Benetton Rugby Treviso
| Pełna nazwa | Benetton Rugby Treviso | ||
|---|---|---|---|
| Barwy | zielono-białe | ||
| Data założenia | 1932 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres | Centro Sportivo „La Ghirada”, Strada del Nascimben 1/B, 31100 Treviso | ||
| Stadion | |||
| Prezes | Amerino Zatta | ||
| Trener | Franco Smith | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Benetton Rugby Treviso – profesjonalny włoski klub rugby union z siedzibą w Treviso, do 2010 roku występujący w Super 10, piętnastokrotny mistrz kraju, czterokrotny zdobywca pucharu i dwukrotny zdobywca superpucharu Włoch. Drużyna występuje w Pro14 oraz w pucharach europejskich. Od 1979 roku sponsorem tytularnym jest Benetton Group.
Stadion
Drużyna rozgrywa swoje spotkania na zbudowanym w 1973 roku Stadio comunale di Monigo mieszczącym 6700 widzów[1].
Stroje
Podstawowy strój drużyny wprowadzony przez Benetton w drugim roku sponsoringu składa się z białej koszulki z poprzecznymi zielonymi pasami oraz spodenek i skarpet w tym samym odcieniu zieleni. Drugim strojem natomiast jest od 2009 r. nawiązujący do historycznego, używanego od początku działalności klubu, zestaw białej koszulki z pojedynczym niebieskim pasem na wysokości klatki piersiowej, niebieskich spodenek i skarpet[2][3].
Historia
Klub został założony w 1932 roku jako Associazione Sportiva Rugby Treviso przez Livio Zavę, który poznał zasady gry studiując w Padwie[2] i w tym samym roku przystąpiła do lokalnych rozgrywek[4]. Tuż po wojnie rugby w Treviso odrodziło się, m.in. za sprawą Renato Malatesty[5] i zespół powrócił do rozgrywek ligowych, tym razem na poziomie Serie B. Jako jeden z pierwszych włoskich klubów korzystał ze wsparcia ze strony sponsorów – kolejowa spółka Dopolavoro Ferroviario w 1949 roku zaoferowała drużynie darmowe przejazdy i posiłki[4] – co pomogło zespołowi zająć pierwszą lokatę w lidze w sezonie 1951/52 i awansować do najwyższej klasy rozgrywkowej. W kolejnym sezonie, już w barwach, lecz bez zakazanej przez FIR nazwy nowego sponsora (Garbuio) na koszulce, zajęła przedostatnie miejsce. Rok później zakończyła rozgrywki na pierwszym miejscu razem z Rugby Rovigo mając taką samą liczbę punktów. O mistrzostwie kraju decydował więc mecz barażowy, który na swoją korzyść rozstrzygnęli po dogrywce zawodnicy z Rovigo[6].
W 1955 roku zakaz reklamy został zniesiony i na koszulkach zawodników Rugby Treviso pojawiła się nazwa producenta ekspresów do kawy – Faema. Sezon ten okazał się dla klubu przełomowy, pomimo problemów transportowych[7] zespół utrzymał się na czele tabeli rozgrywek zdobywając tym samym 25 kwietnia 1956 r. pierwsze w historii klubu mistrzostwo kraju[8]. Był to zarazem pierwszy tytuł mistrza Włoch jakiejkolwiek drużyny z Treviso, a jego autorami byli: Piero Peron, Gildo Mestriner, Lollo Levorato, Giorgio Panizzon, Giorgio Fantin, Gigi Feletto, Franco Frelich, Aldo Milani, Gigi Carniato, Paolo Pavin, „Ceto” Zucchello, Berto Foglia, Ferdy Sartorato, Giorgio Baldan, Gianfranco Biggi[9].
W 1959 roku na trzy sezony sponsorem klubu został Ignis i w tym okresie drużyna zajmowała odpowiednio trzecie, drugie i czwarte miejsce w rozgrywkach[10]. Wraz z nastaniem sezonu 1962/63 rozpoczęła się wieloletnia współpraca z firmą Metalcrom, zakończona zdobyciem scudetto w roku 1978[11]. Wcześniej jednak drużyna spędziła dwa sezony w Serie B (1966-68) oraz zdobyła swój pierwszy Puchar Włoch, na podium mistrzostw kraju plasując się w tym okresie tylko dwukrotnie.
Losy klubu zmieniły się w roku 1978, wraz z nastaniem ery Benettona. W ciągu kolejnych trzydziestu dwóch sezonów występów w rozmaitych inkarnacjach najwyższej klasy rozgrywkowej poza pierwszą czwórką zespół znalazł się tylko raz – w pierwszym roku sponsoringu firmy Benetton. Już w sezonie 1982/83 przyszedł kolejny tytuł mistrzowski, a w składzie zaczęli pojawiać się zawodnicy światowej klasy, m.in. zdobywcy Pucharu Świata w 1987 – Craig Green i John Kirwan. W tym czasie powstał również kompleks sportowy „La Ghirada”[12][13] oraz żeńska sekcja pod nazwą Red Panthers[14]. Od wprowadzenia meczów play-off po zakończeniu fazy grupowej w sezonie 1987/88 rozpoczął się okres triumfów drużyny na krajowych boiskach: z dwudziestu trzech rozegranych finałów, Benetton Treviso uczestniczył w dwudziestu wygrywając dwanaście z nich. Jedynie trzykrotnie musiał uznać wyższość rywala w półfinale rozgrywek – w 1994 i 2000 (L’Aquila) oraz w 2002 (Viadana)[15]. Dodatkowo triumfował w trzech edycjach Pucharu i zwyciężył w dwóch z czterech rozegranych meczów o Superpuchar Włoch[16]. Klub ukoronował swoje występy we włoskiej lidze zdobyciem wszystkich trzech możliwych tytułów w sezonie 2009/10[17].
W marcu 2010 roku oficjalnie ogłoszono, że klub z Treviso wraz z nowo powstałą drużyną Aironi od sezonu 2010/11 przystąpią do rozgrywek Ligi Celtyckiej otrzymując automatycznie obydwa włoskie miejsca w Pucharze Heinekena[18][19]. W pierwszym ligowym sezonie zespół zajął dziesiąte miejsce odnosząc dziewięć zwycięstw[20][21]. W rozgrywkach pucharowych natomiast przegrywając wszystkie sześć spotkań (z Leicester Tigers, USA Perpignan i Scarlets) zakończył rywalizację na ostatnim miejscu w grupie[22]. Podobnie w kolejnym sezonie – zespół został sklasyfikowany na ostatnim miejscu w Pucharze Heinekena (w grupie z Biarritz Olympique, Ospreys i Saracens) zaliczając jednak zwycięstwo nad Francuzami i remis z Walijczykami[23] oraz zajął dziesiątą pozycję w lidze, tym razem z siedmioma zwycięstwami[24][25].
Trofea
- Mistrzostwo Włoch (15):
1955/56, 1977/78, 1982/83, 1988/89, 1991/92, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2000/01, 2002/03, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2008/09, 2009/10 - Puchar Włoch (4):
1969/70, 1997/98, 2004/05, 2009/10 - Superpuchar Włoch (2):
2005/06, 2009/10
1969/70, 1997/98, 2004/05, 2009/10
2005/06, 2009/10Występy w europejskich pucharach
| Sezon | Rozgrywki | Mecze | Zwycięstwa | Remisy | Porażki | Punkty zdobyte | Punkty stracone |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1995/96 | PH | 2 | 1 | 0 | 1 | 95 | 26 |
| 1996/97 | PH | 4 | 1 | 0 | 3 | 106 | 135 |
| 1997/98 | PH | 6 | 2 | 0 | 4 | 146 | 162 |
| 1998/99 | PH | 6 | 3 | 0 | 3 | 142 | 150 |
| 1999/00 | PH | 6 | 2 | 0 | 4 | 100 | 167 |
| 2000/01 | ECC | 6 | 5 | 0 | 1 | 162 | 102 |
| 2001/02 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 102 | 239 |
| 2002/03 | ECC | 4 | 3 | 0 | 1 | 87 | 69 |
| 2003/04 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 104 | 225 |
| 2004/05 | PH | 6 | 3 | 0 | 3 | 136 | 181 |
| 2005/06 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 104 | 207 |
| 2006/07 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 83 | 277 |
| 2007/08 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 107 | 207 |
| 2008/09 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 72 | 291 |
| 2009/10 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 68 | 178 |
| 2010/11 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 109 | 248 |
| 2011/12 | PH | 6 | 1 | 1 | 4 | 122 | 193 |
Występy ligowe (od 1978)
| Sezon | Liga | Miejsce | Prezes | Trenerzy | Kapitan |
|---|---|---|---|---|---|
| 1978/79 | Serie A | 5. | Arrigo Manavello | Umberto Cossara | Fiorenzo Blessano |
| 1979/80 | Serie A | 3. | Arrigo Manavello | Umberto Cossara | Nello Francescato |
| 1980/81 | Serie A | 3. | Arrigo Manavello | Roy Bish | Nello Francescato |
| 1981/82 | Serie A | 2. | Arrigo Manavello | Roy Bish | Claudio Robazza |
| 1982/83 | Serie A |  | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Claudio Robazza |
| 1983/84 | Serie A | 2. | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Claudio Robazza |
| 1984/85 | Serie A | 2. | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Claudio Robazza |
| 1985/86 | Serie A | 3. | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Gianni Zanon |
| 1986/87 | Serie A1 | 2. | Arrigo Manavello | Andrè Buonomo | Raffaele Dolfato |
| 1987/88 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Andrè Buonomo | Raffaele Dolfato |
| 1988/89 | Serie A1 | | Arrigo Manavello | Andrè Buonomo | Raffaele Dolfato |
| 1989/90 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | J. Michel Aguirre | Craig Green |
| 1990/91 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | J. Michel Aguirre | Moreno Trevisiol |
| 1991/92 | Serie A1 | | Arrigo Manavello | Pierre Villepreux | Oscar Collodo |
| 1992/93 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Wayne Smith | Oscar Collodo |
| 1993/94 | Serie A1 | Półfinał | Arrigo Manavello | Wayne Smith | Giovanni Grespan |
| 1994/95 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Oscar Collodo, Gianni Zanon | Giovanni Grespan |
| 1995/96 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Oscar Collodo, Gianni Zanon | Giovanni Grespan |
| Sezon | Liga | Miejsce | Prezes | Trenerzy | Kapitan |
|---|---|---|---|---|---|
| 1996/97 | Serie A1 | | Arrigo Manavello | Oscar Collodo, Gianni Zanon | Alessandro Troncon |
| 1997/98 | Serie A1 | | Amerino Zatta | Christian Lanta | Alessandro Troncon |
| 1998/99 | Serie A1 | | Amerino Zatta | Christian Gajan | Alessandro Troncon |
| 1999/00 | Serie A1 | Półfinał | Amerino Zatta | Christian Gajan | Andrea Sgorlon |
| 2000/01 | Serie A1 | | Amerino Zatta | Alain Teixidor | Alessandro Moscardi |
| 2001/02 | Super 10 | Półfinał | Amerino Zatta | Alain Teixidor | Alessandro Moscardi |
| 2002/03 | Super 10 | | Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Moscardi |
| 2003/04 | Super 10 | | Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Troncon |
| 2004/05 | Super 10 | Finał | Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Troncon |
| 2005/06 | Super 10 | | Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Troncon |
| 2006/07 | Super 10 | | Amerino Zatta | Craig Green | Silvio Orlando |
| 2007/08 | Super 10 | Finał | Amerino Zatta | Franco Smith | Silvio Orlando |
| 2008/09 | Super 10 | | Amerino Zatta | Franco Smith | Benjamin De Jager |
| 2009/10 | Super 10 | | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
| 2010/11 | Liga Celtycka | 10. | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
| 2011/12 | Liga Celtycka | 10. | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
| 2012/13 | Liga Celtycka | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
Przypisy
- ↑ Lo stadio di Monigo. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (wł.).
- ↑ a b Una maglia, una tradizione. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (wł.).
- ↑ Ecco la foto ufficiale della squadra. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ a b 'IL NOSTRO RUGBY RICCO E FELICE'. ricerca.repubblica.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ ADDIO A RENATO MALATESTA, FU TRA I FONDATORI DEL TREVISO. air.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Il 20 giugno 1954 all’Appiani di Padova. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Renato e la mastèa: quando il rugby viaggiava in pullman e con il treno. tribunatreviso.gelocal.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ La Faema Treviso e il primo scudetto del 1956. mediaofficina.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-10]. (wł.).
- ↑ MEZZO SECOLO FA, TREVISO RE D'ITALIA. air.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ il 50° del Rugby trevigiano con i colori dell'Ignis. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Metalcrom, 1978 La fantasia al potere. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ La Ghirada. ghirada.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ La Ghirada. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-29)]. (wł.).
- ↑ Trent'anni di sucessi delle pantere trevigiane. regione.veneto.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-09)]. (wł.).
- ↑ La storia del Benetton nei play-off. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Benetton Treviso batte Parma e vince la Supercoppa. gazzettadiparma.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Anche lo scudetto per il Benetton Treviso. max.rcs.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Italians added to Magners League. irishtimes.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
- ↑ COMUNICATO STAMPA FIR - CELTIC RUGBY. federugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ 2010-2011 - Magners League. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)]. (ang.).
- ↑ 2010-2011 - Magners League Fixtures & Results. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
- ↑ 2010-2011 - Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-20)]. (ang.).
- ↑ 2011-2012 - Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-10-24]. (ang.).
- ↑ 2011-2012 - RaboDirect PRO12 Table. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)]. (ang.).
- ↑ 2011-2012 - RaboDirect PRO12 Fixtures & Results. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-25)]. (ang.).
Bibliografia
- Benetton Rugby Treviso. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-25)]. (ang.).
- Benetton Rugby Treviso. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-12)]. (ang.).
- La Storia 1932-2011. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-01)]. (wł.).
- Storia: palmares. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-22)]. (wł.).
- Storia: la storia in cifre. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-01)]. (wł.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Rugby union. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Football kit template socks
Złoty puchar
Badge of the Coppa Italia. Originally from it.wikipedia, description page is/was here.
.png)
Autor: Blackcat, Licencja: GFDL
Rugby Treviso's vintage jersey (now used as team's alternate jersey)
.png)
Autor: Blackcat, Licencja: GFDL
Rugby Treviso's vintage jersey (now used as team's alternate jersey)
.png)
Autor: Blackcat, Licencja: GFDL
Rugby Treviso's vintage jersey (now used as team's alternate jersey)
The Scudetto, a small shield with the Italian flag (Il Tricolore) worn by sportspeople (either individual or in team) who is the incumbent title holder of the Italian championship of any sports ocmpetition any Italian champion any Italian sports competition.
