Beniamin Wajsblech
| Data urodzenia | 22 grudnia 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 marca 1991 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | prawnik |
| Stanowisko | wiceprokurator Generalnej Prokuratury PRL |
| Odznaczenia | |
 | |
Beniamin Wajsblech[1] (ur. 22 grudnia 1908, zm. 13 marca 1991 w Warszawie) – wiceprokurator Generalnej Prokuratury PRL, oskarżyciel w procesach politycznych w czasach stalinizmu.
Życiorys
Syn Hersza[2]. Pochodził z zamożnej żydowskiej rodziny[1] kupieckiej[3]. We wrześniu 1939 udał się do Związku Radzieckiego. Po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939) został we Lwowie prokuratorem[3].
Po wojnie był prokuratorem w Polsce. Był przesłuchującym i oskarżycielem generała Augusta Emila Fieldorfa ps. „Nil”, dla którego zażądał kary śmierci[4]. O ten sam wymiar kary wnioskował oskarżając Jana Stachniuka[3]. Po zwolnieniu ze służby pracował jako radca prawny[1].
Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera A2-10-16)[5].
Odznaczenia
Uchwałą Rady Państwa z 6 lipca 1954 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Przypisy
- ↑ a b c Agnieszka Rybak: Za późno na sprawiedliwość. rp.pl, 25 lutego 2017. [dostęp 2022-04-10].
- ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1083
- ↑ a b c Beniamin Wajsblech - to on zażądał kary śmierci dla gen. "Nila". wp.pl. [dostęp 2022-04-10].
- ↑ Norman Davies: Powstanie ’44. Kraków: Znak, 2004, s. 757–758.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.