sierociniec. W 1905 roku otrzymali oni wysokie darowizny finansowe głównie z Francji i Belgii, dzięki którym w 1906 roku rozpoczęto budować przyległy kościół. Projekt budowli przygotował francuski architekt Lucien Gauthier (1860–1925). Podczas I wojny światowej (1914-1918) wstrzymano prace budowlane. Konsekracja odbyła się w 1920 roku, chociaż ostatnie prace trwałe jeszcze do 1923 roku. Przed zakończeniem budowy wierzący wykorzystywali do modlitw podziemną kryptę. Obok bazyliki wybudowano także klasztor salezjanek^[1].

Opis bazyliki

Bazylika została wybudowana w stylu neogotyckim. Cała budowla jest wzniesiona z kamienia, jedynie fasadę wykonano z białego wapienia. Fasada jest podzielona na trzy części, które odpowiadają wewnętrznemu podziałowi bazyliki. W środkowej części umieszczono główne wejście do kościoła. U podnóża schodów znajdują się drzwi prowadzące do podziemnej krypty. Powyżej wejścia jest pięć podłużnych stylowych okien, nad którymi jest duża rozeta. W bocznych skrzydłach umiejscowiono poa dwa podłużne okna, nad którymi również znajdują się mniejsze rozety. Fasada jest zwieńczona dużym krucyfiksem. W bocznych ścianach znajdują się podłużne okna ozdobione witrażami. Większość okien jest ułożonych parami lub trójkami, a czasami dodano nad nimi małe okrągłe okno. Powyżej umieszczono krzyże, które wznoszą się ponad poziom dachu. W tylnej części kościoła wznosi się kwadratowa wieża. Dach wykonano z czerwonych dachówek.

Wnętrze bazyliki składa się z trzech naw, które są przedzielone dwoma rzędami siedmiu kolumn, na których wspiera się masywne sklepienie krzyżowe. Ostatnie dwie kolumny są zbliżone do siebie, tworząc efekt apsydy w której umieszczono ołtarz. Za ołtarzem znajduje się dobudowana wieża o podstawie kwadratu. Na jej drugiej kondygnacji umiejscowiono figurę młodzieńca Jezusa. Została ona wykonana przez francuskiego rzeźbiarza Frédérica-Louisa-Désiréa Bogino i przywieziona do bazyliki w 1911 roku. W bocznych ścianach wieży umiejscowiono dwanaście podłużnych okien z szybkami o barwie niebieskiej. Dzięki temu do wnętrza przenika niebieskie światło, które oświeca posąg.

Od strony zachodniej do bazyliki przylega trzypiętrowy budynek sierocińca. Do 1972 roku służył on jako dom dziecka, a następnie został przystosowany do potrzeb salezjańskiej szkoły, którą nazwano na cześć założyciela zakonu Jana Bosko.

Turystyka

Bazyliki nie można zwiedzać w godzinach, kiedy odbywają się nabożeństwa. Aby ją odwiedzić należy się wcześniej umówić^[2].

Przypisy