Bitwa pod Guastallą

Ten artykuł od 2015-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Guastallą (północno-włoski region Emilia Romagna) – starcie zbrojne, które miało miejsce 19 września 1734 r. w trakcie wojny o sukcesję polską (1733–1735) pomiędzy wojskami piemoncko-francuskimi z jednej a austriackimi z drugiej strony.

Wprowadzenie

Dnia 26 września 1733 w Turynie król Karol Emanuel III Sabaudzki zawiązał sojusz z siłami francuskimi i hiszpańskimi przeciwko Austrii, która od zakończenia wojny o sukcesję hiszpańską zajmowała tereny południowych Włoch oraz Mediolan. Francja zobowiązała się wystawić do walki z Austrią 40 000 żołnierzy. Królestwo Piemontu i Sardynii natomiast liczbę 24 000 ludzi.

Warunkiem wzięcia udziału w wojnie burbońskiej Hiszpanii było odzyskanie Toskanii, Mantui, księstwa Parmy i Piacenzy oraz ziem południowych Włoch. Głównodowodzącym sił sprzymierzonych został Karol Emanuel III.

Austriacki gubernator Mediolanu Generał Daun dysponował armią 12 000 żołnierzy, dodatkowo jego wojska zajmowały garnizony w Lombardii. Dnia 11 grudnia 1733 r. Karol Emanuel III ze swoimi wojskami pomaszerował do Mediolanu, w którym rozpoczął oblężenie stawiającego opór zamku miejskiego. Zamek zdobyto ostatecznie w dniu 29 grudnia.

Po zajęciu Mediolanu Austriacy wysłali dodatkowe 60 000 żołnierzy do Włoch, gdzie w dniu 29 czerwca 1734 r. doszło do pierwszej krwawej bitwy pod Parmą, Straty austriackie wyniosły w tej bitwie 10 000 ludzi. Na początku września Austriacy pod dowództwem Koenigsecka odnieśli w końcu mniejszy sukces w bitwie pod Gardellą, po czym rozpoczęli planowanie decydującego ataku na pozycje wroga pod Guastallą.

Bitwa

Ustawienie wojsk przed bitwą

Dnia 19 września 1734 r. około godz. 10.00 Koenigseck na czele 40 000 ludzi zaatakował pozycje francusko-piemonckie pod Guastallą. Atak początkowo przyniósł powodzenie, spowodował bowiem odwrót wojsk przeciwnika. Dopiero przybycie z dodatkowymi siłami Karola Emanuela III przywróciło motywację jego wojskom. Karta bitwy odwróciła się. Atak 49 000 Francuzów i Piemontczyków zepchnął Austriaków z ich pozycji. Nie wykorzystali oni jednak tego sukcesu i nie zniszczyli wojsk przeciwnika. Austriacy wykorzystali wahanie Francuzów i przegrupowali swoje siły w okolicach Luzarry, czym zapobiegli dalszemu marszowi sprzymierzonych w kierunku Mantui.

Bitwa zakończyła się około godz. 19.00. Straty sprzymierzonych wyniosły 5 000 ludzi, Austriacy stracili 7 000 żołnierzy.

Podsumowanie

Gdy pod Guastallą toczyły się walki Hiszpanie tymczasem wysłali flotę inwazyjną ku wybrzeżom środkowych i południowych Włoch,zmuszając stacjonujących tam Austriaków do odwrotu. Do sierpnia 1734 r. Hiszpanie zajęli Toskanię i Królestwo Neapolu. Austriacy utrzymali się jedynie w Mantui. Mimo usilnych starań zawarcia zawieszenia broni, wojna toczyła się dalej aż do listopada 1735 r. Dnia 3 listopada 1735 r. Ludwik XV i cesarz Karol VI zawarli zawieszenie broni. W wyniku zawartego porozumienia hiszpańscy Burbonowie otrzymali Neapol i Sycylię, Piemont otrzymał Tortonę, Novarę, Vigevano i inne mniejsze posiadłości. Karol VI zatrzymał Mediolan i Mantuę oraz Parmę i Piacenzę. Toskania dostała się księciu Lotaryńskiemu. Ludwik XV uznał też Sankcję Pragmatyczną. Pokój w tej formie wszystkie strony zawarły dopiero jednak w roku 1738 w Wiedniu.

Dwa lata później zmarł cesarz Karol VI nie pozostawiwszy po sobie męskiego potomka. Sytuacja ta już wkrótce doprowadzić miała do wybuchu nowego konfliktu – austriackiej wojny sukcesyjnej.