Bertha Badt-Strauss

Bertha Badt-Strauss
Ilustracja
Bertha Badt-Strauss w 1910
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1885
Wrocław

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1970
Chapel Hill

Zawód, zajęcie

pisarka, tłumaczka

Bertha Badt-Strauss (ur. 7 grudnia 1885 we Wrocławiu, zm. 20 lutego 1970 w Chapel Hill) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego, tłumaczka, syjonistka, jedna z pierwszych kobiet z tytułem doktorskim w Niemczech[1].

Życiorys

Przyszła na świat jako córka filologa Benno Badta i nauczycielki Marthy z Guttmanów[1].

Studiowała literaturę i filozofię we Wrocławiu, Berlinie i Monachium. Była jedną z pierwszych kobiet w Niemczech z tytułem doktorskim. Uzyskała go na podstawie rozprawy pt. Annette von Droste-Hülshoff, ihre dichterische Entwicklung und ihr Verhältnis zur englischen Literatur (Annette von Droste-Hülshoff: jej poetycki rozwój i relacja z angielską literaturą)[1].

Od 1913 mieszkała w Berlinie z mężem Bruno Straussem, pedagogiem[1]. W 1921 urodziła syna Albrechta. Wkrótce zachorowała na stwardnienie rozsiane[2].

Była syjonistką, zwolenniczką Haskali[2] i aktywną członkinią społeczności żydowskiej w Berlinie. Pisała artykuły do gazet żydowskich (np. "Jüdische Rundschau", "Der Jude", "Israelitische Familienblatt", "Blätter des Jüdischen Frauenbundes" i "Der Morgen"). Współtworzyła dwie żydowskie encyklopedie: Encyclopaedia Judaica i Jüdisches Lexikon. Była tłumaczką dzieł Anette von Droste-Hülshoff, Achima von Arnima, Mosesa Mendelssohna, Fanny Lewald, Hermanna Cohena, Raheli Varnhagen, Heinricha Heinego, Süßkinda von Trimberga, Profiata Durana i Leona z Modeny. Napisała biografię Elise Reimarus, ale nie została ona opublikowana. Ukazały się natomiast jej opowiadania, powieść i zbiorowa biografia żydowskich kobiet[1]. Na temat nowego ujęcia roli żydowskich kobiet. W "Jischuw" zachęcała kobiety do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. Napisała ponad 600 tekstów, interpretując cele żydowskiej Haskali[2].

Uczestniczyła w ruchu kobiecym w Niemczech. Pisała o niemieckiej literaturze, publikowała w niemieckich czasopismach[1].

W 1939 wyemigrowała z nazistowskich Niemiec do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkałą w Shreveport w Luizjanie. Jej mąż był profesorem w Centenary College of Louisiana[2].

Publikowała w różnych żydowsko-amerykańskich czasopismach ("Aufbau", "The Jewish Way", "The Menorah Journal", "The Reconstructionist", "The National Jewish Monthly", "Hadassah Newsletter and Women's League Outlook")[2].

Wybrane prace

  • Annette von Droste-Hülshoff, ihre dichterische Entwicklung und ihr Verhältnis zur englischen Literatur, Leipzig 1909
  • Rahel und ihre Zeit. Briefe und Zeugnisse, wybór Bertha Badt, München 1912
  • Marx Gertrud. Jüdische Gedichte, wybór Bertha Badt, Berlin 1919
  • (jako Bath Hillel) In Bene Berak und andere Erzählungen, Berlin 1920
  • Die Lieder des Süßkind von Trimberg, red. i tłum. Bertha Badt, Berlin 1920
  • Mendelssohn Moses, Der Mensch und das Werk. Zeugnisse, Briefe, Gespräche, red. i wstęp Bertha Badt-Strauss, Berlin 1929
  • Jüdinnen, Berlin 1937
  • Cohen Hermann. Briefe, wybór i red. Bertha i Bruno Straussowie, Berlin 1939
  • White Fire. The Life and Works of Jessie Sampter, New York 1956[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Bertha Badt-Strauss, Jewish Women's Archive [dostęp 2021-09-19] (ang.).
  2. ↑ a b c d e Bertha Badt-Strauss, www.jewishvirtuallibrary.org [dostęp 2021-09-19].

Media użyte na tej stronie

Bertha Badt Strauss.jpg
Bertha Badt Strauss photographied in Breslau around 1910