Bernard Spilsbury

Bernard Henry Spilsbury
Bernard Spilsbury w laboratorium
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1877 roku Royal Leamington Spa
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 1947 roku Londyn
Przyczyna śmierci	samobójstwo
Zawód, zajęcie	patolog, patomorfolog

Sir Bernard Henry Spilsbury (ur. 16 maja 1877 w Royal Leamington Spa, zm. 17 grudnia 1947 w Londynie) – angielski patolog i patomorfolog, pionier medycyny sądowej.

Życiorys

Pracował w szpitalu St. Mary’s w Londynie. Zdobył renomę dzięki sprawie Hawleya Harveya Crippena (1910 rok), w której zidentyfikował szczątki ofiary (choć badania prowadzone już po jego śmierci wskazują, że prawdopodobnie się mylił). Następnie sporządzał ekspertyzy w wielu innych sprawach, które przyciągały uwagę brytyjskiej opinii publicznej, i przyczynił się do skazania sprawców wielu morderstw^[1] (Herbert Rowse Armstrong, George Joseph Smith, Alfred Rouse, Sidney Harry Fox). Odegrał pewną rolę w II wojnie światowej, jako konsultant przy operacji „Mincemeat”^[2]. Jego osiągnięcia pomogły nadać większe znaczenie medycynie sądowej i patomorfologii, która dotąd uchodziła za „naukę o gmeraniu w trupach” i traktowana była z wyraźną rezerwą.

W 1923 roku otrzymał tytuł szlachecki.

W szczytowym okresie kariery wszystkie jego opinie i ekspertyzy uznawano z góry za słuszne, nie dopuszczając myśli, że mógł się pomylić. Powstał wówczas w Wielkiej Brytanii pejoratywny termin spilsburyzm określający to zjawisko^[3]. Późniejsze badania pozwoliły stwierdzić, że przynajmniej kilka razy popełnił błąd w sprawach zakończonych skazaniem podsądnego na śmierć (między innymi w sprawie Crippena czy Normana Thorne’a, straconego za zamordowanie narzeczonej, która w istocie popełniła samobójstwo^[3]). Udowodniono także, iż z rozmysłem zatajał lub ignorował dowody i poszlaki zaprzeczające przyjętej przezeń wersji^[4].

Sam Spilsbury również popełnił samobójstwo. 17 grudnia 1947 roku otruł się gazem.

Przypisy

Bibliografia

• Łukasz Golowanow: Bernarda Spilsbury’ego przełomowe sukcesy i tragiczne pomyłki (pol.). konflikty.pl. [dostęp 2016-06-25].
• Ben MacIntyre: Oszukać Hitlera. Największy podstęp w dziejach wywiadu. Znak, 2011.
• Glenys Roberts: Lethal witness: How legendary pathologist Bernard Spilsbury's evidence was often fatally flawed (pol.). dailymail.co.uk. [dostęp 2012-05-08].
• Sarah Wise: An over-celebrated pathologist (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-05-08].