Benedykt Chłusewicz

Benedykt Chłusewicz
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 marca?/ 3 kwietnia 1895
Wilno, gubernia wileńska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

28 września 1951
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III
1 Dywizja Piechoty
Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich
Batalion Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca pułku piechoty
szef sztabu okręgu korpusu
dowódca batalionu
dowódca piechoty dywizyjnej
dowódca półbrygady

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa, bitwa o Narwik)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Wręczenie sztandaru 43 pp w Dubnie. Gen. Jan Romer wręcza sztandar d-cy pułku płk Benedyktowi Chłusewiczowi
Uroczystość wręczenia sztandaru Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich - Malestroit, 1940-04-10

Benedykt Chłusewicz (ur. 22 marca?/ 3 kwietnia 1895 w Wilnie[1][2], zm. 28 września 1951 w Londynie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Wincentego. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego.

2 listopada 1923 roku został przydzielony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie do 80 pułku piechoty z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie w roku 1923/1924. 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 28 lutego 1927 roku został przeniesiony do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy II batalionu[4]. 23 maja 1927 roku otrzymał przeniesienie do 5 pułku piechoty Legionów w tym samym garnizonie na stanowisko dowódcy II batalionu[5].

28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko dowódcy pułku[6][7]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Pułkiem dowodził do 22 września 1937 roku.

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej w stopniu pułkownika piechoty pełnił funkcję szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[9][10]. Następnie przedostał się do Francji, wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych i został dowódcą piechoty dywizyjnej w 1 Dywizji Piechoty. Był dowódcą 1 Półbrygady w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich[9], która brała udział w bitwie o Narwik[11][12], trwającej od kwietnia do czerwca 1940. Po bitwie zgrupowanie płk. Chłusewicza jako jedyne ewakuowało się i dotarło do Wielkiej Brytanii[13][14][15]. 18 listopada 1941 roku został przeniesiony do Wojskowego Trybunału Orzekającego na stanowisko członka[16].

Na przełomie 1941/1942 był dowódcą Batalionu Strzelców Podhalańskich.

Zmarł 28 września 1951 i został pochowany na cmentarzu Saint Mary's w Londynie[17][18].

Jego żoną była Zofia z domu Iżycka-Herman, Małżeństwo miało dwoje dzieci: Marię (1923-2018) 1 voto Barr, 2 voto Grabowską i Stanisława (1925-2003)[19][20].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Znani Polacy urodzeni w Wilnie C-F. [dostęp 2020-02-20].
  2. Wojskowe Biuro Historyczne Benedykt Chłusewicz
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 63.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 59, 164.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 18, 573.
  9. a b Juliusz S. Tym: Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r.. s. 120. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
  10. 18 września. [dostęp 2015-04-07].
  11. Juliusz S. Tym: Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r.. s. 141, 145. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
  12. Zbigniew Wawer: Połowiczne zwycięstwo i odwrót. Rzeczpospolita, 2009-01-23. [dostęp 2015-04-07].
  13. Piotr Potomski: Generałowie II RP: gen. dyw. Zygmunt Piotr Bohusz-Szyszko. 2013-01-27. [dostęp 2015-04-07].
  14. Juliusz S. Tym: Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r.. s. 166. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
  15. Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich. [dostęp 2015-04-07].
  16. Rozkazy dzienne 1941 ↓, s. 98.
  17. Karolina Grodziska Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom 1, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 135.
  18. South Ealing Cemetery. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  19. Nowe informacje ws. Polki, której szukał IPN
  20. Chłusewicz Stanisław
  21. a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 59.
  22. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
  24. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  25. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Wreczenie sztandaru Samodzielnej Brygadzie Strzelcow Podhalanskich NAC 18-257-22.jpg
Uroczystość wręczenia sztandaru Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich - defilada. Widoczni m.in.: płk Józef Kobyłecki - dowódca 2 Półbrygady Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich i płk Benedykt Chłusewicz - dowódca 1 Półbrygady w Brygadzie. Archiwum Fotograficzne Czesława Datki. Sygnatura: 18-257-22
Wręczenie sztandaru 43 Pułkowi Piechoty Legionu Bajończyków w Dubnie.jpg
Wręczenie sztandaru 43 Pułkowi Piechoty Legionu Bajończyków w Dubnie. Gen. Jan Romer wręcza sztandar dowódcy pułku płk. Benedyktowi Chłusewiczowi. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-1241-2
Benedykt Chłusewicz.jpg
Benedykt Chłusewicz (1895-1951) - Colonel of the Polish Army