Beskid Żywiecko-Kysucki

Beskid Żywiecko-Kysucki

Masyw Wielkiej Rycerzowej
Megaregion	Region karpacki
Prowincja	Karpaty Zachodnie
Podprowincja	Zewnętrzne Karpaty Zachodnie
Makroregion	Beskidy Zachodnie
Mezoregion	Beskid Żywiecko-Kysucki
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. śląskie Słowacja: – kraj żyliński

Beskid Żywiecko-Kysucki (513.56) – pasmo górskie, zachodnia część Beskidu Żywieckiego obejmująca swoim zasięgiem Grupę Wielkiej Raczy, Grupę Oszusa oraz fragment Grupy Pilska na odcinku od Przełęczy Glinka do Krawców Wierchu. Wyodrębniony jako mezoregion należący do Beskidów Zachodnich w ramach regionalizacji Karpat Zachodnich z 2014 roku autorstwa Jarosława Balona i Miłosza Jodłowskiego, geografów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie jako mezoregion w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski z 2018 roku wykonanej przez międzyuczelniany zespół naukowców pod kierownictwem Jerzego Solona^[1].

Położony na terenie Polski i Słowacji, jego podnóża na północy sięgają wsi Rajcza w dolinie rzeki Soły, na zachodzie miasta Czadca w dolinie Kisucy, na południu wsi Stara Bystrzyca w dolinie Bystrzycy i wsi Orawska Leśna w dolinie Białej Orawy, a na wschodzie wsi Nowoć w dolinie Klinianki. Najwyższymi szczytami są Wielka Racza (1236 m) i Wielka Rycerzowa (1226 m). Miejscowa przyroda jest objęta ochroną w formie polskiego Żywieckiego Parku Krajobrazowego oraz słowackimi Obszarem Chronionego Krajobrazu Kysuce i Obszarem Chronionego Krajobrazu Górna Orawa. Jako mezoregion karpacki graniczy z Beskidem Żywiecko-Orawskim, Działami Orawskimi, Magurą Orawską, Górami Kisuckimi, Jawornikami, Beskidem Śląsko-Morawskim i Międzygórzem Jabłonkowsko-Koniakowskim^[2].

Pojęcie Beskidu Żywiecko-Kysuckiego nie jest stosowane w turystyce i występuje jedynie w najnowszej geograficznej literaturze naukowej. W obowiązującej powszechnie przed 2018 rokiem regionalizacji Polski Jerzego Kondrackiego omawiany obszar wchodzi w skład rozległego mezoregionu Beskid Żywiecki. Zdaniem autorów rozdzielenia Beskidu Żywieckiego na część kysucką i orawską, podział ten ma uzasadnienie w znacznych różnicach wysokości i roślinności najwyższych partii górskich obu części, a także w odmiennych układach grzbietów. Beskid Żywiecko-Kysucki to długie grupy górskie z rozległymi grzbietami bocznymi, osiągające górną granicę regla dolnego. Beskid Żywiecko-Orawski to zwarte masywy porozdzielane głębokimi przełęczami, gdzie występują piętra kosodrzewiny i halne. Taka klasyfikacja nawiązuje równocześnie do regionalizacji słowackiej, wyróżniającej tutaj Beskidy Kysuckie i Beskidy Orawskie^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Balon J., Jodłowski M., Regionalizacja fizycznogeograficzna pogranicza polsko-słowackiego, [w:] Perspektywy rozwoju regionu w świetle badań krajobrazowych, red. Strzyż M., Kielce 2004, s. 67–74.
• Balon J., Jodłowski M., Regionalizacja fizycznogeograficzna Karpat Zachodnich – studium metodologiczne, [w:] Struktura środowiska przyrodniczego a fizjonomia krajobrazu, red. Ziaja W., Jodłowski M., Kraków 2014, s. 85–106.
• Kondracki J., Geografia regionalna Polski, Warszawa 2002, wydanie III.
• Solon J., Borzyszkowski J., Bidłasik M., Richling A., Badora K., Balon J., Brzezińska-Wójcik T., Chabudziński Ł., Dobrowolski R., Grzegorczyk I., Jodłowski M., Kistowski M., Kot R., Krąż P., Lechnio J., Macias A., Majchrowska A., Malinowska E., Migoń P., Myga-Piątek U., Nita J., Papińska E., Rodzik J., Strzyż M., Terpiłowski S., Ziaja W., Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, [w:] „Geographia Polonica”, nr 91/2, 2018, s. 143–170.
• Kysucké Beskydy, Veľká Rača. Turistická a cyklistická mapa 1:50 000, red. zespół wydawnictwa VKÚ Harmanec, Bańska Bystrzyca 2018, wydanie V.

Linki zewnętrzne

• Regionalizacja Polski z 2018 r. jako warstwa na portalu mapowym „Geoserwis GDOŚ” w folderze „Inne dane środowiskowe”, warstwa „Mezoregiony fizycznogeograficzne”.