Bitwa o Palmyrę (2017)

IV bitwa o Palmyrę

wojna w Syrii
(c) Mil.ru, CC BY 4.0 Rosyjscy saperzy w Palmyrze, 25 marca 2017
Czas	12 stycznia – 4 marca 2017
Miejsce	Palmyra
Terytorium	Syria
Przyczyna	dążenie syryjskiej armii do odzyskania Palmyry
Wynik	zwycięstwo Syrii
Strony konfliktu
Syria Siły Zbrojne Syrii  Rosja[1]  Państwo Islamskie
Dowódcy
Ali Szahin[2] Piotr Miluchin[3] Abu al-Maszrifi †[4]
Straty
? 4 zabitych[5] 1000 zabitych i ranionych[1]
Położenie na mapie Syrii miejsce bitwy
34°33′N 38°16′E/34,550000 38,266667

Bitwa o Palmyrę – operacja wojskowa Sił Zbrojnych Syrii i ich sojuszników przeciwko organizacji terrorystycznej Państwo Islamskie, prowadzona w dniach 12 stycznia – 4 marca 2017, skutkująca odzyskaniem miasta Palmyra.

Kontekst

Przebieg

Ogólna sytuacja strategiczna w Syrii 1 marca 2017

Operacja wyzwolenia Palmyry zaczęła się 12 stycznia 2017 od nalotów syryjskiego lotnictwa na kwatery ISIS w muhafazie Himsu^[4]. Tego dnia w ostrzałem artyleryjskim zabito Abu al-Maszrifiego, „szefa bezpieczeństwa” ISIS w muhafazie Himsu, i trzech innych dżihadystów^[6]. Po tym sukcesie, armia przystąpiła do lądowej ofensywy pod At-Tijas^[7]. W operacji wziął udział pododdział pułkownika Szahina wydzielony z „Sił Tygrysa”, a także 18 Dywizja Pancerna^[2]. W pierwszej fazie ofensywy żołnierze oczyszczali teren wokół bazy At-Tijas, dokąd to zostali zepchnięci podczas grudniowego ataku ISIS, i przejmowali pobliskie wzgórza^[8].

4 lutego żołnierze przejęli kontrolę nad polem gazowym Hajjan^[9], położonym na zachód od Palmyry, lecz 7 lutego musieli się z niego wycofać wskutek kontrnatarcia ISIS^[10]. Żołnierze zajęli wówczas pozycje na pobliskich wzgórzach z widokiem na pole gazowe^[11].

11 lutego pododdział „Sił Tygrysa” z frontu palmyrskiego został odesłany w region Aleppo^[2], aby dołączyć do reszty jednostki uczestniczącej w bitwie pod Al-Bab. Terroryści usiłowali to wykorzystać i zepchnąć syryjską armię w kierunku At-Tijas^[12], lecz 13 lutego żołnierze przeszli do natarcia i 14 lutego wyparli dżihadystów z pola Hajjan^[13][14]. W międzyczasie, 12 lutego, na front przybył rosyjski oddział specjalny^[15].

17 lutego syryjscy żołnierze odparli atak ISIS w rejonie pól gazowych, zadając przeciwnikowi znaczne straty^[16]. Syryjczycy podeszli w tym czasie na odległość 10 kilometrów od Palmyry^[17]. 20 lutego w wybuchu miny zginęło czterech Rosjan^[5], zaś ciężko ranny został ich dowódca generał-major Piotr Miluchin, który wg nieoficjalnych doniesień stracił obie nogi^[3]. Po tym incydencie pozycje terrorystów zostały zbombardowane przez rosyjskie lotnictwo^[18]. 28 lutego syryjscy żołnierze znaleźli się o 3 kilometry od Palmyry^[19].

1 marca żołnierze zdobyli palmyrską Cytadelę, a także weszli do miasta od strony północnej^[20][21]. 2 marca pozostałe siły ISIS uciekły z Palmyry^[22][23]. 3 marca żołnierze przejęli jeszcze Port lotniczy Palmyra^[24], po czym 4 marca ogłoszono pełne wyzwolenie miasta^[25].

Według oświadczenia rosyjskiego Sztabu Generalnego, w operacji wyzwolenia Palmyry zabito lub raniono około tysiąca dżihadystów, zniszczono też wiele ich pojazdów^[1]. Sukces syryjsko-rosyjskiej ofensywy zmusił ISIS do przegrupowania sił w kierunku Rakki i pomógł w pokonaniu ich w Mosulu w Iraku^[1][26].

Następstwa

Po odzyskaniu Palmyry, syryjscy żołnierze w tej części kraju zajęli się powiększaniem bezpiecznej strefy wokół tego miasta^[27], przejmując pola gazowe i naftowe na Pustyni Syryjskiej^[28].

W czerwcu 2017 zaczęła się bitwa o Ar-Rakkę, „stolicę” ISIS, w której wzięły udział oddziały kurdyjskie (YPG, YPJ) przy wsparciu amerykańskich bombardowań. W lipcu i sierpniu Siły Zbrojne Syrii przeprowadziły wielką operację przerzutu wojsk przez pustynne centrum kraju dla przełamania blokady Dajr az-Zaur. Tym samym do końca 2017 roku zlikwidowano większość struktur terytorialnych ISIS w Syrii.

Przypisy