Bell L-39
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | |
|---|---|---|
| Producent | Bell Aircraft | |
| Typ | samolot doświadczalny | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 1 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1946 | |
| Lata produkcji | 1946 | |
| Wycofanie ze służby | 1946 | |
| Liczba egzemplarzy | 2 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 10,21 – 10,25 m | |
| Długość | 11,18 m | |
| Wysokość | 3,83 m | |
| Powierzchnia nośna | 23,22 m² | |
| Masa | ||
| Paliwa | 189 l | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 621 km/h na wysokości 6608 m | |
| Prędkość przelotowa | 330 km/h | |
| Prędkość ekonomiczna | 142 km/h | |
Bell L-39 – amerykański samolot doświadczalny zbudowany w wytwórni Bell Aircraft do prób ze skrzydłami skośnymi. W 1946 roku zmodyfikowano dwa samoloty Bell P-63 Kingcobra, które poddano szeregom testów. Program zakończono 26 sierpnia 1946 roku.
Historia
17 maja 1946 roku zakłady Bella wydały oświadczenie prasowe o rozpoczęciu eksperymentów z samolotami ze skośnymi skrzydłami. Ostatecznym celem było zbudowanie samolotu zdolnego przekroczyć barierę dźwięku[a] w ramach programu United States Navy[1][2]. Do eksperymentów przeznaczono dwa samoloty z serii Bell P-63 Kingcobra; jeden XP-63N (379 godzin w powietrzu), który otrzymał oznaczenie L-39-1 (numer seryjny BuNo 90060[2]), i jeden P-63A-9-BE, który otrzymał oznaczenie L-39-2 (BuNo 90061[2])[1].
Główna modyfikacja samolotów polegała na usunięciu starych skrzydeł i zamontowaniu nowych o skosie 35°[1][3]. Główne podwozie (w modelach P-63 wciągane do zewnętrznych części skrzydeł) było stałe, ale koło przednie było wciągane do kadłuba[1]. Zmiana układu skrzydeł zmieniła środek ciężkości samolotów. W tylnej części założono dodatkowy balast, który odpowiednio je wyważał, ale w czasie pierwszych testów wykryto, że balast nie był wystarczający, i czterołopatowe śmigła P-63 zamieniono na lżejsze, trzyłopatowe z P-39Q[1]. Po późniejszych testach przedłużono dodatkowo kadłub o cztery stopy (192 cm), dodano dużą brzechwę pod ogonem i sloty na krawędzi natarcia skrzydeł[1][3].
Pierwszy lot L-39-1 odbył się 23 kwietnia z fabrycznego lotniska Bella w Niagara Falls. Po kilku lotach maszynę przekazano należącemu wówczas do National Advisory Committee for Aeronautics instytutowi Langley Research Center[1]. W tym czasie na lotnisku Bella oblatano drugi samolot, L-39-1, wyposażony w automatyczny system przepompowywania paliwa, który zachowywał stały środek ciężkości samolotu w czasie lotu[1].
Obydwa samoloty były używane do skorelowania wyników z testów w tunelu aerodynamicznym z danymi uzyskanymi w czasie lotów pełnowymiarowych samolotów i innych testów; na przykład na L-39-2 testowano skrzydła z okrągłym profilem zaprojektowane dla XS-2F i skrzydła z bardzo ostrą krawędzią natarcia, podobne do użytych później na Bell X-2[1][4].
Testy zawieszono 26 sierpnia. Wkrótce program został zakończony[1]. L-39-2 został przekazany do instytutu NACA Lewis Research Center[1]. Obydwa samoloty zezłomowano w 1955 roku[1].
Uwagi
- ↑ „Experimemntaion with the use of sweptback wings in an effort to reach the ultimate goal of man-carrying flight beyond the speeds of sound has passed from the high-speed wind-tunnel stage to the use of full-scale aircraft”.
Przypisy
Bibliografia
- Alain J. Pelletier: Bell Aircraft Since 1935. Annapolis: Naval Institute Press, 1992. ISBN 1-55750-056-8.
- Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
- Robert T. Dorr, Jerry Scutts: Bell P-39 Airacobra. Crowood Press (UK). ISBN 1-86126-348-1.
Linki zewnętrzne
- Bell L-39 Wing Sweep Evaluation (ang.). thanlont.blogspot.com. [dostęp 2013-10-08].
- Bell L-39 (ang.). aviastar.org. [dostęp 2013-10-08].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Bell L-39-2 used by the U.S. Navy to study swept wings in its second configutation with fully swept wings for the X-2 program. The USN contracted with Bell for the modification of two P-63C-5 Kingcobras which would be fitted with a pair of wings swept back at 35 degrees, with a short inboard straight section. The wings carried adjustable leading edge slats and trailing-edge flaps. All armament was deleted and the rear canopy was faired over. These two planes were redesignated L-39-1 and L-39-2 respectively. The rather odd designation for a Navy aircraft was gotten by using the Navy's code letter for Bell (L) and the company's model number (39). The L-39-1 flew for the first time on April 23, 1946. Both aircraft tested a series of leading edge slat configurations of different designs. L-39-1 went to the NACA for continuing flight tests, whereas L-39-2 remained at Bell. L-39-2 was later fitted with a completely swept wing of a design planned for the X-2 experimental rocket-powered research aircraft.
One of two highly modified P-63Cs made for testing low-speed and stall characteristics of transonic and supersonic wing designs. The L-39 had 35-degree swept wings. The first L-39 was later taken to NACA at Langley where it was used for wind tunnel tests.