Benzyna bezołowiowa

Benzyna bezołowiowa – rodzaj paliwa do silników czterosuwowych i dwusuwowych, wprowadzony jako zamiennik do używanej wcześniej etyliny, jednak bez zawartości szkodliwego dla środowiska tetraetyloołowiu. Rolę środka przeciwstukowego pełnią tutaj najczęściej etery tert-butylowe, takie jak np. eter metylowo-tert-butylowy[1].

Została wprowadzona na rynek z powodu coraz silniejszego sprzeciwu społeczeństw i nacisków na polityków aby znaleźć alternatywę dla etyliny (benzyny z dodatkiem tetraetyloołowiu). W Polsce zaczęto ją stosować od ok. 1986 roku. Pierwsza benzyna bezołowiowa posiadała liczbę 91 oktanów i nosiła nazwę „Bona”, była sprzedawana w dużych miastach i była dostępna dla cudzoziemców za dewizy[2]. W późniejszym czasie pojawiły się benzyny bezołowiowe o liczbie 95 i 98 oktanów. W silnikach używających benzyny bezołowiowej bardzo ważną rolę pełni katalizator, którego sprawność ma zasadniczy wpływ na ograniczenie szkodliwości produktów spalania benzyny bezołowiowej.

Przypisy

  1. Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 52, ISBN 83-7183-240-0.
  2. http://bc.wbp.lodz.pl/Content/54754/Dziennik_Lodzki_1988nr%20200.pdf