Bitwa o Fort Duquesne
| wojna o panowanie w Ameryce Północnej | |||
 Brytyjska okupacja ruin Fortu Duquesne, ryc. Alfreda Wauda | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | Prowincja Pensylwania | ||
| Wynik | zwycięstwo francuskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Pittsburgha  | |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |||
Położenie na mapie Pensylwanii  | |||
| 40°26′29,86″N 80°00′39,40″W/40,441628 -80,010944 | |||
Bitwa o Fort Duquesne – starcie zbrojne, które stanowiło nieudaną próbę zajęcia francuskiego Fortu Duquesne przez elementy brytyjsko-amerykańskiej armii generała Johna Forbesa, podczas wojny o kolonie, będącej północnoamerykańskim frontem wojny siedmioletniej.
John Forbes miał łącznie około 6000 ludzi skoncentrowanych w Fort Cumberland w stanie Maryland, wliczając w to 2-tysięczny kontyngent wirgińskiej milicji stanowej przyprowadzony przez Jerzego Waszyngtona.
14 września 1758 roku major James Grant z 77 Regimentu Piechoty ruszył z 800 ludźmi na Fort Duquesne, jako część brytyjskiej inwazji na dolinę Ohio. Jego przeciwnik – De Lignery – zdający sobie sprawę z tych ruchów, wysyłał około 500 ludzi do utworzenia zasadzki. Otoczeni Szkoci walczyli zajadle, ale nieprzyzwyczajeni do taktyki stosowanej na północnoamerykańskim teatrze działań, zadawali niewielkie straty Francuzom. Grant wraz z 18 oficerami został wzięty do niewoli. Zabici żołnierze szkockiego regimentu zostali umieszczeni na palach, a ich kilty poniżej nich.
Pomimo że Francuzi odnieśli wielkie zwycięstwo, prawie zupełnie niszcząc 77 Highlander Regiment, de Lignery zrozumiał, iż jego słabe siły, stworzone w oparciu o kruche sojusze z miejscowymi plemionami, nie będą w stanie utrzymać Fort Duquesne wobec przeważających sił generała Forbesa. Francuzi utrzymywali Duquesne do 26 listopada, kiedy to wycofujący się garnizon spalił go. Wkraczający do ruin Brytyjczycy z przerażeniem natknęli się na makabryczne pale. W późniejszym czasie armia Anglo-Amerykańska odbudowała Fort Duquesne, nazywając go Fort Pitt na cześć ówczesnego premiera Williama Pitta.
Przypisy
Bibliografia
- Ian K. Steele: Warpaths: Invasions of North America. Nowy Jork i Oxford: Oxford University Press, 1994. ISBN 978-0-19-508223-4. (ang.).
- David Stewart, Sketches of the Character, Manners and Present State of the Highlanders of Scotland, 2 tomy, John Donald Publishers Ltd., Edinburgh, 1977 (oryginalnie wydane w 1822)
Media użyte na tej stronie
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief location map of the USA (without Hawaii and Alaska).
EquiDistantConicProjection : Central parallel :
* N: 37.0° N
Central meridian :
* E: 96.0° W
Standard parallels:
* 1: 32.0° N * 2: 42.0° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Formulas for x and y:
x = 50.0 + 124.03149777329222 * ((1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
* sin(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
y = 50.0 + 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 * 0.02613325650382181
- 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 *
(1.3236744353715044 - (1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
* cos(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
Symbol miejsca bitwy do legendy mapy
Autor: unknown, Licencja:
A map of the city of Pittsburgh and its surrounding areas
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief location map of Pennsylvania, USA
Geographic limits of the map:
- N: 42.7° N
- S: 39.5° N
- W: 80.7° W
- E: 74.5° W
Mapa pokazuje pozycje francuskich (niebieski) i brytyjskich (czerwony) fortów w latach 1753-1758, oraz przybliżoną trasę Drogi Braddocka (Braddock's Road) i Forbesa (Forbes' Road).