Bernard II (książę Saksonii-Lauenburga)

Bernard II (ur. w 1380, zm. 16 lipca 1463^[1]) – książę Saksonii-Lauenburga od 1436, pochodzący z dynastii askańskiej.

Herb Bernarda

Życiorys

Bernard był synem księcia Saksonii-Lauenburga Eryka IV i Zofii, córki księcia Brunszwiku i Lüneburga Magnusa II^[1]. Został następcą swego brata Eryka V jako książę Saksonii-Lauenburga^[2]. W ślad za bratem podnosił roszczenia do dziedzictwa księstwa Saksonii-Wittenbergi i tytułu elektora Rzeszy po wymarłej wittemberskiej linii dynastii askańskiej przeciwko Wettinom. Swoje roszczenia akcentował posługując się herbem, w którym umieścił miecze elektorskie^[3]. Na początku panowania zorganizował wyprawę wojenną przeciwko Brandenburgii, która zakończyła się porażką^[2]. Zmarł w 1463 wskutek panującej wówczas epidemii^[4].

Rodzina

Żoną Bernarda była Adelajda, córka księcia stargardzkiego i słupskiego Bogusława VIII i wdowa po księciu głogowskim Henryku X Rumpoldzie. Z tego małżeństwa pochodziło dwoje dzieci:

• Jan IV (V), następca Bernarda jako książę Saksonii-Lauenburga,
• Zofia, żona księcia Jülich i księcia Bergu Gerarda^[1].

Przypisy