Bitwa pod Ruspiną

Bitwa pod Ruspiną
Kampania Cezara w Afryce 46 p.n.e.
Ilustracja
okolice Monastyru
Czas46 p.n.e.
MiejsceRuspina, region Monastyru w Tunezji
TerytoriumTunezja
Wynikzwycięstwo pompejańczyków
Strony konfliktu
CezarianiePompejańczycy + siły sojuszników z Galii, Germanii i Numidii
Dowódcy
Gajusz Juliusz CezarTytus Labienus,
Marek Petrejusz
Siły
12 000ponad 20 000
Straty
nieznanenieznane
Położenie na mapie Tunezji
Mapa konturowa Tunezji, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
35°46′N 10°49′E/35,766667 10,816667

Bitwa pod Ruspiną – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 46 p.n.e. w czasie kampanii Cezara w Afryce.

W grudniu roku 47 p.n.e. Cezar na czele zaledwie 3000 żołnierzy piechoty oraz 150 jazdy przeprawił się do Afryki, gdzie koalicję przeciwko popularom organizował Sekstus Pompejusz – syn Pompejusza Wielkiego. W okolicy miejscowości Leptis, oddalonej 27 kilometrów na południowy wschód od Hadrumentum, siły Cezara wzrosły do 8000 ludzi, natomiast na początku roku 46 p.n.e. po przybyciu kolejnej grupy wojsk armia Cezara liczyła 12 000 ludzi[1].

W trakcie marszu armii na terytorium przeciwnika, cezarianie dostrzegli pod miejscowością Ruspina straż przednią wojsk Tytusa Labienusa. Siły pompejańczyków liczyły 12 000 Numidyjczyków, 1600 Galów i Germanów oraz około 1000 łuczników i procarzy. Dalej za nimi znajdowało się 6000 żołnierzy piechoty i 1600 jazdy pod wodzą Petrejusza oraz oddziały wojsk posiłkowych. Po tym jak Cezar zajął pozycje obronne pod Ruspiną, wojska Labienusa rozpoczęły atak, okrążając cezarian. Ci próbując wydostać się z okrążenia uderzyli całymi siłami z obu okrążonych flanek przerywając linie pompejańczyków. Wykorzystując ten sukces Cezar uderzył wówczas na przeciwnika odcinając i otaczając dwie kolumny jego wojsk. Wkrótce potem na placu boju pojawił się Petrejusz ze swoimi siłami, które uderzyły na odnoszące sukces wojska Cezara. Atak okazał się skuteczny i zmusił cezarian do ucieczki. Cezar wraz z pobitą armią wycofał się do obozu wojskowego, gdzie przez kolejne dwa miesiące toczył walki pozycyjne z armią pompejańczyków[2].

Przypisy

  1. Gazda 2008 ↓, s. 128–129.
  2. Gazda 2008 ↓, s. 129–130.

Bibliografia

  • Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.

Media użyte na tej stronie

Battle icon gladii.svg
Sign of place of battle to use in map's legend made of two crossed gladii
Monastir 1956.jpg

Monastir au milieu des année 1950

Bertrand Bouret http://profburp.com