Beringia

Animacja – 21 tys. lat temu do dzisiaj
Pomost łączący kontynenty w różnych okresach dziejów

Beringia – istniejący w okresie zlodowaceń pas lądu łączący dzisiejszą Syberię w Azji z terenami północnej Kanady i Alaski w Ameryce Północnej[1]. Ludzie zamieszkujący w przeszłości Beringię najprawdopodobniej byli przodkami dzisiejszych Indian[2][3]. Beringia pokryta była roślinnością[2].

Najprawdopodobniej w okresie od 12 000 do 11 000 lat temu Beringia została zasiedlona przez Paleoindian, prehistoryczne ludy, które jako pierwsze dotarły na kontynent amerykański[3]. Kolonizacja Beringii była prawdopodobnie konsekwencją zmian klimatu i roślinności oraz potrzebą poszukiwania nowych terenów umożliwiających życie ówczesnych ludów z północnej Azji[3]. Beringia była refugium, ale także równocześnie centrum rozproszenia zarówno dla roślin tundry, jak i ludzi, którzy ostatecznie osiedlili się w obu Amerykach[4].

Inne teorie wskazywały w przeszłości, że człowiek mógł pojawić się w Ameryce (Północnej i Południowej) znacznie wcześniej. Mogło to oznaczać, że dostał się on do Ameryki inną drogą lub w czasie wcześniejszego zlodowacenia. Jednak przeprowadzone przez amerykańskich naukowców badania genomowej zmienności wśród starożytnych i współczesnych ludów Azji i obu Ameryk nie potwierdzają istnienia różnych etapów przepływu puli ludzkich genów północnej populacji Azji. Ludność, która skolonizowała Amerykę, pochodziła z jednej populacji, która rozdzieliła się około 13 000 lat temu. Równocześnie naukowcy wskazali, że najwcześniejsze migracje syberyjskich ludów mogły mieć miejsce nie wcześniej niż 23 000 lat temu[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Beringia (ang.). The Canadian Encyclopedia. [dostęp 2010-10-19].
  2. ↑ a b Heather Pringle. Welcome to Beringia. „Science”. 343 (6174), s. 961-963, 2014. DOI: 10.1126/science.343.6174.961. ISSN 1095-9203 (ang.). 
  3. ↑ a b c John F. Hoffecker, W. Roger Powers, Ted Goebel. The Colonization of Beringia and the Peopling of the New World. „Science”. 259 (5091), s. 46-53, 1993. DOI: 10.1126/science.259.5091.46. ISSN 1095-9203 (ang.). 
  4. ↑ John F. Hoffecker, Scott A. Elias, Dennis H. O'Rourke. Out of Beringia?. „Science”. 343 (6174), s. 979-980, 2014. DOI: 10.1126/science.1250768. ISSN 1095-9203 (ang.). 
  5. ↑ LZ. Genetic history of Native Americans. „Science”. 349 (6250), s. 838-840, 2015. DOI: 10.1126/science.349.6250.838-k. ISSN 1095-9203 (ang.). 

Media użyte na tej stronie

Beringia land bridge-noaagov.gif
Beringia Land Bridge. Animated gif of its progress from 21.000 BP (before present) to modern times. See also: Bering Strait
Journal.pone.0001596.g004.png
Autor: Buzzzsherman, Licencja: CC BY-SA 3.0
Maps depicting each phase of our three-step colonization model for the peopling of the Americas.
(A) Divergence, then gradual population expansion of the Amerind ancestors from their East Central Asian gene pool (blue arrow).
(B) Proto-Amerind occupation of Beringia with little to no population growth for ~20,000 years.
(C) Rapid colonization of the New World by a founder group migrating southward through the ice free, inland corridor between the eastern Laurentide and western Cordilleran Ice Sheets (green arrow) and/or along the Pacific coast (red arrow).
In (B), the exposed seafloor is shown at its greatest extent during the last glacial maximum at ~20–18 kya [25].
In (A) and (C), the exposed seafloor is depicted at ~40 kya and ~16 kya, when prehistoric sea levels were comparable [24], [25].
Because of the earth's curvature, the km scale (which is based on the straight line distance at the equator) provides only an approximation of the same distance between two points on these maps. In addition, a scaled-down version of Beringia today (60% reduction of A–C) is presented in the lower left corner. This smaller map highlights the Bering Strait that has geographically separated the New World from Asia since ~11–10 kya.