Bernard-Pierre Donnadieu

Bernard-Pierre Donnadieu
Data i miejsce urodzenia2 lipca 1949
Paryż
Data i miejsce śmierci27 grudnia 2010
Le Chesnay
Zawódaktor
Lata aktywności1974–2010

Bernard-Pierre Donnadieu (ur. 2 lipca 1949 w Paryżu, zm. 27 grudnia 2010 w Le Chesnay) – francuski aktor filmowy, teatralny i dubbingowy.

Życiorys

Bernard-Pierre Donnadieu studiował teatrologię i literaturoznawstwo na Université de Paris III. Karierę teatralną rozpoczął w 1975 roku u Roberta Hosseina w Reims. Grał w Domu Bernardy Alba i Na dnie Gorkiego, gdzie partnerował takim aktorom jak Gérard Desarthe i Isabelle Adjani. Chociaż w dalszej części swojej kariery aktorskiej grał przede wszystkim w filmie i telewizji, dość często wracał na deski sceniczne. poprzez występy z uznanymi reżyserami. W listopadzie 1995 r. wziął udział w premierowej inscenizacji sztuki Edwarda Bonda pt. Mardi w Théâtre National de la Colline w Paryżu. Natomiast w 1999 roku wcielił się w rolę kupca Łopachina w sztuce Wiśniowy sad reżyserowanej przez Georges'a Wilsona. Partnerowali mu Georges Wilson (jako Leonid Gajew) i Marina Vlady (jako ziemianka Raniewska). W sztuce Du cristal a la fumée Jacques'a Attali można było zobaczyć Donnadieu w 2008 roku w Théâtre du Rond-Point. W sezonach 2008 i 2009 grał w Théâtre national w Nicei.

Od połowy lat 70. XX wieku grał role drugoplanowe u znanych reżyserów m.in. Lokatorze Romana Polańskiego, Si c’était à refaire Claude'a Leloucha, Ciało mojego wroga Henri Verneuila oraz Życie jest powieścią Alaina Resnais'go.

Pierwszą znaczniejszą rolę w filmie zagrał jako inspektor Farges w filmie akcji Zawodowiec, w którym partnerował mu Jean-Paul Belmondo.

W latach 80. XX wieku często był obsadzany w rolach brutalnych gangsterów i złoczyńców m.in. u boku Bernarda Giraudeau w dramacie kryminalnym Ulica barbarzyńców (1984). Za tę rolę został nominowany do nagrody Césara w kategorii aktor drugoplanowy[1]. W tego typu rolach, wystąpił też w filmie L'Indic (1983) jako „anioł śmierci” Malaggione lub psychopatyczny ojciec Raymond Lemorne w dreszczowcu Bez śladu (1988).

W historycznym dramacie Beatrice (1987) z czasów średniowiecza w reżyserii Bertranda Taverniera gra rolę rycerza, o zwichniętej psychice, na którą wpływ miały przeżycia z dzieciństwa. W tym filmie występuje z Julie Delpy, grającą jego córkę, która chce go ratować przed szaleństwem i przemocą.

W latach 90. Donnadieu grał bardziej zróżnicowane role w filmie i produkcjach telewizyjnych. Były to: rola izraelskiego biologa molekularnego Dr Eli Kaplan w miniserialu Mit den Clowns kamen die Tränen według powieści Johannes Mario Simmela, Karola Wielkiego we francuskim telewizyjnym filmie dokumentalnym, podpułkownika Henri w filmie telewizyjnym Sprawa Dreyfusa (1995), Napoleona Bonaparte w produkcji telewizyjnej Austerlitz, długi marsz Napoleona do zwycięstwa.

W 1992 zagrał rolę w filmie Juliusza Machulskiego pt. Szwadron.

Jego ostatnim filmem kinowym była rola w filmie Paryż 36 w roli maklera Galapiata. W 2010 roku grał Hermanna Goeringa w telewizyjnej adaptacji sztuki Du cristal à la fumée, w roli, jaką wcześniej grał na scenie.

Donnadieu był także aktywny jako aktor dubbingowy, który brał udział w opracowaniu wielu filmów na rynek francuski.

27 grudnia 2010 w wieku 61 lat, Bernard-Pierre Donnadieu zmarł na raka płuc[2]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Fontenay aux Roses.

Jego córka Ingrid Donnadieu także jest aktorką.

Filmografia (wybór)

  • 1976Doktor Francoise Gailland (Docteur Françoise Gailland)
  • 1976Si c'était a refaire jako Claude Blame
  • 1976Lokator (Le Locataire) jako kelner w barze
  • 1976Ciało mojego wroga Le Corps de mon ennemi jako Włamywacz
  • 1978Douze heures pour mourir jako Inspektor Gianelli
  • 1978Mon premier amour jako Właściciel kawiarni
  • 1978Judith Therpauve jako Laindreaux
  • 1979Dwie kobiety (Twee vrouwen) jako Drugi Francuz
  • 1979Coup de tête jako Lucien
  • 1979Un si joli village... jako Arnoux
  • 19805% de risques jako Konduktor
  • 1981Jedni i drudzy (Les Uns et les autres) jako reprezentant UNICEFu
  • 1981L'Ennemi de la mort jako Le docteur Charbonnière
  • 1981Zawodowiec (Le Professionnel) jako inspektor Farges
  • 1982Powrót Martina Guerre (Le Retour de Martin Guerre) jako Martin Guerre
  • 1983Coup de feu
  • 1983Liberty belle jako Yvon
  • 1983Śmierć Maria Ricciego (La Mort de Mario Ricci) jako Jacky Vermot
  • 1983Życie jest powieścią (La Vie est un roman) jako Nauczyciel
  • 1983L'Indic jako Ange Malaggione
  • 1984Ulica barbarzyńców (Rue Barbare) jako Mathias Hagen, zwany 'Matt' za tę rolę otrzymał nominację do nagrody Cezara
  • 1985Urgence jako Lucas Schroeder
  • 1986Rażące pożądanie (Flagrant désir) jako Robert Barnac
  • 1986Białe małżeństwo (Marriage blanc) jako Jean-Bernard
  • 1986Max, moja miłość (Max, mon amour) jako Archibald
  • 1987Pomyleńcy z Bassan (Les Fous de Bassan) jako Ksiądz
  • 1987Beatrice La Passion Béatrice) jako François de Cortemart
  • 1988Zniknięcie (Spoorloos) jako Raymond Lemorne
  • 1989Talleyrand ou Les lions de la revanche jako Mirabeau
  • 1989Christian
  • 1990Connemara jako Marc
  • 1990Cellini: Zapiski awanturnika (Vita scellerata, Una) jako François the First
  • 1991Marcelino, chleb i wino (Marcellino) jako Hrabia
  • 1992Blanc d'ébène jako Adjutant Mariani
  • 1992Cień wilka (Shadow of the Wolf) jako Brown
  • 1992Szwadron jako Franek Bała
  • 1993Justinien Trouvé, ou le bâtard de Dieu jako Martin Coutouly
  • 1995L'Affaire Dreyfus jako Henry
  • 1997Rudobrody jako Rudobrody (głos)
  • 2001Druidzi (Vercingétorix) jako Dumnorix
  • 2002Jean Moulin jako Charvet
  • 2004Clochemerle jako Barthélémy Piéchut, burmistrz
  • 2005Allons petits enfants jako M. Haumont
  • 2006Antonio Vivaldi, un prince à Venise jako Ambasador Francji
  • 2007Tak bardzo się nienawidziliśmy (Nous nous sommes tant haïs) jako Jean Monnet
  • 2008Paryż 36 (Faubourg 36) jako Galapiat
  • 2009L'Affaire Salengro jako Roger Salengro

Przypisy

  1. Bernard-Pierre Donnadieu Awards (ang.). AllMusic. [dostęp 2021-03-26].
  2. Mort de l'acteur Bernard-Pierre Donnadieu (fr.). Le Monde, 27 grudnia 2010. [dostęp 2021-03-26].

Linki zewnętrzne