Bimbuś
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska | |
| Konstruktor | Franciszek Jach | |
| Typ | szybowiec | |
| Konstrukcja | drewniana | |
| Załoga | 1 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1925 | |
| Liczba egzemplarzy | 1 | |
| Liczba wypadków | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 12 m | |
| Wydłużenie | 8 | |
| Długość | 6,5 m | |
| Wysokość | 1,8 m | |
| Powierzchnia nośna | 18 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 80 kg | |
| Użyteczna | 65 kg | |
| Startowa | 145 kg | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 1 | ||
| Użytkownicy | ||
| Polska | ||
Bimbuś – polski szybowiec amatorski zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym. Wziął udział w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym.
Historia
W 1925 roku kapitan Franciszek Jach zaprojektował szybowiec o nazwie „Bimbuś”, który został zbudowany w warsztatach przy 3. pułku lotniczym[1]. Szybowiec zgłoszono do udziału w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym, rozegranym w dniach 17 maja – 14 czerwca 1925 roku na Oksywiu koło Gdyni[2].
Szybowiec został przetransportowany na miejsce zawodów w połowie maja 1925 roku i otrzymał numer konkursowy 3. Podczas zawodów wykonywał na nim loty konstruktor, którego 2 czerwca 1925 roku zastąpił plut. Władysław Szulczewski (pilot 3. pułku lotniczego). Na szybowcu wykonano kilka lotów, ich dokładna liczba nie jest znana. W czasie próbnego lotu Władysław Szulczewski utrzymał się w powietrzu przez 20 sekund i pokonał 200 metrów, natomiast podczas konkursu został udokumentowany jego lot trwający 16 sekund, w czasie których szybowiec przeleciał dystans 260 metrów[3]. W trakcie innego lotu pilot lądując, z trudem ominął pozostawiony przez rolników wóz. Podczas jednego z lądowań szybowiec odniósł lekkie uszkodzenia, które naprawiono na miejscu[4].
Konstrukcja
Jednomiejscowy szybowiec konstrukcji drewnianej, w układzie górnopłatu.
Kadłub wykonany z płaskiej kratownicy, usztywnionej naciągami mocowanymi do płata. Kabina pilota otwarta, osłonięta obudową wykonaną ze sklejki. Płat o obrysie prostokątnym, dwudźwigarowy, kryty sklejką do pierwszego dźwigara, dalej płótnem. Środkowa część płata w postaci baldachimu była mocowana do kadłuba zastrzałami, które nad baldachimem zbiegały się w tzw. kozioł przeciwkapotażowy, który jednocześnie spełniał rolę wysięgnika dla linek usztywniających płat. Linki naciągowe były mocowane do kozła i do dolnej części kadłuba. Podwozie jednotorowe złożone z jesionowej płozy głównej i płozy ogonowej[2].
Przypisy
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 681.
- ↑ a b Glass 1976 ↓, s. 360.
- ↑ Kulczyński 2018 ↓, s. 42.
- ↑ Kulczyński 2018 ↓, s. 46.
Bibliografia
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Robert Kulczyński: II Wszechpolski Konkurs Szybowcowy Oksywie koło Gdyni (17 maja – 14 czerwca 1925 roku). W: Bohaterowie drugiego planu: materiały zebrane i przygotowane z okazji konferencji popularnonaukowej poświęconej przeszłości lotnictwa z cyklu „Historia Skrzydłami Malowana” pod patronatem Prezydenta Koszalina, Koszalin, 8-9 czerwca 2018 r. Warszawa: Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego, 2018. ISBN 978-83-64424-48-9. OCLC 1101917462.
- Zdzisław Gryglicki. Szybowiec "Bimbuś". „Skrzydlata Polska”. 32/1955, s. 16, 7 lipca 1955. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szybowiec Bimbuś