Bitwa pod Krakowem

Bitwa pod Krakowem

I wojna światowa, front wschodni
Czas	16–25 listopada 1914
Miejsce	na północ od Krakowa, koło Wolbromia i Słomnik
Terytorium	Królestwo Polskie, Galicja
Przyczyna	konieczność odparcia rosyjskiej ofensywy
Wynik	taktyczny sukces Austro-Węgier
Strony konfliktu
Austro-Węgry  Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Franz Conrad von Hötzendorf Płaton Leczicki
Siły
24 dywizje (260 batalionów)[1] 13 1/2 dywizji (215 batalionów)[2]
Straty
ok. 70 tys. zabitych i rannych[2] ok. 28 tys. wziętych do niewoli[2]
brak współrzędnych

Bitwa pod Krakowem, Pierwsza bitwa o Kraków^[3] – bitwa na froncie wschodnim I wojny światowej, stoczona pomiędzy wojskami austro-węgierskimi a rosyjskimi w dniach 16–25 listopada 1914, zakończona taktycznym sukcesem tych pierwszych.

Po przegranej bitwie galicyjskiej i zakończonej niepowodzeniem kontrofensywie w październiku, wojska austro-węgierskie znalazły się w odwrocie. Pomimo zapewnień, złożonych przed wybuchem wojny, niemiecki sojusznik nie kwapił się do wsparcia wojsk Monarchii – jego obecność na froncie wschodnim sprowadzała się do obsadzenia linii na północ od Łodzi. Dowództwo austro-węgierskie, aby nie dopuścić do powstania luki między oddziałami swoimi a niemieckimi, przerzuciło 2 Armię na odcinek pomiędzy Częstochową a Łodzią, osłabiając i tak wątłe siły w rejonie Krakowa i Karpat.

Dowództwo rosyjskie, którego oddziały parły na zachód po obu stronach Wisły, zamierzało wziąć w kleszcze krakowską twierdzę. Sztab austro-węgierski wykorzystał szansę, jaką stwarzało rozdzielenie sił rosyjskiego „walca parowego” przez Wisłę, a także ich obawę przed frontalnym natarciem na twierdzę. 16 listopada siły austro-węgierskich 1 i 4 Armii, przy wsparciu części załogi i artylerii Twierdzy Kraków rozpoczęły uderzenie na przeciwnika na północ od Krakowa, w wyniku czego impet rosyjskiej ofensywy został zatrzymany, co oznaczało taktyczny sukces wojsk austro-węgierskich. W bitwie wzięło udział blisko 400 tys. żołnierzy^[3].

Bitwa pod Krakowem nie przyniosła jednak rozstrzygnięcia strategicznego, a ciężar walk po krótkim czasie przeniósł się na południe od miasta (zob. bitwa pod Limanową).

Przypisy

Bibliografia

• Jan Dąbrowski: Wielka Wojna 1914–1918. Trzaska, Evert i Michalski / reprint-Wydawnictwo KURPISZ s.c., 1937 / reprint 2000. ISBN 83-87621-72-2.