Bernardino Giraud
| Kardynał prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1721 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 maja 1782 |
| Nuncjusz apostolski we Francji | |
| Okres sprawowania | 1767–1773 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 19 marca 1767 |
| Sakra biskupia | 26 kwietnia 1767 |
| Kreacja kardynalska | 17 czerwca 1771 |
| Kościół tytularny | Santissima Trinità al Monte Pincio |
| Data konsekracji | 26 kwietnia 1767 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | Scipione Borghese | ||||||
| |||||||
Bernardino Giraud (ur. 14 lipca 1721 w Rzymie, zm. 3 maja 1782 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 14 lipca 1721 roku w Rzymie, jako syn Pietra Girauda i Altilii Zagaroli[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i audytorem Roty Rzymskiej[1]. 19 marca 1767 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 6 kwietnia został tytularnym arcybiskupem Damaszku, a dwadzieścia dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1767–1773 był nuncjuszem we Francji[2]. 17 czerwca 1771 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 19 kwietnia 1773 roku i nadano mu kościół tytularny Santissima Trinità al Monte Pincio[2]. W tym samym roku został arcybiskupem Ferrary[2]. Od 1776 roku zarządzał archidiecezją przez wikariusza generalnego, a rok później zrezygnował z niej[1]. W latach 1781–1782 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł 3 maja 1782 roku w Rzymie[1].