Bill Goldberg

Bill Goldberg
Ilustracja
Goldberg w styczniu 2015
Imię i nazwisko

William Scott Goldberg

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1966[1]
Tulsa, Oklahoma, Stany Zjednoczone[1][2]

Miejsce
zamieszkania

Bonsall, Kalifornia, Stany Zjednoczone

Współmałżonek

Wanda Ferraton (od 2005)

Dzieci

1

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Bill Gold[3]
Bill Goldberg[3]
Goldberg

Wzrost

1,93 m[4][5]

Masa ciała

120 kg[4]

Zapowiadany z

Atlanta, Georgia[4]
Dawsonville, Georgia[6][7]
Parts Unknown[6][7]

Trenerzy

WCW Power Plant[1][4]

Debiut

23 czerwca 1997[8]

Strona domowa

William Scott Goldberg (ur. 27 grudnia 1966 w Tulsie w stanie Oklahoma) – amerykański wrestler, aktor, były gracz futbolu amerykańskiego oraz były komentator mieszanych sztuk walki. Obecnie występuje w federacji WWE w brandzie Smackdown pod pseudonimem ringowym Goldberg[4].

Uznawany za jednego z najpopularniejszych wrestlerów późniejszych lat 90., Goldberg był główną gwiazdą federacji World Championship Wrestling (WCW), która wtedy rywalizowała z World Wrestling Federation (WWF, obecne WWE) podczas tzw. Monday Night Wars[9][10][11]. Goldberg występował w WCW od 1997 do 2001, gdzie zaczął być znany z nieprzerwanego pasma zwycięstw prowadzonego w 1997 i 1998[12][13]. Stał się dwukrotnym posiadaczem WCW United States Championship, jednokrotnym WCW World Heavyweight Championem, a także jednokrotnym WCW World Tag Team Championem (z Bretem Hartem). Ze względu na zdobyte mistrzostwa, Goldberg jest piątym WCW Triple Crown Championem. Po zamknięciu WCW w 2001, Goldberg walczył dla All Japan Pro Wrestling (AJPW) od 2002 do 2003, po czym na rok przyłączył się do WWE, w którym raz zdobył World Heavyweight Championship. Goldberg występował w wielu walkach wieczoru WCW, między innymi Starrcade 1998 i 1999. Powrócił do WWE w 2016, gdzie w walce wieczoru gali Survivor Series pokonał Brocka Lesnara w półtorej minuty. W 2017 zdobył WWE Universal Championship, który był jego trzecim światowym mistrzostwem w dorobku.

27 lutego 2020 roku na gali WWE Super Showdown pokonał 'The Fiend' Braya Wyatta i zdobył mistrzostwo WWE Universal.

Zanim został profesjonalnym wrestlerem, Goldberg był graczem w futbolu amerykańskim. Po pierwszym przejściu na emeryturę w 2004 pracował jako komentator w mieszanych sztukach walki w promocji EliteXC. Był prowadzącym 26 odcinków Garage Mahal emitowanym na DIY Network.

Wczesne życie

Goldberg urodził się i dorastał w Tulsie w Oklahomie, w którym obchodził uroczystość tzw. Bar micwa[14], a także ukończył szkołę Tulsa Edison High School[15]. W wieku 16. lat pracował jako ochroniarz[16]. Matka Goldberga jest skrzypaczką, zaś jego ojciec był ginekologiem. Po rozwodzie rodziców, ojciec zmarł pod koniec 2006[17]. Jego brat, Michael, jest właścicielem klubu muzycznego w Aspen w Kolorado[18].

Goldberg jest dumny z bycia Żydem i odmawiał ukrywania tego w świecie wrestlingu; między innymi odmówił walki podczas święta Jom Kipur[19][20]. Jego pradziadek wyemigrował z Bukaresztu[21], zaś drugi pradziadek ma rosyjskie korzenie.

Kariera futbolisty

Goldberg uzyskał stypendium i postanowił grać dla Georgia Bulldogs na linii obrony. Podczas draftu z 1990 został przejęty przez Los Angeles Rams w jedenastej rundzie jako 302. Grał również dla Sacramento Gold Miners i Atlanta Falcons w sezonach 1992, 1993 i 1994. Po opuszczeniu Falcons, sezon z 1995 spędził w Carolina Panthers, lecz ani razu nie uczestniczył w meczu. Był pierwszym graczem, który został odłączony od Panthers.

Kariera Goldberga w NFL zakończyła się, gdy zawodnik rozerwał mięsień przy dolnej części brzucha. Miał nadzieję na powrót do ligi po rehabilitacji, lecz nie był uznawany za ważniejszego gracza przez żaden zespół. Goldberg twierdzi, że, mimo iż spełnił marzenie i zagrał w NFL, to jego kariera przebiegła bardzo przeciętnie[16].

Kariera profesjonalnego wrestlera

World Championship Wrestling (1996–2001)

Treningi (1996–1997)

Podczas rehabilitacji i po zakończeniu kariery w NFL, Goldberg zaczął trenować mieszane sztuki walki oraz brać udział w trójboju siłowym. Zapoznał się z Lexem Lugerem i Stingiem, którzy zaproponowali mu, aby rozpoczął karierę w profesjonalnym wrestlingu[22]. Pomimo że nie był fanem wrestlingu, Goldberg dał się przekonać i zaczął trenować w szkółce WCW Power Plant.

Pracując jako BIll Gold, Goldberg pojawił się pięć razy w ringu przed oficjalnym debiutem w telewizji. Pierwszy raz zawalczył w dark matchu na tygodniówce Monday Nitro z 23 czerwca 1997, gdzie pokonał Buddy’ego Lee Parkera[23]. Podczas kolejnych walk pokonał Buddy’ego Landella (dark match z Saturday Night), Hugh Morrusa (house show), Chipa Mintona (dark match z Nitro) i Johna Betcha (house show). W jego ostatniej walce został pokonany przez Chada Fortune'a.

Nieprzerwane pasmo zwycięstw (1997–1998)

22 września podczas odcinka Nitro, Goldberg zadebiutował w telewizji, pokonując Hugh Morrusa. W kolejnych tygodniach staczał 1-2 minutowe walki z innymi wrestlerami. Sukcesy Goldberga szybko wywindowały go na szczyt kart walk, gdzie był promowany jedynie jako singlowy wrestler. Żółtodziób szybko zaskarbił sobie sympatię fanów jako cichy, silny oraz zwinny zawodnik. Goldberg zadebiutował na pay-per-view na gali Starrcade, gdzie pokonał Steve'a McMichaela[1][2]. Rok 1998 rozpoczął od pokonania Brada Armstronga na gali SuperBrawl VIII oraz przypięcia Perry’ego Saturna na Spring Stampede[1][2]. W marcu federacja skróciła jego pseudonim ringowy do nazwy „Goldberg”[24]. W międzyczasie komentatorzy zaczęli poruszać kwestię nieprzerwanego pasma zwycięstw, gdzie zwycięstwo nad Saturnem było jego 74. w karierze. Następnej nocy na tygodniówce Nitro pokonał Ravena i zdobył od niego WCW United States Championship, które było jego pierwszym mistrzostwem w profesjonalnym wrestlingu[25]. 22 kwietnia podczas tygodniówki Thunder skutecznie obronił pas w walce z Mikiem Enosem[26]. Rozpoczął rywalizację z Ravenem i jego grupą The Flock, gdzie na gali Slamboree ponownie pokonał członka grupy Flock – Saturna[2]. W czerwcu obronił pas w walce z Konnanem na gali The Great American Bash[2]. Zaadaptował również wyrażenie (catchphrase) „Who's next?”, które wykrzykiwał po każdym kolejnym zwycięstwie nad przeciwnikiem[27].

Pomimo że Goldberg dzierżył tytuł głównie dla mid-carderów, federacja postanowiła wykorzystać jego popularność i przemianować go na main eventera oraz pretendenta do WCW World Heavyweight Championship, które posiadał lider New World Order (nWo) Hollywood Hogan. 6 lipca 1998 podczas tygodniówki Nitro, na którą przyszło 40 000 widzów, Goldberg wpierw pokonał Scotta Halla, a następnie Hogana, tym samym stając się nowym posiadaczem WCW World Heavyweight Championship. Ze względu na to musiał zawiesić United States Championship. Na gali Road Wild, Goldberg wygrał Battle Royal, w którym brali udział również członkowie nWo[1][2]. Rozpoczął rywalizację z Diamond Dallas Pagem, który stał się pretendentem do tytułu; pokonał go na październikowej gali Halloween Havoc[1][2]. Według Goldberga był to jedna z ulubionych walk w karierze[28]. Na grudniowej gali Starrcade, Goldberg po raz pierwszy poniósł porażkę, kiedy to po interwencji ze strony Scotta Halla przegrał z Kevinem Nashem[1][2]. Rekord Goldberga wyniósł 173 zwycięstwa i 0 porażek[4][29]. W ramach zemsty, Goldberg pokonał Halla w ladder taser matchu na gali Souled Out[1][2]. W tym samym czasie, konkurencyjne World Wrestling Federation wprowadziło wrestlera Gillberga, który był parodią i dokładną odwrotnością charakteru Goldberga, między innymi przegrywając wszystkie pojedynki.

Rekord Goldberga był przez każdego inaczej rozumiany. Federacja zaliczała zwycięstwa mające miejsce podczas nietelewizyjnych gal typu house show, stąd prawdopodobna liczba 173 zwycięstw[30][31][32][33]. Nick Schwartz z Fox Sports napisał: „Nikt nie wie jaki jest oficjalny rekord... ale generalnie akceptuje się wynik 173-0”[34]. Były wrestler WCW Chris Jericho stwierdził: „W jednym tygodniu będzie to 42-0, a za tydzień 58-0. Chodzenie po robakach również się zalicza?”[35]. Wrestler z WWE The Miz powiedział: „Liczba mogłaby wzrastać i wzrastać, po czym spytałbyś się: „Zaraz, jak on tak szybko zdobył te zwycięstwa?”[36]. Wiele sugestii i niezgodności naruszyło wiarygodność pasma zwycięstw wśród fanów WCW, wskutek czego dopóki Goldberg nie przegrał, fani przynosili na arenę tabliczki z aktualnym rekordem[32].

Rywalizacje o mistrzostwa (1999–2001)

Goldberg pozujący z fanką w 1998

Na gali Spring Stampede, Goldberg pokonał Kevina Nasha[1][2]. Miesiąc później na Slamboree został „kontuzjowany” przez Ricka i Scotta Steinera; federacja skorzystała z takiego scenariusza, gdyż Goldberg był obecny na planie filmu Uniwersalny żołnierz: Powrót[2]. Powrócił dwa miesiące później i pokonał Ricka Steinera na gali Road Wild[2][37]. Goldberg powrócił do rywalizacji z DDP oraz jego pomagierami, grupą The Jersey Triad; pokonał go na gali Fall Brawl[2]. Po raz drugi zdobył United States Championship na gali Halloween Havoc pokonując Sida Viciousa[38]. Tej samej nocy odpowiedział na otwarte wyzwanie WCW World Heavyweight Championa Stinga i pokonał go, zdobywając drugie mistrzostwo[1][2]. Dzień później na odcinku Nitro, komisarz J.J. Dillon wycofał rezultat pojedynku, zawiesił główne mistrzostwo federacji, a także ogłosił 32-osobowy turniej[2].

Goldberg zawalczył z Bretem Hartem na tym samym Nitro, gdzie stawką był również United States Championship. Sid Vicious zainterweniował i spowodował drugą porażkę w karierze Goldberga, a także utratę tytułu; ostatecznie turniej o WCW World Heavyweight Championship wygrał Hart. Na listopadowej gali Mayhem, Goldberg pokonał Viciousa w „I Quit” matchu[2]. Krótko po gali, Goldberg połączył siły z Hartem i wspólnie pokonali Creative Control o WCW World Tag Team Championship[39], które utracili tydzień później na rzecz The Outsiders (Scotta Halla i Kevina Nasha).

Na gali Starrcade, Goldberg wyzwał Harta do walki o WCW World Heavyweight Championship. Podczas walki, Goldberg wymierzył mocne kopnięcie w głowę Harta powodując wstrząśnienie mózgu i rozerwanie mięśnia karku, a także sam Hart pogłębił kontuzję głowy podczas wykonania figure-four leglocku. Walka zakończyła się, gdy sędzia specjalny Roddy Piper zadeklarował Harta jako zwycięzcę, pomimo że Goldberg nie odklepał przy wykonaniu dźwigni Sharpshooter[1][2]. Hart zawiesił tytuł dobę później, lecz Goldberg został ponownie pokonany po interwencji Nasha i Halla, a także ze względu na atak kijem baseballowym przez Harta[2][40]. Po walce, Hall, Nash, Hart i Jeff Jarrett zreformowali nWo.

23 grudnia 1999 podczas odcinka Thunder, Goldberg kontuzjował się podczas jednego z segmentów. Kiedy podszedł do stojącej limuzyny nWo, Goldberg zaczął uderzać gołymi rękoma w szyby pojazdu, wskutek czego stracił sporą ilość krwi. Po nagraniu segmentu został przewieziony do szpitala i ominął galę Tokyo Dome federacji New Japan Pro Wrestling (NJPW), na której miał zawalczyć z Manabu Nakanishim. Powrócił 29 maja 2000 podczas odcinka Nitro, gdzie zainterweniował w handcap matchu pomiędzy Kevinem Nashem i Tank Abbottem z Rickiem Steinerem[2]. Na gali The Great American Bash, Goldberg zdradził Nasha podczas jego walki z Jeffem Jarrettem i stał się antagonistą po raz pierwszy w karierze. Sprzymierzył się z grupą The New Blood[1][2]. Goldberg pokonał Nasha na gali Bash at the Beach z pomocą Scotta Steinera[2]. Na gali New Blood Rising, Nash pokonał Goldberga i Steinera w triangle matchu o miano pretendenta do WCW World Heavyweight Championship. Podczas walki, Goldberg wyszedł z ringu i odwrócił się od Vince’a Russo, tym samym wracając do roli protagonisty. Na gali Fall Brawl przegrał ze Steinerem w no disqualification matchu[2].

Po porażce ze Steinerem, Russo postawił Goldbergowi warunek – będzie musiał przejść na emeryturę, jeśli od zera nie zdoła pobić swojego rekordu 173 zwycięstw i 0 porażek. Goldberg pokonał KroniK (Briana Adamsa i Bryana Clarka) na gali Halloween Havoc[1][2], po czym rozpoczął rywalizację z Lexem Lugerem, którego pokonał na galach Mayhem i Starrcade[1][2]. Do Lugera dołączył Buff Bagwell, przez co Goldberg rozpoczął współpracę z Dewayne'em Bruce’em, trenerem WCW Power Plant. Kolejne pasmo zwycięstw zostało przerwane na gali Sin, gdzie Goldberg i Bruce przegrali z Totally Buffed[1][2]. Scenariusz zakładał przerwę Goldberga od występów i możliwość wykonania operacji ramienia, lecz w marcu 2001 federacja została sprzedana dla WWF. World Wrestling Federation nie kupiło kontraktu Goldberga, wskutek czego nie brał udziału w scenariuszu „The Invasion[1][2]. Na równi z Bretem Hartem zarabiał 2.5 miliona dolarów na rok, zaś w 2003 zarobiłby kolejne 3.5 miliona[41].

All Japan Pro Wrestling (2002–2003)

Goldberg odniósł kontuzję ręki podczas edycji Toyota Pro/Celebrity Race z kwietnia 2002. W sierpniu powrócił do ringu w Japonii. Dołączył do All Japan Pro Wrestling (AJPW), w którym pokonał Satoshiego Kojimę i Taiyō Keę. Pokonał Ricka Steinera w walce dla promocji W-1, a także wraz z Keijim Mutoh pokonał KroniK. Jego sukces w Japonii doprowadził do popisania kontraktu z World Wrestling Entertainment[1].

World Wrestling Entertainment (2003–2004)

Po opuszczeniu Japonii, Goldberg podpisał roczny kontrakt z World Wrestling Entertainment (WWE) w marcu 2003. Zadebiutował 31 marca podczas odcinka tygodniówki Raw (noc po WrestleManii XIX), gdzie rozpoczął rywalizację z The Rockiem[1]. Pokonał go w debiutowej walce na gali Backlash[42]. Przez około pół roku ponownie nie ponosił żadnej porażki, między innymi walcząc z 3-Minute Warning w handicap matchach i z Christianem w Steel Cage matchu[1].

W maju prowadził rywalizację z Chrisem Jericho. Podczas pierwszej edycji segmentu Highlight Reel, Jericho stwierdził, że nikt nie chciał widzieć Goldberga w WWE. 12 maja na Raw, nieznany sprawca próbował rozjechać Goldberga limuzyną; sprawcą ostatecznie okazał się Jericho. 26 maja na Raw, Goldberg był ponownie gościem Highlight Reel, podczas którego Jericho wyszedł na zazdrosnego z powodu sukcesów Goldberga w WCW, zaś on sam po dołączeniu do WWE w 1999 zdobył wszystko co chciał w swojej karierze. Na gali Bad Blood z 15 czerwca, Goldberg pokonał Jericho[1].

W sierpniu rozpoczął zaciętą i długą rywalizację z Triple H, wzywając go do walki o World Heavyweight Championship na gali SummerSlam. Ostatecznie odbył się drugi Elimination Chamber match w historii federacji. Po eliminacji Randy’ego Ortona, Shawna Michaelsa i Jericho, Goldberg został przypięty przez Triple H, po tym jak Ric Flair wszedł do klatki i dał mu młot[43]. Miesiąc później na gali Unforgiven, Goldberg pokonał Triple H o World Heavyweight Championship, gdzie dodatkową stawką była jego kariera[44][45]. Następnej nocy na Raw, Goldberg obronił pas w walce z Chrisem Jericho, zaś tydzień później Triple H wyznaczył za zadanie kontuzjowanie Goldberga, a nagrodą było 100 000 dolarów. Ostatecznie dokonał tego Batista, który 20 października na Raw kontuzjował kostkę u nogi Goldberga. Na listopadowej gali Survivor Series, Goldberg obronił mistrzostwo w walce z Triple H pomimo interwencji grupy Evolution[46]. 17 listopada na Raw, kiedy to Goldberg został pokonany przez Triple H, Randy’ego Ortona i Batistę, na jego ratunek przybył Kane, który po przegonieniu Evolution wykonał mu chokeslam; atak powtórzył tydzień później. Na gali Armageddon z 14 grudnia odbył się triple threat match pomiędzy mistrzem, Triple H i Kanem. Goldberg stracił tytuł na rzecz Triple H[47].

Survivor Series było pierwszą galą, na której Goldberg spotkał się z WWE Championem Brockiem Lesnarem po tym jak powiedział, że nikt go nie może pokonać. Rywalizacja pogłębiła się na gali Royal Rumble, gdzie Lesnar spowodował eliminację Goldberga z Royal Rumble matchu[1]. Pomimo bycia członkiem rosteru Raw, Goldberg pojawił się na gali brandu SmackDown No Way Out, gdzie jako fan zainterweniował w walce Lesnara z Eddiem Guerrero i spowodował jego przegraną oraz utratę tytułu[48]. Lesnar zażądał walki z Goldbergiem na WrestleManii XX, gdzie Stone Cold Steve Austin był sędzią specjalnym. Fani wiedzieli, że będzie to ostatnia walka Lesnara i Goldberga w federacji, przez co wygwizdali i negatywnie reagowali na ich obu podczas pojedynku[49][50]. Goldberg wygrał pojedynek, lecz obaj po walce otrzymali Stone Cold Stunner od Austina[49].

Legends of Wrestling (2015–2016)

Goldberg powrócił do wrestlingu 7 czerwca 2015 podczas show Legend of Wrestling w Citi Field w Nowym Jorku. Pomimo tego, że nie ogłaszano jego występu, Goldberg pojawił się w ringu po walce Roba Van Dama ze Scottem Steinerem, a także później Docowi Gallowsowi wykonał Spear i Jackhammer[51].

23 stycznia 2016 po raz drugi pojawił się w promocji, gdzie tym razem wykonał Spear Steinerowi po jego pojedynku z Chavo Guerrero[52].

Powrót do WWE (od 2016)

31 maja 2016 zostało ogłoszone, że Goldberg będzie bonusową postacią gry video WWE 2K17[53][54]. Przez lato tego roku, Goldberg i Brock Lesnar (będący na okładce gry) przekomarzali się w mediach społecznościowych[55]. Goldberg pojawił się na gali WWE 2K tydzień przed galą SummerSlam, gdzie rozmyślił na temat powrotu do ringu[56]. 10 października na Raw, menedżer Lesnara, Paul Heyman, zachęcił Goldberga do spotkania się z Lesnaram w ringu[57]. 17 października, Goldberg powrócił do WWE po raz pierwszy od dwunastu lat, gdzie zaakceptował prośbę Heymana[58]. 24 października na Raw, Lesnar i Heyman przerwali wystąpienie Goldberga w ringu[59]. Ogłoszono walkę pomiędzy nimi na gali Survivor Series[60]. Na gali pay-per-view, Goldberg pokonał Lesnara w minutę i 26 sekund wykonując dwa Speary i jeden Jackhammer[61][62].

Następnej nocy na Raw, Goldberg podziękował fanom, po czym ogłosił się pierwszym uczestnikiem 2017 Royal Rumble matchu[63]. 2 stycznia 2017 na tygodniówce Raw, Goldberg był gościem segmentu The Kevin Owens Show, gdzie skonfrontował się z Chrisem Jericho i WWE Universal Championem Kevinem Owensem; stwierdził, że wygra Royal Rumble match i zawalczy z Owensem na WrestleManii 33[64]. Podczas Royal Rumble matchu, Goldberg dołączył jako 28. uczestnik i szybko wyeliminował Lesnara[65], lecz kilka minut później został wyrzucony z ringu przez The Undertakera[66][67].

30 stycznia na Raw, Lesnar wyzwał Goldberga do ostatecznej walki na WrestleManii 33[68]. W międzyczasie, Goldberg wyzwał Owensa do walki o Universal Championship na lutowej gali Fastlane, na które zgodził się Jericho[69]. 27 lutego na Raw, Goldberg stwierdził, że jeśli zdobędzie Universal Championship, to będzie go bronił w pojedynku z Lesnarem[70]. Na gali Fastlane, Goldberg pokonał Owensa w 22 sekundy i stał się nowym posiadaczem mistrzostwa[71][72]. Na WrestleManii 33, 28-dniowe panowanie Goldberga dobiegło końca, gdy Brock Lesnar czysto pokonał go w pięciominutowej walce i odebrał mistrzostwo[73][74].

Mieszane sztuki walki

22 lipca 2006, Goldberg przepracował jako komentator gali King of the Streets promocji World Fighting Alliance (WFA). Zapytany, czy jest zainteresowany wzięciem udziału w pojedynkach, stwierdził: „Niezależnie od wieku chciałbym, lecz ci goście są bardziej doświadczeni ode mnie. Nigdy nie mówię nigdy, lecz nie widzę siebie przerywającego karierę aktorską, moje show, komentatorkę oraz bycie tatą”. 2 czerwca 2007 komentował galę federacji K-1 Dynamite USA.

Organizacja EliteXC wybrała Goldberga jako swojego komentatora gali EliteXC: Destiny z 10 lutego 2007. Brał udział w takich wydarzeniach jak Dynamite!! USA, Strikeforce: Shamrock vs. Baroni, EliteXC: Renegade oraz EliteXC: Street Certified.

Inne media

Goldberg w maju 2005

Goldberg sponsorował monster trucka „Goldberg” z Monster Jamu, którego od 2000 do 2001 prowadził Tom Meents. Związane to było z współpracą pomiędzy WCW i firmą FELD Motorsports. Monster truck odnosił sukcesy wygrywając Monster Jam World Finals w 2000 i 2001, a także zdobywając Freestyle Championship w 2001. Przestano z niego korzystać, kiedy WCW zostało kupione przez WWF i zakończono współpracę.

W 2014, Goldberg rozpoczął swój własny podcast Who's Next?! With Bill Goldberg, w którym co tydzień rozmawia z gośćmi.

Film i telewizja

Goldberg zaczął karierę filmową podczas pobytu w WCW w 1999. Pojawił się w filmie Uniwersalny żołnierz: Powrót, co wymagało przerwy od występów w ringu[75][76]. Był gościem specjalnym Hulk Hogan's Celebrity Championship Wrestling. Pokazywał uczestnikom jak poprawnie wykonywać ruchy we wrestlingu. Prowadził trzy sezony programu Bullrun.

W 2005 wystąpił w filmie Wykiwać klawisza, w którym uczestniczyli również wrestlerzy Kevin Nash, The Great Khali i Stone Cold Steve Austin. Dwa lata później był częścią thrillera Half Past Dead 2. W marcu 2010, Goldberg pojawił się w dziewiątym sezonie programu The Celebrity Apprentice, gdzie w szóstym odcinku został wyeliminowany[77]. W 2016 wystąpił w dokumencie Nine Legends, w którym brali również udział Mike Tyson i Randy Couture[78].

Gry video

Goldberg był postacią wielu gier video, w tym WCW Nitro[79], WCW/nWo Revenge[80], WCW/nWo Thunder[81], WCW Mayhem[82], WCW Backstage Assault[83], WWE WrestleMania XIX, WWE Raw 2[84], WWE SmackDown! Here Comes the Pain[85], WWE 2K14[86] a także WWE 2K17 (jako bonusowa postać)[87].

Życie prywatne

Goldberg w 2005

10 kwietnia 2005, Goldberg poślubił Wandę Ferraton, którą poznał jako kaskaderkę w filmie Santa's Slay. Mają syna Gage'a[88], wspólnie mieszkają w Bonsall w Kalifornii.

Goldberg jest współwłaścicielem i operatorem Extreme Power Gym, w którym trenuje się tajski boks i amatorski boks. Umiejscowiony jest w Oceanside w Kalifornii[89]. Jest właścicielem ponad 25 klasycznych samochodów[19], w tym Plymouth Hemi Cuda Convertible i Shelby Cobry 427.

Goldberg jest miłośnikiem zwierząt oraz członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt (ASPCA). Zachęcał Kongres Stanów Zjednoczonych do skupienia się na karaniu znęcających się nad zwierzętami[90]. Goldberg regularnie spotyka się z dziećmi chorymi na nowotwór[91][92][93][94][95].

Filmografia

Goldberg podpisujący autograf w 2010

Film

RokTytułRola
1999The Jesse Ventura StoryLuger
Uniwersalny żołnierz: PowrótRomeo
2000Kibice do dzieła!On sam
2003Looney Tunes znowu w akcjiMr. Smith
2005Wykiwać klawiszaBattle
Dzieciak i jaOn sam
Zły świętyŚwięty Mikołaj
2007Half Past Dead 2William Burke
2010Kill SpeedBig Bad John
MinkowSax
Holly, Jingles and Clyde 3DGus
2016Nine LegendsOn sam
2017American SatanHawk

Telewizja

LataTytułRolaNotka
1998The Love Boat: The Next WaveLou „The Pariah” MaguireOdcinek: „Captain Courageous"
1999Dennis Miller LiveOn sam
Louis Theroux's Weird WeekendsOdcinek: „Wrestling"
E! True Hollywood StoryOdcinek: „Hulk Hogan
2000The Daily Show
The Man ShowOdcinek: „Holiday Show 2"
2002Tak, kochanieBig GuyOdcinek: „Walk Like a Man”
Family GuyAngry bus passengerOdcinek: „Family Guy Viewer Mail 1"
ArlissOdcinek: „In with the New"
Kim KolwiekPain KingOdcinek: „Pain King vs. Cleopatra"
2003Punk'dOn sam
2004Monster GarageSanta ClausOdcinek: „Box-Truck Wrestling Ring"
2005Modern MarvelsOdcinek: „Private Collections"
Gotowe na wszystkoInmateOdcinek: „My Heart Belongs to Daddy"
Biker Build-OffProwadzący
Automaniac
Za wszelką cenęOdcinek: „Who's Playing The Game?"
2006Pros vs. JoesOdcinki: „Can You PVJ Champ?” i „Can You Cover Jerry Rice?"
2007Prawo i porządek: sekcja specjalnaCupidOdcinek: „Loophole"
2007–2010BullrunProwadzący
2008Hulk Hogan's Celebrity Championship WrestlingOn samOdcinek: „In-Ring Psychology"
2009Czy jesteś mądrzejszy od 5-klasisty?
2009–2011Garage MahalProwadzący
2010The Celebrity ApprenticeOn sam

Mistrzostwa i osiągnięcia

Statystyki pasma zwycięstw

DataMiejsceArenaGalaPrzeciwnikRezultatRekord
22 września 1997Salt Lake City, UtahE CenterNitroHugh Morrus[23]Wygrana poprzez przypięcie1–0
29 września 1997Worcester, MassachusettsCentrumNitroThe Barbarian[23]Wygrana poprzez przypięcie2–0
1 października 1997Dalton, GeorgiaSaturday NightRoadblock[23]Wygrana poprzez przypięcie3–0
10 października 1997Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideManny Fernandez[23]Wygrana poprzez przypięcie4–0
13 października 1997Tampa, FlorydaIce PalaceNitroScotty Riggs[23]Wygrana poprzez przypięcie5–0
14 października 1997Fort Myers, FlorydaSaturday NightMike Anthony[104]Wygrana poprzez przypięcie6–0
20 października 1997Biloxi, MississippiMississippi Coast ColiseumNitroWrath[23]Wygrana poprzez przypięcie7–0
28 października 1997San Bernardino, KaliforniaSaturday NightThe Renegade[23]Wygrana poprzez przypięcie8–0
2 listopada 1997Norfolk, WirginiaScopeHouse showBobby Eaton[23]Wygrana poprzez przypięcie9–0
8 listopada 1997Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideMark Starr[104]Wygrana poprzez przypięcie10–0
13 grudnia 1997Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideFrankie Lancaster[105]Wygrana poprzez przypięcie11–0
16 grudnia 1997Gainesville, GeorgiaGeorgia Mountains CenterSaturday NightThe Renegade[23]Wygrana poprzez przypięcie12–0
28 grudnia 1997Washington, D.C.MCI CenterStarrcadeSteve McMichael[23]Wygrana poprzez przypięcie13–0
29 grudnia 1997Baltimore, MarylandArenaNitroGlacier[23]Wygrana poprzez przypięcie14–0
3 stycznia 1998Columbia, Karolina PołudniowaTownship AuditoriumHouse showBobby Eaton[106]Wygrana poprzez przypięcie15–0
4 stycznia 1998Columbus, GeorgiaCivic CenterHouse showBrad Armstrong[106]Wygrana poprzez przypięcie16–0
5 stycznia 1998Atlanta, GeorgiaGeorgia DomeNitroStevie Ray[106]Wygrana poprzez przypięcie17–0
6 stycznia 1998Rome, GeorgiaForumSaturday NightBarry Horowitz[106]Wygrana poprzez przypięcie18–0
8 stycznia 1998Daytona Beach, FlorydaOcean CenterThunderSteve McMichael[106]Wygrana poprzez przypięcie19–0
12 stycznia 1998Jacksonville, FlorydaColiseumNitroJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie20–0
20 stycznia 1998Thibodaux, LuizjanaCivic CenterSaturday NightMike Tolbert[106]Wygrana poprzez przypięcie21–0
20 stycznia 1998Thibodaux, LuizjanaCivic CenterSaturday NightMeng[106]Wygrana poprzez przypięcie22–0
22 stycznia 1998Huntsville, AlabamaVon Braun Civic CenterThunderKendall Windham[106]Wygrana poprzez przypięcie23–0
26 stycznia 1998Fort Wayne, IndianaAllen County War Memorial ColiseumNitroBrad Armstrong[106]Wygrana poprzez przypięcie24–0
29 stycznia 1998Memphis, TennesseeMid-South ColiseumThunderYuji Nagata[106]Wygrana poprzez przypięcie25–0
31 stycznia 1998Boston, MassachusettsFleet CenterBoston BrawlSgt. Buddy Lee Parker[106]Wygrana poprzez przypięcie26–0
2 lutego 1998San Antonio, TeksasAlamoDomeNitroMark Starr[106]Wygrana poprzez przypięcie27–0
3 lutego 1998Corpus Christi, TeksasSaturday NightDisco Inferno[106]Wygrana poprzez przypięcie28–0
5 lutego 1998Beaumont, TeksasCivic CenterThunderJim Powers[106]Wygrana poprzez przypięcie29–0
9 lutego 1998El Paso, TeksasDon Haskins CenterNitroLord Steven Regal[106]Wygrana poprzez przypięcie30–0
12 lutego 1998Oklahoma City, OklahomaMyriadThunderGlacier[106]Wygrana poprzez przypięcie31–0
13 lutego 1998Springfield, MissouriShrine MosqueHouse showSteve McMichael[106]Wygrana poprzez przypięcie32–0
14 lutego 1998Kansas City, KansasMemorial HallHouse showSteve McMichael[106]Wygrana poprzez przypięcie33–0
14 lutego 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideJoey Maggs[106]Wygrana poprzez przypięcie34–0
16 lutego 1998Tampa, FlorydaFairgroundsNitroHugh Morrus[106]Wygrana poprzez przypięcie35–0
17 lutego 1998Palmetto, FlorydaManatee Civic CenterSaturday NightJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie36–0
19 lutego 1998Birmingham, AlabamaJefferson Civic CenterThunderFit Finlay[106]Wygrana poprzez przypięcie37–0
22 lutego 1998San Francisco, KaliforniaCow PalaceSuperBrawl VIIIBrad Armstrong[106]Wygrana poprzez przypięcie38–0
26 lutego 1998Cedar Rapids, IowaFive Seasons CenterThunderRick Fuller[106]Wygrana poprzez przypięcie39–0
2 marca 1998Filadelfia, PensylwaniaCorestates SpectrumNitroSick Boy[106]Wygrana poprzez przypięcie40–0
3 marca 1998Johnstown, PensylwaniaCambria County Civic CenterNitroChase Tatum[106]Wygrana poprzez przypięcie41–0
5 marca 1998Columbus, OhioConvention CenterThunderVincent[106]Wygrana poprzez przypięcie42–0
6 marca 1998Pittsburgh, PensylwaniaPalumbo CenterHouse showYuji Nagata[106]Wygrana poprzez przypięcie43–0
7 marca 1998Charleston, West VirginiaCivic CenterHouse showYuji Nagata[106]Wygrana poprzez przypięcie44–0
7 marca 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosSaturday NightJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie45–0
8 marca 1998Johnson City, TennesseeFreedom HallHouse showYuji Nagata[106]Wygrana poprzez przypięcie46–0
9 marca 1998Winston-Salem, Karolina PółnocnaLawrence Joel Memorial ColiseumNitroBarry Darsow[106]Wygrana poprzez przypięcie47–0
16 marca 1998Panama City, FlorydaClub La VelaNitroLodi[106]Wygrana poprzez przypięcie48–0
18 marca 1998Terre Haute, IndianaHulman CenterThunderWayne Bloom[106]Wygrana poprzez przypięcie49–0
19 marca 1998Troy, OhioHobart ArenaHouse showBrad Armstrong[106]Wygrana poprzez przypięcie50–0
20 marca 1998Hammond, IndianaHouse showBrad Armstrong[106]Wygrana poprzez przypięcie51–0
22 marca 1998Cincinnati, OhioThe CrownHouse showBrad Armstrong[106]Wygrana poprzez przypięcie52–0
23 marca 1998Louisville, KentuckyFreedom HallNitroThe Renegade[106]Wygrana poprzez przypięcie53–0
25 marca 1998Baltimore, MarylandHouse showJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie54–0
26 marca 1998Fairfax, WirginiaPatriot CenterThunderJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie55–0
27 marca 1998Charlottesville, WirginiaHouse showJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie56–0
28 marca 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideJohnny Swinger[105]Wygrana poprzez przypięcie57–0
28 marca 1998Auburn Hills, MichiganPalaceHouse showJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie58–0
29 marca 1998Milwaukee, WisconsinHouse showJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie59–0
30 marca 1998Chicago, IllinoisUnited CenterNitroRay Traylor[106]Wygrana poprzez przypięcie60–0
2 kwietnia 1998Tampa, FlorydaIce PalaceThunderJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie61–0
3 kwietnia 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie62–0
4 kwietnia 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideTerrance Black[106]Wygrana poprzez przypięcie63–0
4 kwietnia 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideJohn Nord[106]Wygrana poprzez przypięcie64–0
4 kwietnia 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideBobby Blaze[105]Wygrana poprzez przypięcie65–0
4 kwietnia 1998Orlando, FlorydaUniversal StudiosWorldWideJerry Flynn[105]Wygrana poprzez przypięcie66–0
6 kwietnia 1998Miami, FlorydaMiami ArenaNitroVan Hammer[106]Wygrana poprzez przypięcie67–0
10 kwietnia 1998Montgomery, AlabamaHouse showFit Finlay[106]Wygrana poprzez przypięcie68–0
11 kwietnia 1998Chattanooga, TennesseeUTC ArenaHouse showFit Finlay[106]Wygrana poprzez przypięcie69–0
13 kwietnia 1998Minneapolis, MinnesotaTarget CenterNitroRocco Rock[106]Wygrana poprzez przypięcie70–0
14 kwietnia 1998Mankato, MinnesotaSaturday NightVan Hammer[106]Wygrana poprzez przypięcie71–0
16 kwietnia 1998Fargo, Dakota PółnocnaFargoDomeThunderBarry Darsow[106]Wygrana poprzez przypięcie72–0
19 kwietnia 1998Denver, KoloradoColiseumSpring StampedePerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie73–0
20 kwietnia 1998Colorado Springs, KoloradoWorld ArenaNitroWCW United States Heavyweight Champion Raven[106]Wygrana poprzez przypięcie74–0
22 kwietnia 1998Columbia, Karolina PołudniowaCarolina ColiseumThunderMike Enos[106]Wygrana poprzez przypięcie75–0
27 kwietnia 1998Norfolk, WirginiaScopeNitroScott Norton[106]Wygrana poprzez przypięcie76–0
27 kwietnia 1998Norfolk, WirginiaScopeNitroJerry Flynn[106]Wygrana poprzez przypięcie77–0
28 kwietnia 1998Salisbury, MarylandHouse showScott Norton[106]Wygrana poprzez przypięcie78–0
5 maja 1998Springfield, IllinoisSaturday NightVan Hammer[106]Wygrana poprzez przypięcie79–0
5 maja 1998Springfield, IllinoisSaturday NightYuji Nagata[106]Wygrana poprzez przypięcie80–0
6 maja 1998Des Moines, IowaVeterans Memorial ColiseumHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie81–0
9 maja 1998Wichita, KansasHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie82–0
11 maja 1998Kansas City, MissouriKemper ArenaNitroLen Denton[106]Wygrana poprzez przypięcie83–0
14 maja 1998Durham, Karolina PółnocnaWhittemore Center ArenaThunderSick Boy[106]Wygrana poprzez przypięcie84–0
15 maja 1998Bangor, MaineHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie85–0
16 maja 1998Amherst, MassachusettsMullins CenterHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie86–0
17 maja 1998Worcester, MassachusettsCentrumSlamboreePerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie87–0
18 maja 1998Providence, Rhode IslandCivic CenterNitroGlacier[106]Wygrana poprzez przypięcie88–0
25 maja 1998Evansville, IndianaRoberts Municipal AuditoriumNitroJohnny Attitude[106]Wygrana poprzez przypięcie89–0
26 maja 1998Memphis, TennesseeMid-South ColiseumHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie90–0
27 maja 1998Nashville, TennesseeMunicipal AuditoriumThunderBarry Horowitz[106]Wygrana poprzez przypięcie91–0
1 czerwca 1998Washington, D.C.MCI CenterNitroLa Parka[106]Wygrana poprzez przypięcie92–0
4 czerwca 1998Peoria, IllinoisCivic CenterThunderThe Barbarian and Hugh Morrus[106]Wygrana poprzez przypięcie93–0
5 czerwca 1998Muncie, IndianaHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie94–0
6 czerwca 1998Fort Wayne, IndianaHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie95–0
7 czerwca 1998Grand Rapids, MichiganVan Andel ArenaHouse showPerry Saturn[106]Wygrana poprzez przypięcie96–0
8 czerwca 1998Auburn Hills, MichiganThe PalaceNitroChavo Guerrero Jr.[106]Wygrana poprzez przypięcie97–0
9 czerwca 1998Saginaw, MichiganCivic CenterSaturday NightRaven[106]Wygrana poprzez przypięcie98–0
13 czerwca 1998Pittsburgh, PensylwaniaHouse showKonnan[106]Wygrana poprzez przypięcie99–0
13 czerwca 1998Pittsburgh, PensylwaniaHouse showSting[106]Wygrana poprzez przypięcie100–0
14 czerwca 1998Baltimore, MarylandArenaThe Great American BashKonnan[106]Wygrana poprzez przypięcie101–0
17 czerwca 1998Filadelfia, PensylwaniaCorestates SpectrumThunderReese[106]Wygrana poprzez przypięcie102–0
22 czerwca 1998Jacksonville, FlorydaColiseumNitroRick Fuller[106]Wygrana poprzez przypięcie103–0
24 czerwca 1998Orlando, FlorydaThunder dark matchFit Finlay[106]Wygrana poprzez przypięcie104–0
29 czerwca 1998Tampa, FlorydaIce PalaceNitroGlacier[106]Wygrana poprzez przypięcie105–0
6 lipca 1998Atlanta, GeorgiaGeorgia DomeNitroScott Hall[106]Wygrana poprzez przypięcie106–0
6 lipca 1998Atlanta, GeorgiaGeorgia DomeNitroWCW World Heavyweight Champion Hollywood Hogan[106]Wygrana poprzez przypięcie107–0
7 lipca 1998Macon, GeorgiaColiseumSaturday NightScott Hall[106]Wygrana poprzez przypięcie108–0
8 lipca 1998Birmingham, AlabamaBJCCThunder dark matchScott Hall[106]Wygrana poprzez przypięcie109–0
10 lipca 1998Inglewood, KaliforniaGreat Western ForumLA MeleeCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie110–0
12 lipca 1998San Diego, KaliforniaCox ArenaBash at the BeachCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie111–0
13 lipca 1998Las Vegas, NevadaMGM GrandNitroCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie112–0
16 lipca 1998Oakland, KaliforniaColiseumThunder dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie113–0
17 lipca 1998Sacramento, KaliforniaHouse showCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie114–0
18 lipca 1998Spokane, WashingtonHouse showCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie115–0
19 lipca 1998Yakima, WashingtonSun DomeHouse showCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie116–0
20 lipca 1998Salt Lake City, UtahE CenterNitro dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie117–0
26 lipca 1998Nowy Jork, Nowy JorkGoodwill GamesHouse showCurt Hennig[106]Wygrana poprzez przypięcie118–0
27 lipca 1998San Antonio, TeksasAlamoDomeNitroBrian Adams[106]Wygrana poprzez przypięcie119–0
27 lipca 1998San Antonio, TeksasAlamoDomeNitro dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie120–0
3 sierpnia 1998Denver, KoloradoColiseumNitro dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie121–0
5 sierpnia 1998Casper, WyomingEvents CenterThunder dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie122–0
8 sierpnia 1998Sturgis, Dakota PołudniowaSturgis Motorcycle RallyRoad WildThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie123–0
10 sierpnia 1998Rapid City, Dakota PołudniowaRushmore Plaza Civic CenterNitroMeng[106]Wygrana poprzez przypięcie124–0
13 sierpnia 1998Fargo, Dakota PółnocnaFargoDomeThunder dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie125–0
17 sierpnia 1998Hartford, ConnecticutCivic CenterNitroThe Giant[106]Wygrana poprzez dyskwalifikację126–0
26 sierpnia 1998Peoria, IllinoisCivic CenterThunder dark matchThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie127–0
31 sierpnia 1998Miami, FlorydaMiami ArenaNitroAl Green[106]Wygrana poprzez przypięcie128–0
7 września 1998Pensacola, FlorydaNitroScott Putski[106]Wygrana poprzez przypięcie129–0
10 września 1998Lexington, KentuckyRupp ArenaThunderRick Fuller[106]Wygrana poprzez przypięcie130–0
11 września 1998Cincinnati, OhioHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie131–0
14 września 1998Greensville, Karolina PołudniowaBiLo CenterNitroSting[106]Wygrana poprzez przypięcie132–0
24 września 1998Norfolk, WirginiaScopeThunderChris Kanyon[106]Wygrana poprzez przypięcie133–0
24 września 1998Norfolk, WirginiaScopeThunderRaven[106]Wygrana poprzez przypięcie134–0
25 września 1998Baltimore, MarylandArenaHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie135–0
26 września 1998Fairfax, WirginiaPatriot CenterHouse showSting[106]Wygrana poprzez przypięcie136–0
1 października 1998Norfolk, WirginiaThunderRaven[104]Wygrana poprzez przypięcie137–0
5 października 1998Columbia, Karolina PołudniowaCarolina ColiseumNitroDisco Inferno[106]Wygrana poprzez przypięcie138–0
10 października 1998Dayton, OhioHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie139–0
10 października 1998Columbus, OhioHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie140–0
11 października 1998Milwaukee, WisconsinHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie141–0
12 października 1998Chicago, IllinoisUnited CenterNitroThe Giant[106]Wygrana poprzez wyliczenie pozaringowe142–0
20 października 1998Mankato, MinnesotaThunder dark matchMeng[106]Wygrana poprzez przypięcie143–0
21 października 1998Duluth, MinnesotaDECCHouse showScott Hall[106]Wygrana poprzez przypięcie144–0
25 października 1998Las Vegas, NevadaMGM GrandHalloween HavocDiamond Dallas Page[106]Wygrana poprzez przypięcie145–0
6 listopada 1998Charleston, West VirginiaCivic CenterHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie146–0
7 listopada 1998Pittsburgh, PensylwaniaPalumbo CenterHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie147–0
8 listopada 1998Johnstown, PensylwaniaHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie148–0
9 listopada 1998Long Island, Nowy JorkNassau ColiseumNitroMeng[106]Wygrana poprzez przypięcie149–0
12 listopada 1998Roanoke, WirginiaRoanoke Civic CenterThunder dark matchThe Giant[104]Wygrana poprzez przypięcie150–0
23 listopada 1998Grand Rapids, Michigan

Universal Championship

Van Andel ArenaNitroThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie151–0
18 grudnia 1998Tulsa, OklahomaHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie152–0
19 grudnia 1998Springfield, MissouriShrine MosqueHouse showThe Giant[106]Wygrana poprzez przypięcie153–0
20 grudnia 1998Kansas City, MissouriKemper ArenaHouse showBam Bam Bigelow[106]Wygrana poprzez przypięcie154–0
21 grudnia 1998St Louis, MissouriTWA DomeNitroScott Hall[106]Wygrana poprzez dyskwalifikację155–0
27 grudnia 1998Washington, D.C.MCI CenterStarrcadeKevin Nash[106]Przegrana poprzez przypięcie155–1

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Bill Goldberg's OWOW Profile. Online World of Wrestling. [dostęp 2008-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 20, 2008)].
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Bill Goldberg's Accelerator profile. Accelerator's Wrestling Rollercoaster. [dostęp 2008-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 16, 2008)].
  3. a b Bill Goldberg's Cagematch profile.
  4. a b c d e f Goldberg bio. WWE. [dostęp 2012-02-15].
  5. Biography. Billgoldberg.com. [dostęp 2011-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (May 5, 2010)].
  6. a b Road Wild report on August 8, 1998.
  7. a b WCW Nitro report on February 22, 1999.
  8. WCW 1997 results., Saturday Night taping, against Buddy Landel
  9. How long was Goldberg's undefeated streak?. Fox Sports, November 15, 2016. [dostęp 2017-03-07].
  10. Owens: Being Universal champion is 'fulfilling'. ESPN, January 4, 2017. [dostęp 2017-03-07].
  11. Goldberg: I'm going to win the Royal Rumble. W: Sports Illustrated [on-line]. January 27, 2017. [dostęp 2017-03-07].
  12. Handler, Judd, „The Hebrew Hulk”, San Diego Jewish Journal.
  13. Paul Farhi, "Goldberg: A David in Goliath's Shoes", The Washington Post, December 9, 1999. Retrieved March 1, 2017.
  14. Paul Farhi, "Goldberg: A David in Goliath's Shoes", Washington Post, December 9, 1999.
  15. Crevar, Alex „Goldberg Rules the Ring”, University of Georgia
  16. a b Eye to Eye With Goldberg. IGN, March 16, 1999. [dostęp 2016-10-18].
  17. Longtime obstetrician Jed Goldberg dies. W: Tulsa World [on-line].
  18. Stewart Oksenhorn: Rock Startup: Michael Goldberg Bellies up to the Music Business. Aspen Times. [dostęp 2005-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (kwietnia 28, 2013)].
  19. a b Judd Handler: The Hebrew Hulk. W: San Diego Jewish Journal [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 3, 2009)].
  20. Reilly, Rick „Wrestling with Their Son's Career”, Sports Illustrated
  21. Bill Goldberg, Steve Goldberg (2000) I'm Next: The Strange Journey of America’s Most Unlikely Superhero, (Crown Publishers) Page 160–161
  22. Kristian Pope: Tuff Stuff Professional Wrestling Field Guide: Legend and Lore. Krause Publicati, 2005, s. 180. ISBN 0-89689-267-0.
  23. a b c d e f g h i j k l WCW 1997. Thehistoryofwwe.com. [dostęp 2016-10-18].
  24. WCW Nitro: March 16th 1998: Goldberg vs. Lodi. YouTube. [dostęp 2016-10-18].
  25. Goldberg's first United States Championship reign. WWE. [dostęp 2008-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 19, 2008)].
  26. WCW Thunder – Wednesday, 04/22/98. DDT Digest. [dostęp 2008-03-21].
  27. Ross Davies: Bill Goldberg. Wyd. 1st. New York: Rosen Publishing Group, 2002, s. 32. ISBN 978-0-8239-3495-9.
  28. Goldberg Reveals Favorite Match In His Career, Why He Was Never Able To Replicate That Match, More. WrestlingInc.com, December 20, 2015. [dostęp 2016-10-18].
  29. Gridiron Grapplers. W: Floyd Conner: Football's Most Wanted. Wyd. 1st. Washington, D.C.: Potomac Books, 2000. ISBN 978-1-57488-309-1. [dostęp 2011-10-25].
  30. Oliver Cragg: WWE 2K17: Goldberg set to return as marquee pre-order bonus for Xbox One and PS4 grappler. International Business Times, June 1, 2016. [dostęp 2016-07-05].
  31. Dave Scherer: Is WWE dissing Undertaker, pushing Dean, Goldberg's streak and more. PWInsider, October 27, 2015. [dostęp 2017-02-21].
  32. a b Alvarez, Bryan; Reynolds, R.D.: The Death Of WCW. Toronto: ECW Press, 2004, s. 134. ISBN 978-1-55022-661-4.
  33. Fin Martin: The Mail. Power Slam, February 26, 2016. [dostęp 2016-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 26, 2016)].
  34. Nick Schwartz: How long was Goldberg's undefeated streak?. Fox Sports, October 17, 2016. [dostęp 2016-10-18].
  35. Chris Jericho, Peter Thomas Fornatale: A Lion’s Tale: Around the World in Spandex. London: Orion Books, 2008, s. 369. ISBN 978-0-7528-8446-2.
  36. Who's Next?. WWE. Odcinek 10, sezon 1. 24 minuta.
  37. Road Wild 1999 results. Wrestling Supercards and Tournaments. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (April 20, 2008)].
  38. Goldberg's second United States Championship reign. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 31, 2008)].
  39. a b WCW World Tag Team Championship history. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 26, 2008)].
  40. WCW Monday Nitro – December 20, 1999. DDT Digest. [dostęp 2008-03-22].
  41. WCW Talent Contract Database. May 23, 2000. s. Pt.scribd.com. [dostęp 2016-10-18].
  42. Goldberg defeats The Rock. WWE. [dostęp 2013-06-26].
  43. Triple H vs. Goldberg vs. Randy Orton vs. Kevin Nash vs. Shawn Michaels vs. Chris Jericho in the Elimination Chamber for the World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 24, 2008)].
  44. Triple H vs. Goldberg for the World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 27, 2008)].
  45. Goldberg's first World Heavyweight Championship reign. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (kwietnia 7, 2007)].
  46. World Heavyweight Championship Match: Goldberg def. Triple H to retain. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 31, 2008)].
  47. Goldberg vs. Triple H vs. Kane in a No Disqualification Triple Threat for the World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 29, 2008)].
  48. Brock Lesnar vs. Eddie Guerrero for the WWE Championship. WWE. [dostęp 2008-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 25, 2008)].
  49. a b John Powell: WrestleMania XX bombs. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, March 15, 2004. [dostęp 2012-03-07].
  50. The WrestleMania Disaster – Brock Lesnar vs Bill Goldberg. W: cageseats.com [on-line]. October 15, 2010. [dostęp 2016-11-22].
  51. Avi Faivish: 6/7 Legends of Wrestling at Citi Field in New York: Additional perspective on crowd size & event. Pro Wrestling Torch, June 8, 2015. [dostęp 2016-06-03].
  52. VIDEO: Goldberg Spears Scott Steiner at Legends of Wrestling. W: wrestlezone.com [on-line]. June 8, 2015. [dostęp 2016-11-22].
  53. Matthew Artus: 2K announces Goldberg as WWE 2K17 pre-order exclusive. WWE, May 31, 2016. [dostęp 2016-06-03].
  54. James Caldwell: „WWE 2K17” official details – Goldberg comments on lead role. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. May 31, 2016. [dostęp 2016-07-28].
  55. Mike Tedesco: WWE RAW Results – 10/10/16 (Live from Oakland, Paul Heyman advertised to appear, Hell in a Cell hype). W: WrestleView [on-line]. [dostęp 2016-10-10].
  56. WWE News: Goldberg to promote WWE 2K17 during Summerslam weekend, possible return plans. W: sportskeeda.com [on-line]. [dostęp 2016-11-22].
  57. Adam Martin: Full WWE WrestleMania XX PPV Results – 3/14/04 from Madison Square Garden. W: WrestleView [on-line]. March 14, 2004. [dostęp 2016-10-22].
  58. Mike Tedesco: WWE RAW Results – 10/17/16 (Live from Denver, Bill Goldberg returns to WWE answering Heyman's challenge). WrestleView. [dostęp 2016-10-17].
  59. Raw: Oct. 31, 2016. WWE. [dostęp 2016-11-01].
  60. Jason Namako: Brock Lesnar vs. Goldberg made official for the WWE Survivor Series PPV on November 20 in Toronto. WrestleView. [dostęp 2016-10-26].
  61. Greg Adkins: Goldberg def. Brock Lesnar. W: WWE [on-line]. [dostęp 2016-11-20].
  62. Jason Powell: Powell's WWE Survivor Series 2016 live review: Goldberg vs. Brock Lesnar, three Team Raw vs. Team Smackdown elimination matches, IC and WWE Cruiserweight Title matches. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2016-11-20].
  63. Mike Tedesco: WWE RAW Results – 11/21/16 (Live from Toronto, fallout from WWE Survivor Series PPV on Sunday night). W: WrestleView [on-line]. [dostęp 2016-11-21].
  64. Anthony Benigno: Goldberg appeared on „The Kevin Owens Show”. WWE, January 2, 2017. [dostęp 2017-03-06].
  65. Anthony Benigno, Scott Taylor: Randy Orton won the 30-Superstar Royal Rumble Match. WWE. s. wwe.com. [dostęp 2017-01-29].
  66. Full 2017 Royal Rumble Match statistics: entrants, eliminations, times and more. WWE, January 30, 2017. [dostęp 2017-01-30].
  67. Jason Powell: 1/29 Powell's WWE Royal Rumble 2017 live review: AJ Styles vs. John Cena for the WWE Championship, Kevin Owens vs. Roman Reigns in a No DQ match for the WWE Universal Championship with Chris Jericho in a shark cage. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-01-29].
  68. Wade Keller: KELLER'S WWE RAW REPORT 1/30: Ongoing coverage of Royal Rumble fallout including Owens celebration cut short by ominous Strowman news. s. pwtorch.com. [dostęp 2017-01-30].
  69. Anthony Benigno: WWE Universal Champion Kevin Owens vs. Goldberg. WWE. [dostęp 2017-02-06].
  70. Wade Keller: KELLER'S WWE RAW REPORT 2/27: Goldberg speaks, Seth Rollins speaks, Reigns-Braun contract signing, more Fastlane final hype. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. February 27, 2017. [dostęp 2017-02-28].
  71. Anthony Benigno: Goldberg def. Kevin Owens to win the Universal Championship. WWE. [dostęp 2017-03-05].
  72. Jason Powell: 3/5 Powell's WWE Fastlane Live Review: Kevin Owens vs. Goldberg for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Braun Strowman, Bayley vs. Charlotte for the Raw Women’s Championship, Samoa Joe vs. Sami Zayn. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-03-05].
  73. Anthony Benigno: Brock Lesnar def. Goldberg to become new Universal Champion. W: WWE [on-line]. [dostęp 2017-04-02].
  74. Jason Powell: Powell's WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon, Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-04-02].
  75. Fin Martin and Antohy Evans. Know their Roles. „Power Slam Magazine”, s. 26–31, August 2003. Lancaster, Lancashire, England: SW Publishing Ltd. 109. 
  76. Ross Forman: Exclusive interview. billgoldberg.com. [zarchiwizowane z tego adresu (May 22, 2006)].
  77. „Celebrity Apprentice:” Goldberg Eliminated. CBS News, April 19, 2010.
  78. Barry Werner: Mike Tyson, Bill Goldberg and Bret Hart are among the legends in 'Nine Legends.'. W: foxsports.com [on-line]. January 30, 2016. [dostęp 2016-01-30].
  79. WCW Nitro Character Roster. W: mobygames [on-line]. [dostęp 2015-12-13].
  80. Roy Bassave. Wrestling's Real Deal. „The Buffalo News”, November 19, 1998. 
  81. WCW/NWO Thunder review (PlayStation). W: cnet [on-line]. December 23, 1998. [dostęp 2013-08-19].
  82. WCW Mayhem review (PlayStation). W: cnet [on-line]. September 24, 1999. [dostęp 2013-08-19].
  83. EA Begins The Assault... WCW Backstage Assault ships for the PlayStation with Nintendo 64 to follow.. W: spong.com [on-line]. December 13, 2000. [dostęp 2013-08-19].
  84. Ryan Genno: WWE Raw 2. October 28, 2003. [dostęp 2013-08-19].
  85. WWE SmackDown! Here Comes the Pain Announced Exclusively For Playstation 2. W: gameinfowire.com/ [on-line]. July 21, 2003. [dostęp 2013-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (kwietnia 14, 2014)].
  86. James Orry: WWE 2K14 roster revealed. W: videogamer.com [on-line]. August 19, 2013. [dostęp 2013-08-19].
  87. Eddie Makuch: WWE 2K17 Preorders Come With Two Versions of Bill Goldberg. W: GameSpot [on-line]. May 31, 2016. [dostęp 2016-06-01].
  88. IGN Interview: Bullrun's Bill Goldberg. IGN, March 13, 2007. [dostęp 2012-01-19].
  89. Muay Thai Training San Diego. Extreme Power Gym. [dostęp 2016-10-18].
  90. Kurtzman, Daniels „Jewish pro-wrestling star goes to the mat for animals”, Jewish Telegraphic Agency
  91. Goldberg: Bad Ass with A Big Heart. W: likethedew.com [on-line]. March 5, 2010. [dostęp 2017-03-13].
  92. Jimmy V Celebrity Golf Classic a Great Success! • V Foundation. W: jimmyv.org [on-line]. August 21, 2009. [dostęp 2017-03-13].
  93. RaleighLifestyleTV: Bill Goldberg Interview. August 25, 2010. [dostęp 2017-03-13].Sprawdź autora:1.
  94. Celebrities tee it up at Pinehurst for V Foundation – USATODAY.com. W: usatoday.com [on-line]. [dostęp 2017-03-13].
  95. 10 Things You Didn't Know About Goldberg. W: cbslocal.com [on-line]. [dostęp 2017-03-13].
  96. Goldberg's first WCW United States Heavyweight Championship reign. WWE. [dostęp 2017-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)].
  97. Goldberg's second WCW United States Heavyweight Championship reign. [dostęp 2017-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)].
  98. Goldberg's first WCW World Heavyweight Championship reign. WWE. [dostęp 2017-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)].
  99. Goldberg's first World Heavyweight Championship (WWE) reign. WWE. [dostęp 2017-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)].
  100. WWE Universal Championship. WWE. [dostęp 2017-03-06].
  101. a b PWI Awards. W: Pro Wrestling Illustrated [on-line]. Kappa Publishing Group. [dostęp 2016-11-23].
  102. Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 1998. Internet Wrestling Database. [dostęp 2016-11-23].
  103. Pro Wrestling Illustrated's Top 500 Wrestlers of the PWI Years. Wrestling Information Archive. [dostęp 2010-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (July 7, 2011)].
  104. a b c d World Championship Wrestling – Goldberg's Undefeated Streak. W: Genius [on-line].
  105. a b c d In 1997, fans of World Championship Wrestling were... – WCW WorldWide. W: wcwworldwide.com [on-line]. [dostęp 2017-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  106. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu cv cw cx cy cz da db dc dd de df dg dh di dj dk dl dm dn do dp dq dr ds dt du dv dw dx dy dz ea eb ec ed ee ef eg WCW 1998. Thehistoryofwwe.com. [dostęp 2016-10-18].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Goldberg with a fan.jpg
Autor: Lisa Reese, Licencja: CC BY-SA 2.0
The wrestler Bill Goldberg with a fan
Bill Goldberg.jpg
Former wrestling champion and actor Bill Goldberg autographs a promotional photo of himself.
US Navy 050519-N-7130B-003 Professional wrestling champion and actor Bill Goldberg takes a moment to pose with the photographers of Operations Department^rsquo,s OP Division during his tour of USS Ronald Reagan (CVN 76).jpg
Pacific Ocean (May 19, 2005) - Professional wrestling champion and actor Bill Goldberg takes a moment to pose with the photographers of Operations Department’s OP Division during his tour of USS Ronald Reagan (CVN 76). Goldberg was aboard Ronald Reagan to premier his new film, "The Longest Yard” and visit with the ship’s crew and embarked air wing personnel. The Nimitz-class nuclear powered aircraft carrier is currently underway in the Pacific Ocean conducting carrier qualifications for various west coast Fleet Replacement Squadrons (FRS). U.S. Navy photo by Photographer's Mate 3rd Class Aaron Burden (RELEASED)
Bill goldberg.jpg
Wrestler Bill Goldberg visit USS Ronald Reagan; 050518-N-0608R-067 Pacific Ocean (May 18, 2005) - Professional wrestling champion and actor Bill Goldberg compares biceps with Photographer's Mate Airman Kathleen Gorby during a tour of USS Ronald Reagan (CVN 76)'s Photo Lab. Goldberg was aboard Ronald Reagan to premier his new film, "The Longest Yard” and visit with the ship’s crew and embarked air wing personnel. The Nimitz-class nuclear powered aircraft carrier is currently underway in the Pacific Ocean conducting carrier qualifications for various west coast Fleet Replacement Squadrons (FRS). U.S. Navy photo by Photographer’s Mate Airman Apprentice Adam Rickert
Bill Goldberg January 2015.jpg
Autor: steve cranston, Licencja: CC BY-SA 2.0
Bill Goldberg in January 2015